ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑhttps://pneumatikotita.forumgreek.com/feed/?type=atom2011-04-23T17:15:37Zhttps://i.servimg.com/u/f21/11/38/27/44/sx012010.gifΠρόσφατα ΘέματαΠατρικαι Νουθεσίαι.2011-04-23T17:15:37Zsilver================================================
<br />
<strong>ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ
<br />
(του εν Αριζόνα, U.S.A )
<br />
ΙΔΡΥΤΟΥ 20 ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ
<br />
ΕΙΣ Η.Π.Α ΚΑΙ ΚΑΝΑΔΑ
<br />
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ
<br />
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
<br />
<br />
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄
<br />
<br />
Περί σωτηρίας ψυχής και Παραδείσου.
<br />
<br />
1) Επιστολή</strong>
<br />
<br />
Τώρα την Άνοιξιν, που η φύσις φορεί την ωραιοτέραν της στολήν, ανέκφραστος η απόλαυσις, όταν συνοδεύεται με πνευματικήν κατάστασιν. Όντως τα πάντα εν σοφία εποίησεν ο άγιος Θεός! Δεν χορταίνει η ψυχή να θεωρεί το κάλλος της φύσεως, ώ, εάν ανεβάση τον νουν του και υπέρ την γήϊνον ταύτην σφαίραν, εις την άνω Ιερουσαλήμ, εις τα αμήχανα κάλλη του παραδείσου, εκεί πλέον σταματά την ενέργειάν του ο πεπερασμένος και γήϊνος νους.
<br />
Εάν εδώ εις την εξορίαν, εις την γην του κλαυθμώνος και της κατάρας, έδωκεν ο άγιος Θεός τοιαύτης καλλονής απόλαυσιν, ποία άραγε έσται εκεί, που κατοικεί Αυτός ο Θεός;
<br />
Όντως «ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού, προς την μέλλουσαν δόξαν και ευτυχίαν»!
<br />
(Ρωμ.8,18 ).
<br />
Θέωσις, παιδί μου, εις τους ουρανούς, εκεί αφαιρέσει Κύριος ο Θεός παν δάκρυον εκ των οφθαλμών και λύπην και πόνον και στεναγμόν. Διότι εκεί βασιλεύει πολίτευμα αγγελικόν, όπου το έργον ύμνοι και ωδαί πνευματικαί!
<br />
Εκεί Σαββατισμός αιώνιος! Εν χαρά μετά του Πατρός μας Θεού, που μας περιμένει, πότε να γίνωμεν έτοιμοι, δια να μας καλέση δια πάντα πλησίον Του!
<br />
Εκεί κάθε σεσωσμένη ψυχή θα ζη μέσα εις άβυσσον αγάπης, γλυκύτητος, χαράς, εκπλήξεως και θάμβους!
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://analogion.net/IeresMones/IM_AgAntwniou-AZ.htm" target="_blank" rel="nofollow">http://analogion.net/IeresMones/IM_AgAntwniou-AZ.htm</a>
<br />
<br />
===============================================https://pneumatikotita.forumgreek.com/t47-topicCounsels from the Holy Mountain2011-04-23T17:14:36Zsilver================================================
<br />
<strong>Counsels from the Holy Mountain
<br />
Selected from the letters and homilies
<br />
of Elder Ephraim</strong>
<br />
<br />
<strong>Chapter One
<br />
On Salvation and Paradise
<br />
<br />
1.</strong> Now in the springtime, when nature is wearing its most beautiful apparel, one feels inexpressible joy when this natural beauty is accompanied by a sublime spiritual state. Truly, our holy God has made all things in wisdom! [(cf. Ps. 103:26 (All quotes from the Old Testament are from the Septuagint )]. The soul cannot get enough of beholding the beauty of nature. Oh, if man would only lift his mind above thiw earthly realm to the heavenly Jerusalem, to the inconceivable beauty of paradise where the finite, earthly mind ceases to operate! If here in exile, in this accursed land of weeping, our holy God has given us so much beauty to enjoy, I wonder how much there will be in the place where God Himself dwells! Truly, “the sufferings of this present time are not worthy to be compared with the coming glory and bliss.” (cf. Rom. 8:18 ). Theosis in the heavens, my child! There the Lord our God will remove every tear from our eyes, and do away with all sorrow and pain and sighing, for there the angelic way of life reins, and the only work is to chant hymns and spiritual odes! An eternal Sabbath is prepared for us where we shall live in joy with our Father, God, Who is waiting for us to be ready so that He may call us to Him forever! There every saved soul will live in an ocean of love, sweetness, joy, amazement, and wonder!
<br />
<br />
================================================https://pneumatikotita.forumgreek.com/t51-topicΦοβερό!2011-03-03T15:04:12Zsilver================================================
<br />
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/0OLDM4lS21c" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" frameborder="0" loading="lazy" allowfullscreen></iframe>
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: 24px; line-height: normal">1970-2009
<br />
<br />
11.700.000
<br />
<br />
Ένδεκα εκατομμύρια επτακόσιες χιλιάδες ελληνόπουλα
<br />
<br />
κατακρεουργήθηκαν από τις εκτρώσεις!!!</span>
<br />
<br />
================================================https://pneumatikotita.forumgreek.com/t48-topicΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ2010-11-10T01:56:32ZΆρχων18ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
<br />
<img src="http://istologio.org/wp-content/uploads/2008/04/anastasis1.jpg" alt="" />
<br />
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών
<br />
Θανάτων θάνατον πατήσας
<br />
Και τοις εν τοις μνήμασιν ,
<br />
Ζωήν χαρισάμενος.
<br />
<br />
<span style="font-size: 18px; line-height: normal">TO Παράπονο τής Παναγίας
<br />
<img src="
<br />
<a href="http://img.pathfinder.gr/clubs/images/18/47818/143.jpg"" target="_blank" rel="nofollow">http://img.pathfinder.gr/clubs/images/18/47818/143.jpg"</a> alt="" />
<br />
Μια τέτοια μέρα η Παναγία κατέβη από τους ουρανούς
<br />
για να γιορτάσει Ανάσταση μαζί με τους πιστούς
<br />
Κόσμος πολύς ήταν εκεί, κι ευφράνθει η ψυχή της
<br />
που έβλεπε τόσους πιστούς που ετιμούν το παιδί της.
<br />
Ευωδιάζει η εκκλησία, λιβάνι, κερί και μέλι
<br />
ψάλουν ιερείς, ψάλουν πιστοί, ψάλουν κι οι αγγέλοι.
<br />
Και φαίνονται να είναι όλοι τους πολύ συγκινημένοι,
<br />
οι περισσότεροι από αυτούς είναι δακρυσμένοι.
<br />
Κι έτσι ο όρθρος προχωρεί κι ακούγεται σαφώς
<br />
ο Ιερεύς που προσκαλεί "Δεύτε λάβετε Φως!"
<br />
Όλοι λαμπάδες άναψαν κι έγινε ένα πανόραμα
<br />
και χύθηκε παντού το φως ωσάν να βλέπεις όραμα.
<br />
Όλου του κλήρου άρχισε σε λίγο το ξεκίνημα
<br />
για να βγουν έξω από το ναό, να δώσουνε το μήνυμα.
<br />
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ακούστηκε να ψάλει ο Δεσπότης
<br />
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, σώθηκε όλη η ανθρωπότης.
<br />
Τότε η χαρά η συγκίνησις φτάνει στο κατακόρυφο
<br />
ηχούν καμπάνες γιορτινά, φιλιά, ευχές και θόρυβο.
<br />
Κι αφού οι ιερείς έξι φορές είπαν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
<br />
έγινε αυτό που η Παναγιά είδε κι εξανέστη.
<br />
Και το τροπάριο έλεγε "Σκόρπισαν οι εχθροί του
<br />
κι αυτοί που δεν χαρήκανε για την Ανάστασή Του".
<br />
Κι όπως χάνετε ο καπνός, χάθηκαν από εμπρός Του
<br />
γιατί χαρά μόνο γι αυτούς ήταν ο θάνατός Του.
<br />
Έτσι απολούνται οι αμαρτωλοί κι αυτοί που Τον μισούνε
<br />
οι δίκαιοι αγάλονται, μένουν για να ευφρανθούνε.
<br />
Κι ενώ ο Δεσπότης έψαλε τα τόσα αυτά μεγάλα,
<br />
ξεκίνησαν οι Χριστιανοί να φεύγουνε τρεχάλα.
<br />
Όλα τα φώτα σκόρπισαν κι έμειναν τόσοι μόνο
<br />
που προκαλούσανε ντροπή, αγανάκτηση και πόνο.
<br />
Η Παναγία μας σάστησε, έβλεπε και απορούσε
<br />
για να καταλάβει δεν μπορεί, τον Άγγελο ρωτούσε.
<br />
Άγγελε σε παρακαλώ, ρώτησε κι έλα πές μου
<br />
αυτοί που φεύγουν βιαστικοί, που πάνε, εξήγησε μου.
<br />
Πως στη γιορτή δεν θέλουνε μαζί μας να καθήσουν
<br />
για να δοξάσουν τον Χριστό και να τον προσκυνήσουν;;
<br />
Στην σταύρωση όλοι έμειναν, στο τάφο του με δάκρυ
<br />
μύρο, λουλούδια έραναν όλοι από άκρη σ' άκρη.
<br />
Και τώρα που τελείωασαν πια του Χριστού τα πάθη
<br />
φεύγουν και την Ανάσταση μόλις έχουν μάθει;;
<br />
Μην είναι εκείνοι οι εχθροί που θέλουν το κακό του
<br />
αυτοί που τον προδώσανε, το στείλαν στο σταυρό του;;
<br />
Που τον μισούν και βλασθημούν το άγιο όνομα Του
<br />
πήγαινε Άγγελε να δεις, μην είναι του Πιλάτου;;
<br />
Ο Άγγελος γονάτισε και στων ματιών του την άκρη
<br />
είδε η Θεοτόκος μας και του κυλά ένα δάκρυ.
<br />
Συγχώρα με βασίλισσα, μήτηρ ποιητού των όλων
<br />
γιατί αυτά που με ρωτάς θα σε γεμίσουν πόνο.
<br />
Από το ναό όλοι αυτοί που φεύγουνε μακριά Του
<br />
είναι γιατί ο διάβολος έκανε την δουλειά του.
<br />
Και εις το σπίτι βιαστικοί τρέχουνε για να φτάσουν
<br />
την μαγειρίτσα την ζεστή να φάνε να χορτάσουν.
<br />
Η Δέσποινα μας τ' άκουσε όλα αυτά πικραμένη
<br />
και την ανθρωπότητα είπε πολύ λυπημένη.
<br />
Πώς θα τολμήσω στον Θεό γι' αυτούς να μεσιτέψω
<br />
όταν στον πόνο, στον καημό ζητούν να τους συντρέξω;;
<br />
Δια βρώσεως εξώσθη ο Αδάμ από του Παραδείσου
<br />
πάλι για βρώση άνθρωπε βαρύνεις την ψυχή σου;;;; </span>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t43-topicΟ Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός για τους Λατίνους.2010-02-12T02:13:06Zsilver================================================
<br />
<strong>Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος
<br />
<br />
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΤΙΝΟΥΣ </strong>
<br />
<br />
<br />
<br />
Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, Μητροπολίτης Εφέσου, υπήρξε ατρόμητος ομολογητής της πίστεως στην Σύνοδο της Φερράρας - Φλωρεντίας, αφού δεν υπέκυψε στις παπικές πιέσεις και τους εκβιασμούς και παρέμεινε μέχρι τέλους ομολογητής της πίστεως. Όχι μόνον κατά την Σύνοδο εκείνη απέδειξε τις πλάνες των Λατίνων, αλλά ταυτοχρόνως απέδειξε και τις νοθείες που έκαναν οι Λατίνοι στα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας.
<br />
<br />
Στην αρχή, βεβαίως, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός συμπεριφέρθηκε με ευγένεια, αλλά αργότερα, όταν διεπίστωσε τις αλχημίες, τις πιέσεις, τις νοθείες, τους εκβιασμούς και τις πονηρίες των Λατίνων, υπήρξε ομολογητής της πίστεως. Η στάση του ήταν πέρα για πέρα Ρωμαϊκή, γιατί οι αληθινοί Ρωμηοί είναι αριστοκράτες του πνεύματος, μπορούν να συνδιαλέγωνται με νηφαλιότητα, ηρεμία και ευγένεια, αλλά όταν πρόκειται για απομάκρυνση από την αποκαλυπτική αλήθεια, και όταν βλέπουν τις αλχημίες των άλλων, τότε γίνονται ομολογηταί της πίστεως. Γιατί ο Χριστός δεν θέλει απλώς αναζητητάς, αλλά ομολογητάς.
<br />
<br />
Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός είχε σαφή γνώση του πράγματος. Γνώριζε δηλαδή ότι εμείς απεκόψαμε τους Λατίνους από το Σώμα της Εκκλησίας, γιατί οι Λατίνοι υπέπεσαν στην αίρεση του Filioque. Θα παραθέσω ένα κείμενό του που είναι αρκετά εκφραστικό. Γράφει ο άγιος Μάρκος:
<br />
<br />
«Την μεν αιτίαν του σχίσματος εκείνοι δεδώκασι, την προσθήκην εξενεγκόντες αναφανδόν, ην υπ' οδόντα πρότερον έλεγον. ημείς δε αυτών εσχίσθημεν πρότεροι, μάλλον δε εσχίσαμεν αυτούς και απεκόψαμεν του κοινού της Εκκλησίας σώματος. Δια τι ειπέ μοι: Πότερον, ως ορθήν έχοντας δόξαν, ή ορθώς την προσθήκην εξενεγκόντας; Και τις αν τούτο είποι, μη σφόδρα τον εγκέφαλον διασεσεισμένος; Αλλά ως άτοπα και δυσσεβή φρονούντας και παραλόγως την προσθήκην ποιήσαντας. Ουκούν ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και δια τούτο αυτών εχωρίσθημεν... αιρετικοί εισιν άρα, και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν».
<br />
<br />
Από το κείμενο αυτό μπορούμε να σχολιάσουμε μερικές αλήθειες.
<br />
<br />
Πρώτον, ότι οι Λατίνοι φανέρωσαν την αίρεση του Filioque, την οποία προηγουμένως πίστευαν μυστικώς, την έλεγαν κάτω από τα δόντια τους.
<br />
<br />
Δεύτερον, εμείς οι Ορθόδοξοι χωρισθήκαμε με την θέλησή μας από τους Λατίνους, πράγμα το οποίο ισοδυναμεί με το ότι τους απεκόψαμε από το κοινό της Εκκλησίας Σώμα, ως φρονούντας δυσσεβή δόγματα, και επειδή πρόσθεσαν την λέξη Filioque στο Σύμβολο της Πίστεως παραλόγως.
<br />
<br />
Τρίτον, οι Λατίνοι με την προσθήκη του Filioque είναι αιρετικοί και ως αιρετικούς απεκόψαμε από την Εκκλησία. Όσοι ισχυρίζονται ότι ορθώς πιστεύουν οι Λατίνοι και ορθώς εξέφρασαν το δόγμα περί του Filioque, αυτοί είναι «σφόδρα τον εγκέφαλον διασεσεισμένοι». Δηλαδή έχουν πάθει διάσειση εγκεφάλου.
<br />
<br />
Επομένως, κατά την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, όπως το εκφράζει ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, οι Λατίνοι είναι αιρετικοί, αποκεκομμένοι από την Εκκλησία και φυσικά είναι εκτός της Εκκλησίας και δεν έχουν μυστήρια.
<br />
<br />
<br />
================================================https://pneumatikotita.forumgreek.com/t49-topicΕνδιαφέροντα τινά...2010-01-24T02:05:30Zsilver================================================
<br />
<br />
<strong>Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς,
<br />
που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον.
<br />
Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους.
<br />
Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.
<br />
<br />
Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα;
<br />
Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν.
<br />
Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε,
<br />
Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες,
<br />
κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας».
<br />
<br />
(Στρατηγός Μακρυγιάννης ). </strong>
<br />
<br />
===============================================https://pneumatikotita.forumgreek.com/t50-topicΟ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ2010-01-20T19:21:30ZΆρχων18ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
<br />
<br />
Ό βίος του φανέρωνε το απλανή ορθόδοξο εκκλησιαστικό φρόνημα
<br />
<span style="font-size: 18px; line-height: normal">
<br />
Ό παπα- Εφραιμ Κατουνακιώτης γεννήθηκε το 1912 στο Αμπελοχώρι Θηβών. Ό πατέρας του ονομάζονταν Ιωάννης Παπανικήτας και ή μητέρα του Βικτορία. Ό Γέροντας είχε σαν κοσμικός το όνομα Ευάγγελος. Τελείωσε το Γυμνάσιο αλλά ή Χάρις του Θεού έκλεινε στον Ευάγγελο τις κοσμικές θύρες της αποκατάστασης. Στην Θήβα, όπου είχε μετακομίσει ή οικογένεια του, ό Ευάγγελος γνώρισε τους γεροντάδες του τον 'Εφραίμ και τον Νικηφόρο.
<br />
<br />
<br />
Ή ζωή του Ευάγγελου ήταν καλογερική. Αγωνίζονταν πνευματικά με την ευχή του Ιησού, τις μετάνοιες, την νηστεία και κυρίως με την υπακοή. Ή μητέρα του αξιώθηκε να λάβει πληροφορία από τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο ότι το θέλημα του υιού της να γίνει μοναχός ήταν και θέλημα Θεού και πώς ό Ευάγγελος θα τιμήσει την μοναχική ζωή.
<br />
<br />
<br />
Την 14η Σεπτεμβρίου 1933 ό Ευάγγελος άφησε τον κόσμο ήλθε στην έρημο του Αγίου Όρους στα Κατουνάκια, στο ησυχαστήριο του Όσιου Εφραίμ του Σύρου και έβαλε μετάνοια στην συνοδεία των Γεροντάδων Εφραίμ και Νικηφόρου. Μετά την δοκιμασία του έκάρη μικρόσχημος μοναχός με το όνομα Λογγίνος. Το 1935 έγινε μεγαλόσχημος μοναχός από τον Γέροντα του Νικηφόρο και έλαβε το όνομα Εφραιμ. Τον επόμενο χρόνο χειροτονήθηκε Ιερέας.
<br />
<br />
<br />
Ό παπα-Εφραίμ αξιώθηκε και γνώρισε τον πρύτανη της ησυχαστικής ζωής τον διορατικό, προορατικό και άγιο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή (1898 -1959) και συνδέθηκε πνευματικά μαζί του με την ευλογία του Γέροντα του Νικηφόρου. Ό Γέροντας Ιωσήφ με την σειρά του είχε διδαχθεί την απλανή πνευματική ζωή από τους περίφημους ησυχαστές μοναχό Καλλίνικο και Ιερομόναχο Δανιήλ. Επομένως ό παπα-Εφραίμ μας διδάσκει την επίμονη αναζήτηση για την πνευματική ζωή και την ανεύρεση απλανούς πνευματικού οδηγού, πού θα είναι «Εκδόσεις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως». Ό απλανής πνευματικός βλέπει τις δαιμονικές πλάτες και με τα κατάλληλα πνευματικά φάρμακα οδηγεί τα πνευματικά παιδιά του στον Παράδεισο.
<br />
<br />
<br />
Με αφορμή την υπακοή του παπα-Εφραιμ στον άγιο γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή θέτουμε τον προβληματισμό μήπως όσοι σήμερα κληρικοί και λαϊκοί αγωνίζονται για τον δήθεν εκσυγχρονισμό της Εκκλησίας, για την «λειτουργική αναγέννηση», για τον οικουμενισμό, για τον συνδυασμό εξομολογήσεως και ψυχιατρικής η όσοι κάνουν ταξίδια αναψυχής και ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις με ανθρώπους του Πάπα στο Βατικανό δείχνουν ότι δεν βρήκαν ή δεν θέλησαν να αναζητήσουν πνευματικούς Πατέρες με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και επομένως δεν βιώνουν την υπακοή όπως την διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας.
<br />
Μήπως «θεολογούν» με βάση τον εγωισμό τους και δεν γνωρίζουν την κοπή του θελήματος, πού κάνει τους υποτακτικούς δοχεία του Αγίου Πνεύματος; Μήπως αναζήτησαν πνευματικό, για να τους αναβιβάσει σε κοσμικά ή εκκλησιαστικά αξιώματα και όχι, για να τους οδηγήσει στον Παράδεισο;
<br />
<br />
<br />
Ό μακαριστός παπα-Εφραίμ διαχώρισε την γνήσια υπακοή από την αρρωστημένη όταν συμβούλευσε κοινοβιάτη μοναχό να κάνει υπακοή στον Γέροντα του όχι σαν ζώο αλλά από αγάπη και ζήλο Θεού.
<br />
<br />
<br />
Ό άγιος Γέροντας Ιωσήφ ό Ησυχαστής έδωσε ένα πρόγραμμα ησυχαστικής ζωής στον παπα-Εφραίμ, για να καλλιεργεί την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, υιέ του Θεού, ελέησαν με», να έχει φυλακή των αισθήσεων και τον οδήγησε στην κάθαρση της καρδίας καί τον θείο φωτισμό.
<br />
Άραγε οι σύγχρονοι εισηγητές του εκσυγχρονισμού στην Εκκλησία ή του οικουμενισμού καλλιέργησαν την ευχή σε τέτοιο σημείο καί άραγε ομολόγησαν ότι είπε ό παπα-Εφραίμ στον Γέροντα Ιωσήφ πως εξαιτίας της υπακοής και της ευχής έτρεχαν ποτάμι τα δάκρυα του και πώς καίγονταν ή καρδιά του για τον Χριστό; Άραγε στα οίκουμενιστικά συνέδρια τηρείται φυλακή των αισθήσεων, όταν υπάρχουν χορευτικά θεάματα;
<br />
<br />
<br />
Ό παπα-Εφραίμ με την ευλογία του Γέροντος Ιωσήφ εντρύφησε στην «Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών» και ελάμβανε τις συμβουλές των Νηπτικών Πατέρων για τον αγώνα του. Δεν διάβαζε ούτε βιβλία ψυχιατρικής, ούτε «κουλτουριάρικα» αναγνώσματα δια πνευματικές επιδείξεις στα σαλόνια, ούτε είχε τον φόβο μήπως τον αποκαλέσουν οι κοσμικοί κύκλοι «φονταμενταλιστή».
<br />
Άλλωστε και ό μακαριστός γέροντας Παΐσιος ό Αγιορείτης θεωρούσε τα βιβλία αυτά ανούσια, πού στερούν τον πολύτιμο χρόνο μας και πολλά από αυτά όταν του δωρίθηκαν τον ζέσταναν στο τζάκι τις κρύες νύχτες του χειμώνα.
<br />
<br />
<br />
Το 1973 έκοιμήθη ό Ιερομόναχος Νικηφόρος ό Γέροντας του παπα-Εφραίμ. Ό Γέροντας μετά το 1980 είχε συγκροτήσει συνοδεία και τήρησε την εντολή του Γέροντος Ιωσήφ να αποκτήσει συνοδεία μετά τον θάνατο του παπα-Νικηφόρου. Επομένως ό παπα-Εφραίμ πρώτα έφθασε στην κάθαρση και κατόπιν έγινε ό ίδιος Γέροντας. 'Η πράξη αυτή ας γίνει οδηγός σε επίδοξους αυτοανακηρυχθέντες πνευματικούς «Γεροντάδες», πού δεν γνωρίζει ή αριστερά τι ποιεί ή δεξιά.
<br />
Ό παπα-Εφραίμ πολέμησε τον μεγάλο εχθρό της πνευματικής ζωής την κενοδοξία. Οι θυσίες του γίνονταν για τον Χριστό καί όχι για προσδοκώμενο έπαινο από τους ανθρώπους.
<br />
<br />
<br />
Κάποτε ένας νέος ζήτησε από καλογέρι του παπα-Εφραίμ μία είκονίτσα από το κελί του Γέροντα. Ό μοναχός πήρε ευλογία από τον παπα-Εφραίμ να την δώσει και μόλις ο νέος άρχισε να σκέφτεται πονηρά και με τον λογισμό, πώς θα κάνει επίδειξη στην πόλη του με την είκονίτσα, πού θα του έδινε ό παπα-Εφραίμ, ό μακαριστός άγιος γέροντας πήρε πληροφορία από τον Θεό και έδωσε εντολή να μη δοθεί το εικονάκι Άραγε πολεμούν οι εκσυγχρονιστές της εκκλησιαστικής ζωής ή οι οικουμενιστές το πάθος της κενοδοξίας; Μήπως φιλοδοξούν με τον εκσυγχρονισμό ή τον οικουμενισμό να αφήσουν «εποχή» και όνομα εκκλησιαστικού «αναμορφωτή»;
<br />
<br />
<br />
Ή θ. Λειτουργία για τον παπα-Εφραίμ ήταν συγκλονιστικό και βιωματικό γεγονός. Είχε εκμυστιρευθεί σε Ιερομόναχο πνευματικό φίλο του ότι από την πρώτη θεία Λειτουργία πού τέλεσε, έβλεπε αισθητά την Χάρη του Θεού να μεταβάλλει τα. θεία δώρα. Μάλιστα, μετά τον καθαγιασμό των τιμίων δώρων, έβλεπε τον ίδιο τον Χριστό μέσα στο δισκάριο και ήταν αδύνατον να. συγκρατήσει τα δάκρυα του, όταν έφθανε στο τεμαχισμό του Σώματος του Χριστού. Έβρεχε με τα δάκρυα του το αντιμήνσιο κατά την θεία Λειτουργία και έβλεπε δεξιά και αριστερά τους αγγέλους να συλλειτουργούν.
<br />
<br />
<br />
Όμως ό παπα-Εφραίμ δεν αναφέρθηκε ποτέ σε «λειτουργική αναγέννηση» και μάλιστα ζητούσε σε κοινοβιάτες, πού βρίσκονταν στα εξωτερικά διακονήματα να μη παραλείπουν το ψαλτήρι.
<br />
Μήπως, όσοι θέλουν την «λειτουργική αναγέννηση» θα ήταν καλό να φθάσουν στα πνευματικά μέτρα του παπα-Εφραίμ και αφού γίνουν θεοφόροι, να δοκιμάσουν να προτείνουν τις λύσεις τους;
<br />
<br />
<br />
Ό παπα- Εφραίμ ήταν κοσμημένος με το διορατικό χάρισμα και έβλεπε την πνευματική κατάσταση κάθε κληρικού ή μοναχού και έδιδε τα κατάλληλα πνευματικά φάρμακα για την πρόοδο στην πνευματική ζωή.
<br />
<br />
<br />
Ή Χάρις του Θεού είχε κοσμήσει τον παπα- Εφραίμ και με το προορατικό χάρισμα, γι 'αυτό και έβλεπε καταστάσεις πού έρχονταν (όπως ό σεισμός του 1977 στην Θεσσαλονίκη), αλλά και πολλές φορές είχε προσφωνήσει λαϊκούς ακόμα και μικρά παιδιά με τα ονόματα πού έλαβαν μετά από χρόνια στην μοναχική τους κούρα. Μάλιστα, κάποιος φοιτητής έστειλε μία περιληπτική και χωρίς λεπτομέρειες επιστολή στον μακαριστό Γέροντα και έλαβε απάντηση από τον παπα-Εφραίμ, πού του περιέγραφε με λεπτομέρειες την πνευματική του κατάσταση ακόμα και κατασταθείς στον χώρο πού διέμενε ό φοιτητής χωρίς αυτός να τίς έχει προαναφέρει.
<br />
<br />
<br />
Κάποτε άγνωστοι μεταξύ τους κληρικοί συναντήθηκαν στον δρόμο για τα Κατουνάκια και όταν έφτασαν στον παπα-Εφραίμ, ό μακαριστός άγιος Γέροντας άρχισε να επιπλήττει έναν από τους κληρικούς, πώς δεν είναι παπάς αλλά μασόνος, πού έβαλε ράσο, για να κατασκοπεύει το Αγιον Όρος. Ό μασόνος παραδέχτηκε την ραδιουργία του.
<br />
<br />
<br />
Άραγε, μπορούν σήμερα οι εκσυγχρονιστές του εκκλησιαστικού βίου μας οίκουμενιστές ως ό παπα-Εφραίμ ό Κατουνακιώτης να προειδούν την χαρά, πού θα έχουν οι μασόνοι και οι άνθρωποι της «Νέας Εποχής» κάθε φορά πού θα αλλοιώνεται το ορθόδοξο φρόνημα είτε στα πλαίσια του οικουμενισμού, είτε στους ψευδοδιαλόγους με τους Παπικούς και τις ψευδοενώσεις με τους μονοφυσίτες είτε στην αλλοίωση της θείας Λειτουργίας στα πλαίσια της «λειτουργικής αναγέννησης»;
<br />
<br />
<br />
Ό παπα-Εφραίμ έζησε εμπειρίες, πού μόνο οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορούν να ζήσουν, μακριά από παπικές ή προτεσταντικές πλάνες.
<br />
<br />
<br />
Κάποτε ένας ηγούμενος, δύο θεολόγοι και ένας φοιτητής ζήτησαν από τον παπα-Εφραίμ να τους εξηγήσει την ευωδιά των αγίων λειψάνων. Ό Γέροντας έσκυψε το κεφάλι του στο μέρος της καρδιάς και προσεύχονταν. Ό τόπος γέμισε ευωδιά και ό παπα-Εφραίμ τους είπε πώς επειδή δεν μπορούσε ό ίδιος να το εξηγήσει παρακάλεσε τον Θεό να απαντήσει στους συνομιλητές.
<br />
<br />
<br />
Μπορούν άραγε όσοι πηγαίνουν σε διάλογους με τον Πάπα ή σε συνέδρια οίκουμενιστικά να μιλήσουν με το πρακτικό παράδειγμα της αγιότητας και όχι με ορθολογιστικά επιχειρήματα;
<br />
<br />
<br />
Ό παπα-Εφραίμ αισθάνονταν τις αμαρτίες σαν δυσοσμία. Κάποιος επίσκοπος μέσω τρίτου ρώτησε τον μακαριστό άγιο Γέροντα για τον οικουμενισμό. Ό Γέροντας έκανε προσευχή, για να τον πληροφορήσει ό Θεός και τότε ξεχύθηκε μία δυσωδία με γεύση ξινή, αλμυρή και πικρή, πού τον γέμισε με αποτροπιασμό.
<br />
<br />
<br />
Άραγε, μπορούν να αναρωτηθούν όσοι λαμβάνουν μέρος σε οίκουμενιστικά συνέδρια τι θα ένοιωθε αν ήταν παρών ό μακαριστός Γέροντας;
<br />
<br />
<br />
Ή παρακαταθήκη του μακαριστού παπα-Εφραίμ για την ενότητα των Ορθοδόξων ήταν σαφής «Το σχίσμα εύκολα γίνεται, ή ένωση είναι δύσκολος».
<br />
<br />
<br />
Άραγε, πόσο απήχηση έχουν σήμερα τα λόγια ενός θεοφόρου σύγχρονου Πατρός;
<br />
<br />
<br />
Ό παπα-Εφραίμ αναδείχθηκες με την Χάρη του Θεού και πρακτικός οδηγός στην ποιμαντική του γάμου και της οικογενείας, γιατί βοήθησε πολλούς νέους να καταλήξουν στον γάμο χωρίς να τους πιέσει γι' αυτό αλλά και οι επιστολές του, πού σώζονται, αποτελούν πνευματική παρακαταθήκη και «σχολή γονέων» χωρίς ψυχολογικές και φιλοσοφικές θεωρίες για τις αγωνιζόμενες πνευματικά οικογένειες.
<br />
<br />
<br />
Το 1996 ό παπα-Εφραίμ έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο και έπεσε σε ακινησία. Δεν γόγγυσε καθόλου αλλά δοξολογούσε τον Θεό. Μας αφήνει το άγιο παράδειγμα του για την αντιμετώπιση των ασθενειών.
<br />
<br />
<br />
Στις 14/27 Φεβρουαρίου 1998 ό παπα- Εφραίμ Κατουνακιώτης ό θρύλος του 'Αγίου Όρους παρέδωσε την αγιασμένη ψυχή του στα χέρια του Δημιουργού του, πού υπηρέτησε από την νεότητα του.
<br />
<br />
<br />
Λέγουν πώς κάποτε ρωτήσανε έναν υπερήλικα, πού ζούσε τον 19ο αιώνα, να πει το συγκλονιστικότερο γεγονός στην ζωή του. Ό υπερήλικας απάντησε ότι όταν ήταν μικρός είδε και άκουσε τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό.
<br />
<br />
<br />
Και ή δική μας γενιά αξιώθηκε να γνωρίσει τα εύοσμα άνθη του Αθωνικού Μοναχισμού, τον Γέροντα Παίσιο και τον παπα-Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, πού μας καλούν να ακολουθήσουμε την ζωή τους.</span>
<br />
<img src="
<br />
<br />
<a href="http://img401.imageshack.us/img401/327/45351094st0.jpg"" target="_blank" rel="nofollow">http://img401.imageshack.us/img401/327/45351094st0.jpg"</a> alt="" />https://pneumatikotita.forumgreek.com/t45-topicΚαμπάνια αθείας.2009-05-05T16:04:27ZΆρχων18ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
<br />
<span style="font-size: 18px; line-height: normal">
<br />
Μια διαφημιστική καμπάνια που όχι μόνο χρηματοδοτείται με εισφορές εθελοντών, αλλά που η εισφορά των εθελοντών ξεπέρασε κατά εννέα φορές το απαιτούμενο ποσό και η οποία στηρίζεται από την Βρετανική Ανθρωπιστική Ένωση και προσωπικότητες όπως η συγγραφέας τηλεοπτικών κωμωδιών Αρίαν Σερίν. "Να αντισταθούμε στη θρησκευτική προπαγάνδα, που απειλεί τους μη Χριστιανούς με την κόλαση και την αιώνια καταδίκη και να υλοποιήσουμε πραγματικά το ιδεώδες της ελευθερίας του λόγου σε μια δημοκρατική κοινωνία" διατείνονται οι εμπνευστές.
<br />
"Η αυταπάτη του Θεού"
<br />
Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου του συγγραφέα-εξελικτικού βιολόγου, Ρίτσαρντ Ντόκινς, νούμερο ένα υποστηρικτή της καμπάνιας. Το βιβλίο που θεωρείται μπεστ σέλερ και έχει μεταφραστεί ήδη σε πολλές γλώσσες -μεταξύ των οποίων και τα ελληνικά- αποτελεί μια μαχητική κριτική της θρησκείας από την σκοπιά της επιστήμης. Ο Ντόκινς, ο πλέον διάσημος υποστηρικτής του νέο-δαρβινισμού σήμερα στον κόσμο είναι αποφασισμένος, στο πλαίσιο της κόντρας επιστήμης-θρησκείας, να τοποθετήσει ψηλά στη διεθνή ατζέντα του δημόσιου διαλόγου το ζήτημα του Θεού και της αθείας. Μάλιστα οι Βρετανοί φαίνεται πως έχουν εμπνεύσει και τους Αμερικάνους, οι οποίοι έχουν ήδη ξεκινήσει τη δική τους αντίσοιχη καμπάνια, με διακόσια τριάντα λεωφορεία στην Ουάσιγκτον να κυκλοφορούν, έχοντας επάνω τους γραμμένο το σλόγκαν "Γιατί να πιστεύετε στο Θεό; Απλώς να είστε καλοί για χάρη της καλοσύνης".
<br />
The other side
<br />
Ο Κλίφορντ Λόνγκλεϊ, διακεκριμένος σχολιαστής των θρησκευτικών ζητημάτων στη Βρετανία, υπέβαλε στην αρμόδια βρετανική αρχή για τη διαφημιστική δεοντολογία και τις αναγκαίες προδιαγραφές του περιεχομένου των διαφημιστικών μηνυμάτων, επίσημο γραπτό αίτημα κατά της αθεϊστικής καμπάνιας ζητώντας την απόσυρσή της. Το επιχείρημα που επιστρατέυει είναι πως η επιστήμη υποστηρίζει πως "υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να υπάρχει Θεός" και όχι το αντίθετο, όπως υποστηρίζουν ο Ντόκινς και η "παρέα" του. Όπως αναφέρει, σύμφωνα με έναν αυξανόμενο αριθμό επιστημόνων, οι νόμοι και οι σταθερές της φύσης είναι τόσο καλά ρυθμισμένες και υπάρχουν τόσες "συμπτώσεις" που ευνονούν τη δυνατότητα ανάπτυξηςτης ζωής, ώστε το σύμπαν δεν μπορεί παρά να έχει δημιουργηθεί μέσω σκόπιμου σχεδιασμού από κάποια νοημοσύνη. Πρόκειται για τη λεγόμενη "Ανθρώπινη Αρχή" στο χώρο της επιστήμης, που υποστηρίζει ότι το σύμπαν δε δημιουργήθηκε τυχαία, αλλά υπάρχει τελικά σκόπιμα και για χάρη ειδικά του ανθρώπου.
<br />
<br />
Τα "λεωφορεία της αθείας". Κυκλοφορούν στους δρόμους του Λονδίνου με γραμμένα συνθήματα. "Πιθανώς δεν υπάρχει Θεός. Σταματήστε να ανησυχείτε και απολαύστε τη ζωή σας". Εκατόν σαράντα χιλιάδες λίρες, διακόσια λεωφορεία στο Λονδίνο και συνολικά εξακόσια σε ολόκληρη τη Βρετανία, διαφημιστικά πλακάτ στο μετρό και αφίσες στους δρόμους, με σκοπό την απενοχοποίηση των "άθεων" και την απαλλαγή του φόβου του Θεού, όπως ισχυρίζονται οι ερμηνευτές της καμπάνιας.</span>
<br />
<img src="http://blogs.sch.gr/kantonopou/files/2008/11/a1.jpg" alt="" />https://pneumatikotita.forumgreek.com/t46-topicΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΗ2009-05-05T14:57:36ZΆρχων18ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
<br />
<br />
Εισήγηση του Αγιορείτη μοναχού π. Μωϋσή στην Ημερίδα "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΗ", πού πραγματοποιήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2001 στο Ιερό Κοινόβιο Όσιου Νικόδημου.
<br />
<span style="font-size: 18px; line-height: normal">
<br />
<img src="http://img362.imageshack.us/img362/1741/18962034wb7.th.jpg" alt="" />
<br />
Αφού ευχαριστήσω θερμά την προσκαλούσα φίλη Ιερά Μονή και ταπεινά συγχαρώ για την εικοσαετή ανοδική πορεία της θ' αρχίσω την αφιλόδοξη εισήγηση μου με τη γνωστή αλλά σημαντική διήγηση περί του άββά Αγάθωνος: «Άκούοντες τινές ότι έχει μεγάλην διάκρισιν, ηθέλησαν να τον δοκιμάσωσιν αν οργίζηταν όθεν είπον εις αυτόν "Σύ είσαι ό Αγαθών;
<br />
άκούομεν ότι είσαι πόρνος και υπερήφανος". Ό δε όσιος είπε• "Ναι, ούτως έχει ή αλήθεια". Πάλιν είπον "Σύ είσαι ό Αγαθών, ό φλύαρος και ό κατάλαλος;". Ό δε όσιος άπεκρίθη• "Ναι, εγώ είμαι". Οί δε πάλιν είπον "Σύ είσαι ό Αγαθών ό αιρετικός;". Ό όσιος άπεκρίθη• "Δεν είμαι αιρετικός". Εκείνοι δε παρεκάλεσαν αυτόν λέγοντες: "Διατί τάς μεν ύβρεις εδέχθης, ταύτην όμως δεν εβάστασας;". Απεκρίθη ό Γέρων: Εκείνος μεν εδέχθην, διότι είναι όφελος εις την ψυχήν μου, το δε αιρετικός είναι χωρισμός από του Θεού και δια τούτο δεν το εδέχθην". Οί δε άκούσαντες θαύμασαν την διάκρισιν του και άπήλθον ωφεληθέντες».
<br />
<br />
Δεν θ' αναφερθούμε εδώ στην ευαγγελική απαρχή του αγιοτρόφου μοναχισμού στην Ιστορία, στους θεσμούς και στην προσφορά του. Δεν θ' αντικρούσουμε τη διατηρούμενη πολεμική πολλών κατ' αυτού, την παρεξήγηση, τη μη γνώση του σκοπού του, ακόμη κι ανθρώπων της Εκκλησίας, πού θέλουν να μετατρέψουν τους Μοναχούς σε απλούς κοινωνικούς εργάτες, να τους χρησιμοποιήσουν και να τους εκμεταλλευθούν. Έτσι συμβαίνει το οξύμωρο σχήμα κι ενώ ορισμένοι κατηγορούν τους μοναχούς ως φυγόκοσμους και φυγόπονους και μη συνδράμοντες στο ποικίλο έργο της Εκκλησίας π.χ. κατά των αιρέσεων, άλλοι η και οί ίδιοι «μετά της αυτής οξύτητος και κριτικής καταδικάζουν τάς εμφανίσεις των μοναχών εις το στάδιο των θεολογικών η υπέρ των ιερών παραδόσεων γενικώς αγώνων, ως έργον μακράν της αποστολής των, ως έκφρασιν υπερήφανου διαθέσεως και φιλοταράχου διαγωγής». Απερίφραστα αμέσως θα πούμε πώς οί κρίσεις αυτές φανερώνουν παχυλή άγνοια του ευαγγελίου, της πατερικής διδασκαλίας, της εκκλησιαστικής ιστορίας και του συναξαριστή. Δεν ισχύουν για τους μοναχούς οί λόγοι του Αποστόλου Παύλου• «Στήκετε και κρατείτε τάς παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι' επιστολής ημών» και «τάς δε βέβηλους κενοφωνίας περιίστασο»;.
<br />
<br />
Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε στους διάφορους επικριτές μας ότι άλλο είναι ή θεολογία, την οποία οί ασκητικοί πατέρες δεν επιτρέπουν στον καθένα μοναχό, και άλλο ή απαραίτητη διαφύλαξη των δογμάτων, δηλαδή της ορθοδόξου πίστεως. Ή καλή ευαισθησία των μοναχών δεν τους κάνει δογματολόγους, αλλά ταπεινούς αγωνιστές υπέρ διασφαλίσεως των δια μακρών αγώνων των αγίων πατέρων ορθώς δογματισθέντων και υπό διαφόρων κατά καιρούς αδαώς αθετουμένων και μάλιστα εκκλησιαστικών ποιμένων. Ό Άγιος Συμεών ό Νέος Θεολόγος λέγει χαρακτηριστικά: «Ούτε τω θεολογούντι αρμόζει μετάνοια ούτε τω μετανοούντι θεολογία• καθόσον γαρ απέχουσιν ανατολαί από δυσμών, κατά τοσούτον υψηλότερα ή θεολογία της μετανοίας εστί...... Όπως και ό όσιος Ιωάννης της Κλίμακας• «Ουκ εγκληθησόμεθα, ω ούτοι, εν εξόδω ψυχής, διατί ου τεθαυματουργήκαμεν, ούδ' ότι ου τεθεολογήκαμεν, ούδ' ότι θεωρητικοί ου γεγόναμεν αλλά λόγον πάντες δώσωμεν τω Θεώ, διότι αδιαλείπτως ου πεπενθήκαμεν». Ένα επίσης συνηθισμένο και μάλλον υποκριτικό επιχείρημα είναι το λεγόμενο ότι οί μοναχοί θα πρέπει πάντοτε να είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στα μοναχικά τους αυστηρώς καθήκοντα και ιδιαίτερα το της προσευχής. Ουδείς ουδόλως αντιλέγει. Το έργο της προσευχής όμως, το μεγάλο, ωραίο και όντως δυνατό, δεν αναιρεί την έμπρακτη ομολογία στον καλό αγώνα κατά της πονηρής κακοδοξίας. Οί επιτήδειος σοβαροφανείς αυτές ενστάσεις δηλώνουν απουσία του φωτός της διακρίσεως και σαφή παραποίηση της ορθοπραξίας. Το Ευαγγέλιο και οί Πατέρες μας υποχρεώνουν στην ατάραχη κι εγνωσμένη ομολογία όταν ή πίστη κινδυνεύει. Πλεονάζει ό συναξαριστής ομολογητών οσίων και είναι πλούσιος ό έπαινος της μητέρας Εκκλησίας υπέρ των υπομονετικών, επίμονων, θαρρετών και τολμηρών, άφοβων και γενναίων τέκνων της ερήμου. Ό άγιος Θεόδωρος ό Στουδίτης λέγει στους πολλούς μοναχούς του: «Έργο δε μοναχού, μηδέ το τυχόν ανέχεστε καινοτομήστε το Εύαγγέλιον, ίνα μη υπόδειγμα τοις λαικοίς προτιθέμενοι αιρέσεως και αιρετικής συγκοινωνίας, της υπέρ αυτών απώλειας λόγον υφέξωσι». Και με τον τρόπο αυτό γίνονται οί μοναχοί φως στους λαϊκούς κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος και δεν προδίδουν τον Θεό ησυχάζοντες όταν το κινδύνευαν είναι ή ορθόδοξη πίστη και γίνονται μαχητικοί οί ειρηνικοί και πράοι ασκητές κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Όλοι οί ομολογητές όσιοι υπήρχαν πάντοτε και ασκητές και δεόμενοι, πιστά τέκνα της Εκκλησίας, υπάκουα και πρόθυμα μέχρις αίματος. Οί αγωνιστές «υπέρ του κοινού κτήματος του θησαυρού της υγιαινούσης πίστεως», κατά τον Μέγα Βασίλειο δεν διακατέχονταν από ένα στείρο φανατισμό, μία προσκόλληση σε ανούσιους τύπους, ένα ανόητο ζηλωτισμό, ένα καλογερικό πείσμα, ένα νοσηρό φονταμενταλισμό. Οί ομολογητές όσιοι και οί ακόλουθοι τους δεν υπήρξαν αγενείς, αφιλάδελφοι, αφιλάνθρωποι, αφιλόξενοι, γιατί, κι αυτοί οί χαρακτηρισμοί δυστυχώς ακούσθηκαν πρόσφατα από επίσημα χείλη. Ή επιμονή των οσίων θεωρείται υπό των ορθολογιστών αδιαλλαξία, ή σιωπή τους ως έλλειψη αγάπης, ό λόγος τους αντιδραστικός, απηρχαιωμένος, αρτηριοσκληρωτικός, ασυμβίβαστος υπό των ευγενώς χαμογελούντων σύγχρονων οικουμενιστών.
<br />
<br />
Θεωρούμε επίσης απαραίτητο να αναφέρουμε πώς στον αντιαιρετικό αγώνα των μοναχών υπήρξαν και αρκετές παραλείψεις, συχνές υπερβολές, ανεπίγνωστοι ζηλωτισμοί, αυθαιρεσίες, παραποιήσεις και ασέβειες, πού δυστυχώς συνεχίζονται μέχρι σήμερα κι αποτελούν μελανές ιστορίες του μοναχισμού• εκτροπή, άμβλυνση και παραχάραξη του. Ό Θεός να μας φυλάει από τις πολλές πλάνες, κι όπως ωραία λέγεται στο Αγιον Όρος: «Να πλανεθείς εύκολο να ξεπλανεθείς δύσκολο». Το πιο λυπηρό είναι να έχουμε ναυάγια στο λιμάνι. Φοβούμενοι κι αγωνιζόμενοι για την αποφυγή τους μακαρίζουμε κι ευγνωμονούμε θερμά τους οσίους πού αποτελούν τους οικουμενικούς διδασκάλους, τους καθηγητές της ερήμου, τους οσιομάρτυρες ομολογητές, τους φωτοδότες νηπτικούς συγγραφείς, τους λάτρες της Αλήθειας.
<br />
<br />
Ή αίρεση αποτελεί παραποίηση της Αλήθειας, υποκειμενική, εγωιστική ερμηνεία ανθρώπων αταπείνωτων, φιλοδοξών, νοσηρών, συγχυσμένων και ταλαίπωρων. Ό Μέγας Αντώνιος σε δράμα προείδε τους Αρειανούς ως κτήνη λακτίζοντα την αγία Τράπεζα. Στο θαυμάσιο βίο του, πού έγραψε ό Μ. Αθανάσιος, παρουσιάζεται ως ιεραπόστολος και ιεροκήρυκας, πού άφησε την ησυχία της ερήμου και κατήλθε στην Αλεξάνδρεια, για να ενισχύσει το λαό του Θεού από τη μάστιγα του αρειανισμού. Αναφέρεται μάλιστα πώς στους «αιρετικούς μίλησε φιλικώς, παρά μόνον τόσον, όσον να νουθέτηση αυτούς να επιστρέψουν εις την ευσέβειαν, θεωρών και διδάσκων την φιλία και ομιλία με αυτούς ως βλάβη και απώλεια ψυχής». Αυτά είπε προς τους μαθητές και λίγο προ του μακαρίου τέλους του και αυτή ήταν ή στάση όλων των μοναχών της εποχής του προς τους αιρετικούς. Οϊ μοναχοί ακολουθούσαν τον Μ. Αθανάσιο και ενισχύονταν από αυτόν. Τη στάση έναντι των αιρετικών πού είχε ό Μ. Αντώνιος είχαν και οί άγιοι Μ. Παχώμιος και Μακάριος ό Αιγύπτιος μετά των μαθητών τους.
<br />
<br />
Ο όσιος Ιουλιανός δια προσευχών και διδασκαλιών εμψύχωσε τους Ορθοδόξους κατά των ετεροδιδασκαλιών, ό όσιος Αφραάτης άφησε τον έγκλειστο βίο για να κηρύξει στους πιστούς τα Ορθόδοξα δόγματα, πού παρερμήνευαν οί Αρειανοί και ό όσιος Ισαάκιος - της Μονής Δαλμάτων δεν δίστασε να ελέγξει και τον αυτοκράτορα Ουάλεντα για τον επηρεασμό του από τον Αρειανισμό. Ό κατανυκτικός όσιος 'Εφραίμ ό Σύρος υπήρξε αυστηρός ασκητής και ελεγκτής των αιρετικών Απολλιναρίου, Μάνητος, Βαρδησάνη και Μαρκίωνος.
<br />
<br />
Από τους πρώτους πού αντέδρασαν στην αιρετική νόσο του νεστοριανισμού ήταν ό ηγούμενος των Ρουφιανών Κωνσταντινουπόλεως όσιος Υπάτιος, ό όποιος δεν δίστασε να αντικρούσει σθεναρές απειλές και τιμωρίες πολιτικών και εκκλησιαστικών αρχόντων. Τον μονοφυσιτισμό έγκαιρα καταδίκασαν απτόητοι οί όσιοι Μ. Ευθύμιος, Γελάσιος, Συμεών ό Στυλίτης, Ιωάννης Κολωνίας, Σάββας ό Ηγιασμένος και Μ. Θεοδόσιος, δίχως να δειλιάσουν στις απειλές, κάμνοντας πορείες και μακρές συζητήσεις μετά των υπευθύνων, ακολουθούμενοι υπό χιλιάδων μοναχών.
<br />
<br />
Τον ωριγενισμό καταδίκασαν νωρίς οί όσιοι Μ. Παχώμιος, Σάββας ό Ηγιασμένος, Ιωάννης Κολωνίας, Κυριάκος ό Αναχωρητής, άββάς Βαρσανούφιος και Μάξιμος ό Ομολογητής, ό όποιος αναδείχθηκε και κύριος πολεμιστής του μονοθελητισμού, συνοδευόμενος υπό πολλών μοναχών, ύπομείνας κακουχίες πολλές, μαρτύρια και εξορίες. Ή Ορθόδοξη χριστολογία εξαρτήθηκε από την αλύγιστη σταθερότητα ενός μονάχου, του οσίου Μαξίμου, πού του έκοψαν τη γλώσσα και το χέρι, για να μη μιλά και γράφει άλλο για την ελευθερία, την αγάπη, την αγιότητα.
<br />
<br />
Ό μοντερνισμός και ή εκκοσμίκευση ήταν μάλλον οί αρχές της πολύχρονης ταραχής της εικονομαχίας. Μεταξύ των μεταρρυθμίσεων αναφέρονται ή συντόμευση της Θ . Λειτουργίας, ή κατάργηση αγρυπνιών και άλλων ιερών ακολουθιών, νηστειών και εορτών, ή απλοποίηση της διατροφής ιών μοναχών, ή δήμευση της μοναστηριακής περιουσίας, ό περιορισμός κούρων και χειροτονιών, ή εκλογή των επισκόπων να κυρώνεται από το αυτοκρατορικό συμβούλιο. Οί εικονομάχοι κύριους αντίπαλους είχαν τους μοναχούς, πού νωρίς και θαρρειά στηλίτευσαν την καινοτομία. Πρόμαχοι αυτών οί όσιοι Ιωάννης ό Δαμασκηνός και Θεόδωρος ό Στουδίτης, οί οποίοι υπέστησαν τα πάνδεινα απτόητοι. Ό αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ε' ό Κοπρώνυμος γνωρίζοντας το έργο των Μονών διέταξε την κατάργηση τους και τη δίωξη των μόνιμων οικητόρων τους, πιέζοντας τους να ακολουθήσουν τον έγγαμο βίο. Δίκαια οί ιστορικοί ονομάζουν την περίοδο μοναχομαχία. Οί όσιοι Στέφανος ό Νέος, Στέφανος ό Σαββαϊτης, Ανδρέας ό εν Κρίσει, Θεόφιλος, Προκόπιος και Βασίλειος υποστήριξαν την ορθή τιμή και προσκύνηση των αγίων εικόνων κατά την πρώτη εικονομαχική περίοδο με πολλές περιπέτειες και μεγάλα μαρτύρια. Και κατά τη δεύτερη εικονομαχική περίοδο πλήθος ηγουμένων και μοναχών διώχθηκαν και μαρτύρησαν για την ορθή πίστη.
<br />
<br />
Ή δεύτερη χριστιανική χιλιετία, μετά την οριστικοποίηση του σχίσματος του 1054, τυγχάνει για τον Ορθόδοξο μοναχισμό πλήρως αντιλατινική, λόγω του υπόπτου και ύπουλου επεκτατισμού του Παπισμού. Ή Δύση συνεχώς παραποιεί την Ορθόδοξη παράδοση και αλώνει την Ορθόδοξη Ανατολή με τίς σταυροφορίες. Από τους πρώτους οσιομάρτυρες της παπικής θηριωδίας ήσαν οι 13 όσιοι της Μονής Καντάρας της Κύπρου. Παπικοί αναφέρουν πώς στα σχέδια τους για την ψευδή ένωση των Εκκλησιών και την καθυπόταξη της Ορθοδοξίας στον Παπισμό κατά τους τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου ήσαν οί μοναχοί, οί όποιοι επηρέαζαν ισχυρά τον λαό. Στους Λατινόφρονες της Κωνσταντινουπόλεως οί Αγιορείτες μοναχοί απάντησαν ευθαρσώς, και μετά τη Σύνοδο της Λυώνος (1274), οπού αντιστάθηκαν σθεναρά στα λατινικά δόγματα και την πίστη τους υπέγραψαν με αίμα Καρυώτες, Ιβηρίτες, Βατοπαιδινοί, Ζωγραφίτες και Ξενοφωντινοί μοναχοί. Μεγάλος αντίπαλος της ψευδοσυνόδου της Λυώνος είναι και ό όσιος Μελέτιος ό Γαλησιώτης, ό όποιος άφησε την ησυχία και ήρθε στην Κωνσταντινούπολη για να καυτηριάσει τα καινοφανή δόγματα των Λατίνων και για αυτό να εξοριστεί και να του κοπεί ή γλώσσα. Στη φυλακή έγραψε το σπουδαίο αντιλατινικό έργο του «'ΑλφαβηταλφάΒητος».
<br />
<br />
Ένας πλανεμένος μοναχός, Βαρλαάμ ό Καλαβρός, ανεδείχθη πολέμιος του ησυχασμού του 14ου αιώνος. Ό άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς μπροστά στον κίνδυνο αφήνει την αθωνική ησυχία και με το βαρύ του πνευματικό οπλισμό κατατροπώνει την κακοδοξία και αποστομώνει τον αιρετικό και τους ακολούθους του, πού φτάνουν μέχρι τίς ήμερες μας, και το χειρότερο, ορισμένοι βρίσκονται και εντός των Ορθοδόξων τειχών, Αφού αδυνατούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν ότι ό προσευχόμενος αγωνιστής μετέχει των άκτίστων ενεργειών του Θεού. Ό θεόπτης θεολόγος Αγιορείτης άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς εκφράζοντας αριστοτεχνικά την αγιορείτικη παράδοση περί του ακτίστου φωτός κατετρόπωνε τους δυτικόφρονες, σχολαστικιστές, ουμανιστές κι ορθολογιστές, και το έργο του αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη. Ή προσφορά του παρεξηγήθηκε και δεν κατενοήθη άπ' όλους, ώστε σύγχρονοι του επίσκοποι ακόμη και να τον φυλακίσουν παρασυρόμενοι από τους αιρετικούς. Κλείνουμε την παράγραφο αυτή λέγοντας πώς αν δεν είχαμε τον άγιο Γρηγόριο ίσως να είμασταν όλοι ουνίτες, για αυτό και οι Λατίνοι μισούν τόσο πολύ τον άγιο. Το πλήθος των μοναχών ήσαν παλαμιστές.
<br />
<br />
Την περίοδο της τουρκοκρατίας οι μοναχοί εργάσθηκαν σθεναρά να βαστηχτούν τα πόδια του έθνους: ή γλώσσα κι ή θρησκεία και ν' αντιμετωπίσουν τους λυμαινόμενους αιρετικούς, κυρίως τους παπικούς. Το αποδεδειγμένα γνήσια αναγεννητικό αγιορείτικο κίνημα των ιεροπρεπών Κολλυβάδων εργάσθηκε για την εμψύχωση του λάου και την αντίκρουση των ετεροδιδασκαλιών. Σήμερα ή παναίρεση του Οικουμενισμού, κατά τον γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς, και τα κύματα του μοντερνισμού, πού καλούνται εκκοσμίκευση, κατά τον Γέροντα Γεώργιο Γρηγοριάτη, απειλούν υποχθόνια την Ορθοδοξία. Μόνο εδραιωμένος ό μοναχισμός στους αρχαίους μοναχικούς θεσμούς και αφοσιωμένος ό παρθένος, ακτήμων και υπάκουος μοναχός στο μόνιμο έργο της προσευχής και της ασκήσεως, θα έχει την πανοπλία του πνεύματος, γι να διατηρήσει ακραιφνή κι άβατο τον μοναχισμό από άλλο τρία ήθη και να είναι ή πέτρα της πίστεως ή απαρασάλευτη στην αγιοτρόφο, μαρτυρική και ομολογιακή παράδοση. Γιατί αν παρασυρθούμε κι εμείς από αγαπολογίες, υποχωρήσεις κολακείες και χορηγίες, χαμόγελα, συγκρητισμούς, οπισθοχωρήσεις, ένοχες ανοχές και παραχαράξεις, ό κίνδυνος θα είναι μεγάλος. Ή αντίσταση δεν θα πρέπει να είναι αντί δράση, ό λόγος να είναι τόσο ισχυρός όσο και νηφάλιος ή σιωπή διακριτική, ή αγωνία καλή και όχι αγχώδης, διαφορετικά θα εγκλεισθούμε σε ένα νευρικό, επιπόλαιο, ταραγμένο, αψυχολόγητο κι ανεπίτρεπτο ζηλωτισμό, που θα είναι λανθασμένος, Αφού δεν θα έχει τα στοιχεία της ειρήνης κα της ευλογίας των πιστών και ταπεινών, έστω κι αν είναι λίγοι καταφρονεμένοι, κατηγορούμενοι και μη χειροκροτούμενοι. Ό μοναχισμός θα ξαναπολεμηθεί, καλούμεθα να υπομείνουμε προσευχητικά και γενναία ετοιμάζοντας τα δυνατά όπλα του πνεύματος. Το κυρίως ελλείπων είναι ή αγιότητα και αυτή θα σώσει από την αλλοτρίωση τον κόσμο.
<br />
Εύχεστε
<br />
</span>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t44-topicΟ Άγιος Μάρκος και οι βάρβαροι Τούρκοι2009-05-03T20:08:43ZΆρχων18ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
<br />
<br />
<span style="font-size: 18px; line-height: normal"><font color="red">Άγιος Μάρκος Ευγενικός </font></span>
<br />
<br />
<br />
<img src="http://www.egolpio.com/ICONS/SAINTS_ICONS/markos_evgenikos2.jpg" alt="" />
<br />
<br />
<img src="http://img.pathfinder.gr/clubs/images/25/271125/3.jpg" alt="" />
<br />
<br />
Προφήτης του γένους αναδεικνύεται περίτρανα ο Άγιος Μάρκος αποκαλύπτοντας τα καταχθόνια σχέδια των Τούρκων, οι οποίοι είχαν σκοπό όχι μόνο να κατακτήσουν την Πόλιν, άλλα και να καταστρέψουν ολοκληρωτικώς το γένος των Ελλήνων: « Ουκέτι κατέχειν εαυτούς οι φόνιοι θήρες εθέλουσιν, άλλ' εξάραι άπαν το γένος διανοούντας και μόνοι των επί γής απάντων εγκρατείς καταστήναι».
<br />
Όταν εγεννήθη ο άγιος το 1392, η πατρίδα του πολιορκείτο από τους Οθωμανούς και το 1430, όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την συμβασιλεύουσα Θεσσαλονίκη, ό Άγιος έγραψε μια μονωδία, έναν θρήνο. Εις αυτόν περιγράφει με πόνο ψυχής σκηνάς που φέρνουν εις την μνήμην μας ανάλογα περιστατικά που έλαβαν χώρα, έχοντας τους ίδιους πρωταγωνιστάς ήτοι το «αιμοχαρές και ακόλαστον έθνος» των Τούρκων, εις την μαρτυρικήν μεγαλόνησον Κύπρον: «Το αιμοχαρές και ακόλαστον έθνος, που συνέρρευσε από παντού εις την Θεσσαλονίκη, λεηλατούσε την πόλη αφού εξασφάλισε την άδειαν του αρχηγού..Έτσι ακάθαρτος βάρβαρος χόρευε πάνω σε άγια ιερά, λυσσασμένο και βέβυλο στόμα κραύγαζε δυνατά στα θυσιαστήρια που ο άνθρωπος φοβάται να αγγίση... Έριχναν κατά γής άγιες εικόνες και τις πατούσαν αφαιρώντας με γέλια τον διάκοσμό τους... Σεμνές παρθέναι αποσπούνταν από τα μοναστήρια τους και γινόταν παίγνιο στους ακόλαστους βαρβάρους που τις ξευτέλιζαν... Νήπια, στην αγκαλιά της μητέρας τους, σφάζονταν από τους βαρβάρους που τους κινούσε άλλοτε οργή και άλλοτε η ζωώδης ασέλγεια. Από τα δύο αυτά οι βάρβαροι ήταν κυριευμένοι, χωρίς αναστολές... Που να λυπηθούν οι βάρβαροι τους γέροντες? Τους άγιους και Θεοφιλείς μοναχούς, αυτούς που και να τους κοιτάζει κανείς ντρεπόταν, ειδικά αυτούς τους διαπόμπευαν περισσότερο από τον καθένα... Οι γυναίκες ακολουθούσαν άλλους κυρίους και ωδηγούνταν με ελεεινό τρόπο, αφού είδαν προηγουμένως τις θυγατέρες τους να έπωνται άλλων ή να είναι οικτρές δούλες ή ακόμη και να ατιμάζονται με αισχρό τρόπο... Γλίτωσε από τις συμφορές ο αρχιερεύς της πόλεως ( Ο Άγιος Συμεών ο Θεσσαλονίκης), επειδή είχε εγκαταλείψει το βίο πριν από λίγο καιρό (15 Σεπτεμβρίου 1429). Στ' αλήθεια θα τον έκοβαν σε μικρά κομμάτια με τα δόντια τους οι κανίβαλλοι... Το νεκρό σώμα του το έβγαλαν από τον τάφο με παράλογη μανία, το τρόπιασαν όσο μπορούσαν και το πέταξαν. Γιατί και αυτό τους υποβάλλει να κάνουν ο πατέρας τους ο διάβολος, σκάβουν τους τάφους, τάχα επειδή είναι γεμάτοι με χρήματα, με αποτέλεσμα ούτε αυτοί που πέθαναν παλαιότερα να μείνουν χωρίς να πάθουν συμφορές...
<br />
...Περιφέρεται ένας σεμνός γέροντας, ένας μοναχός, αλλού ένας ιερεύς, δεμένοι μαζί μ' όποιον τύχη με βαριά αλυσίδα και χειροπέδες, και αυτούς του περιφέρει ένας κατάπτυστος και ηλίθιος Ισμαηλίτης που δεν έχει αξία ούτε δύο οβολούς, ζητώντας να τους πουλήσει έναντι τεραστίου ποσού. Τα ίδια πάσχουν και οι γυναίκες, ιδιαίτερα οι ευγενείς, από τον οποιονδήποτε τυχαίο ταπεινής καταγωγής άνθρωπο και «τρείς φορές δούλο» βάρβαρο. Αλίμονο για το μέγεθος των συμφορών, σε ποιο τέλος κατάντησαν οι χριστιανοί! Τα φονικά θηρία δεν θέλουν να κρατούν για τους εαυτούς τους (αιχμαλώτους), άλλα σχεδιάζουν να εξαφανίσουν όλο το γένος μας, και να γίνουν κύριοι όλων των επί γής. Ίσως μπορέσουν και το επιτύχουν αυτό».
<br />
<br />
(Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Εάλω Θεσσαλονίκη, Έκδ. Παπαδημητρίου, 1997)
<br />
Ορθόδοξον κέντρον Πατερικών μελετών
<br />
«Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ», ΜΕΘΩΝΗ - ΠΙΕΡΙΑΣhttps://pneumatikotita.forumgreek.com/t42-topicΟ Άγιος Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ2009-05-03T19:55:03ZΆρχων18ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
<br />
<br />
<br />
<img src="http://3.bp.blogspot.com/_xiwXuFXl2XI/SdnqbLXLhyI/AAAAAAAABl0/lu0Ib6xMCGM/s400/%CE%9E%E2%80%A2%CE%9E%C2%A5%CE%9E%E2%80%9C%CE%9E%C2%88%CE%9E%C2%9D%CE%9E%E2%84%A2%CE%9E%C2%9F%CE%9E%C2%A3.jpg" alt="" />
<br />
<br />
<img src="http://fileleftheros.files.wordpress.com/2009/03/eugenios4.jpg" alt="" />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: 18px; line-height: normal">Το παρακάτω σύντομο συναξάρι αποτελεί ένα ευλαβικό αφιέρωμα της Ιεράς Μονής μας. Η μετάφραση του ρωσικού κειμένου που λήφθηκε από την ιστοσελίδα: <a href="http://www.peoples.ru/state/sacred/rodionov/" target="_blank" rel="nofollow">http://www.peoples.ru/state/sacred/rodionov/</a> εκπονήθηκε από πατέρες της Μονής μας.
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Ο Άγιος Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1977 κοντά στη Μόσχα-και συγκεκριμένα στο χωριό Κουρίλοβο, στην περιοχή της πόλεως Παντόλσκ-. Ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός κατά την παιδική του ηλικία. Η μητέρα του ονομάζεται Λιουμπόβ (=αγάπη) Βασίλιεβνα.
<br />
Το 1989 η γιαγιά του πήρε τον μικρό Ευγένιο και τον πήγε στην Εκκλησία, για να εξομολογηθεί για πρώτη φορά και να μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων. Ο ιερέας πρόσεξε ότι το παιδί δε φορούσε Σταυρό και κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης του φόρεσε ένα Σταυρό, τον οποίο ο μικρός Ευγένιος δεν τον έβγαλε ποτέ από πάνω του· μάλιστα, έφτιαξε ένα χονδρό κορδόνι και τον πέρασε εκεί. Η μητέρα του, όταν είδε ότι φορούσε Σταυρό, τον προέτρεψε να τον βγάλει, διότι, όπως είπε, θα τον περιγελάσουν οι συμμαθητές του. Ο Ευγένιος δεν απάντησε, αλλά και δεν την υπάκουσε.
<br />
Όταν τελείωσε τις σπουδές του το 1994, εργάστηκε ως επιπλοποιός, επάγγελμα που του απέφερε πολλά έσοδα.
<br />
Στις 25 Ιουνίου του 1995 παρουσιάστηκε στο Στρατό και μετά τη βασική του εκπαίδευση, στις 13 Ιανουαρίου του 1996, τοποθετήθηκε στα συνοριακά φυλάκια Τσετσενίας-Ηγκουερίνας. Ακριβώς ένα μήνα μετά, στις 13 Φεβρουαρίου του 1996, αιχμαλωτίστηκε. Η αιχμαλωσία έγινε ως εξής: η στρατιωτική υπηρεσία έστειλε τέσσερις στρατιώτες-μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο-να κάνουν ελέγχους στα αυτοκίνητα που διέρχονταν από ένα συγκεκριμένο δρόμο. Δυστυχώς, οι αρμόδιοι έστειλαν τους στρατιώτες χωρίς να υπάρχει καμιά προηγούμενη οργάνωση (δεν υπήρχε καν φωτισμός) και καμιά ασφάλεια. Από αυτόν το δρόμο περνούσαν πολύ συχνά Τσετσένοι μεταφέροντας όπλα, αιχμαλώτους και ναρκωτικά. Τη νύχτα εκείνη πέρασε από εκείνο το δρόμο ένα ασθενοφόρο. Όταν οι στρατιώτες το σταμάτησαν για έλεγχο, ξαφνικά μέσα από αυτό πετάχτηκαν πάνω από δέκα Τσετσένοι, πολύ καλά οπλισμένοι. Ακολούθησε συμπλοκή και οι Τσετσένοι συνέλαβαν και τους τέσσερις στρατιώτες. Αυτό έγινε στις 3 τη νύχτα. Στις 4 η ώρα ήρθαν άλλοι στρατιώτες για αλλαγή φρουράς· φυσικά δεν τους βρήκαν και κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί. Μετά από λίγες μέρες η υπηρεσία του στρατού ενημέρωσε τους γονείς των στρατιωτών για την εξαφάνισή τους. Η μητέρα του Ευγένιου κατάλαβε ότι δεν πρόκειται για εξαφάνιση, αλλά για αιχμαλωσία, και πήγε με κίνδυνο της ζωής της στην Τσετσενία, για να βρει το παιδί της. Έφτασε στην πόλη Χαγκαλά και μετά από πολλές προσπάθειες ήρθε σε επαφή με τους αρχηγούς διαφόρων αντάρτικων ομάδων της Τσετσενίας προσπαθώντας να μάθει για την τύχη του Ευγένιου, διότι γνώριζε ότι οι Τσετσένοι δε σκοτώνουν αμέσως τους αιχμαλώτους, αλλά περιμένουν μήπως πάρουν λίτρα και τους ελευθερώσουν. Οι ίδιοι οι Τσετσένοι της είπαν ότι ο γιος της ζούσε, αλλά ήταν αιχμάλωτος και σιώπησαν με νόημα προσπαθώντας να υπολογίσουν πόσα χρήματα μπορούσαν να αποσπάσουν από αυτήν. Εκείνον τον καιρό ένας ζωντανός στρατιώτης αιχμάλωτος στοίχιζε 10.000 δολάρια, ενώ ένας αξιωματικός 50.000. Όταν κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να κερδίσουν αρκετά χρήματα, αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Η μητέρα του πήγε παντού για να τον ψάξει, πέρασε από χωριά, από δρόμους με νάρκες, από μέτωπα συγκρούσεων, γνώρισε πολλούς αξιωματικούς Τσετσένους και, όπως η ίδια λέει, «πέρασα από όλους τους κύκλους του άδη».
<br />
Από την πρώτη μέρα της αιχμαλωσίας του Ευγένιου, που διήρκησε 100 ημέρες, οι αντάρτες, επειδή είδαν ότι φοράει Σταυρό, προσπάθησαν να τον κάμψουν ψυχικά, ώστε να καταφέρουν-αν ήταν δυνατό-να τον αναγκάσουν να αρνηθεί την πίστη του, να βγάλει το Σταυρό, να γίνει μουσουλμάνος και να τον κάνουν δήμιο και φονιά των άλλων Ρώσων αιχμαλώτων. Ο Ευγένιος, βέβαια, αρνήθηκε όλες τις προτάσεις και, παρά τους συνεχείς ξυλοδαρμούς, τα πάμπολλα βασανιστήρια και τις υποσχέσεις ότι θα ζήσει αν βγάλει το σταυρό του, δεν μπόρεσαν να τον κάμψουν.
<br />
Αργότερα, οι ίδιοι οι αρχηγοί των ανταρτών είπαν στη μητέρα του: «εάν ο γιος σου γινόταν σαν ένας από εμάς, δε θα τον αδικούσαμε».
<br />
Στις 23 Μαΐου του 1996, δηλαδή την ημέρα των γενεθλίων του, πήραν τους τέσσερις αιχμαλώτους στρατιώτες, μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο, για να τους σκοτώσουν. Πρώτα σκότωσαν τους τρεις συναιχμαλώτους του. Έπειτα, πρότειναν για τελευταία φορά στον Ευγένιο να βγάλει το Σταυρό λέγοντας ότι «ορκιζόμαστε στον αλλάχ ότι θα ζήσεις». Ο Ευγένιος και πάλι αρνήθηκε και τότε υπέστη το φρικτό του μαρτύριο. Τον έσφαξαν με μαχαίρι κόβοντας εντελώς το κεφάλι του, αλλά δεν τόλμησαν να βγάλουν το Σταυρό από το λαιμό του. Τον έθαψαν μεν με το σταυρό, αλλά χωρίς το κεφάλι.
<br />
Τελικά, η μητέρα του βρήκε τον Ευγένιο μετά από εννέα μήνες. Και πάλι ζήτησαν οι Τσετσένοι 4000 δολάρια για να της δώσουν το λείψανο. Της έδωσαν και βιντεοκασέτα με το μαρτύριο του γιου της και της διηγήθηκαν οι ίδιοι την πορεία της αιχμαλωσίας του και τα βασανιστήρια.
<br />
Η μητέρα του Ευγένιου πούλησε το διαμέρισμά της και ό,τι άλλο μπορούσε-μέχρι και ρούχα-για να μπορέσει, αφενός μεν να δώσει τα λίτρα, αφετέρου δε να ανταπεξέλθει στα έξοδα εκταφής, ειδικού φέρετρου, μεταφοράς κλπ., τα οποία δεν ήταν και λίγα.
<br />
Τελικά στις 20 Νοεμβρίου του 1996 μετέφερε το λείψανο στο χωριό τους και το έθαψε στο κοιμητήριο. Μετά από λίγες μέρες ο πατέρας του Ευγένιου πέθανε δίπλα στο μνήμα από τη λύπη του.
<br />
Αμέσως, σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας ο άγιος μάρτυρας Ευγένιος άρχισε να εμφανίζεται και να κάνει θαύματα. Παρακάτω παραθέτουμε ορισμένες μαρτυρίες και θαυμαστές επεμβάσεις:
<br />
Ένα κοριτσάκι που έμενε σε Ορθόδοξο ορφανοτροφείο διηγήθηκε ότι της εμφανίστηκε κάποτε ένας ψηλός στρατιώτης με κόκκινο μανδύα, ο οποίος της είπε ότι είναι ο Ευγένιος, την έπιασε από το χέρι και τη οδήγησε στην Εκκλησία. Το κοριτσάκι λέει: «παραξενεύθηκα που φορούσε κόκκινο μανδύα, διότι οι στρατιώτες δε φορούν σήμερα τέτοιο μανδύα, και σκέφτηκα ότι αυτός πρέπει να είναι ο μανδύας του μάρτυρα».
<br />
Σε πολλές Εκκλησίες έχουν δει ένα στρατιώτη με πύρινο μανδύα, ο οποίος βοηθάει τους αιχμαλώτους στην Τσετσενία να δραπετεύσουν από την αιχμαλωσία τους και να διαφύγουν από κάθε κίνδυνο, όπως νάρκες κλπ.
<br />
Σε ένα νοσοκομείο τραυματιών πολέμου οι τραυματισμένοι στρατιώτες πιστοποιούν ότι ένας άγιος μάρτυρας Ευγένιος τους βοηθάει, ειδικά όταν πονάνε πολύ. Όταν κάποιοι από αυτούς πήγαν στο Ναό του Σωτήρος στη Μόσχα, είδαν την εικόνα του μάρτυρα και αναγνώρισαν αυτόν που τους βοήθησε.
<br />
Το στρατιώτη με τον κόκκινο μανδύα τον γνωρίζουν και οι φυλακισμένοι. Κυρίως βοηθάει τους πολύ καταβεβλημένους και συντετριμμένους ψυχικά λόγω της φυλακίσεως τους.
<br />
Το 1997 με ευλογία του Πατριάρχη Αλεξίου εκδόθηκε ένα βιβλίο με τίτλο «Νέος μάρτυς του Χριστού στρατιώτης Ευγένιος». Ένας ιερέας ονόματι Βαντίμ Σκλιαρένσκο από το Ντνεποπετρόφκ έστειλε στο Πατριαρχείο μία αναφορά όπου έγραφε ότι το εξώφυλλο του βιβλίου με τη φωτογραφία του αγίου μυροβλύζει.
<br />
Μετά από τρία χρόνια και τρεις μήνες ο αρχηγός και όλη η ομάδα του, οι σφαγείς του Ευγένιου, σκοτώθηκαν από τους ίδιους τους Τσετσένους μετά από εμφύλιες αντιπαραθέσεις.
<br />
Καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά περισσότερο την ημέρα του Μαρτυρίου του, στις 23 Μαΐου, έρχονται για προσκύνημα στο τάφο του πολλοί πιστοί και αναφέρονται πολλά θαύματα. </span>
<br />
<br />
<br />
Αναδημοσίευση αποΙερά Μόνη Παντοκράτορας Μελισσοχωρίουhttps://pneumatikotita.forumgreek.com/t41-topicΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΒΑΛΕΣ ΚΙ ΑΥΤΗ ΣΤΙΣ ΑΠΟΣΚΕΥΕΣ ΣΟΥ.2009-05-03T19:36:20ZΆρχων18<span style="font-size: 18px; line-height: normal">ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
<br />
<br />
<font color="red">(Νέος αριστούχος, που απέτυχε σε σοβαρό διαγωνισμό, έθεσε τέρμα στη ζωή του)</font>
<br />
<br />
<font color="red">Αγαπητό μου παιδί, </font>
<br />
<br />
Ξεκίνησες Για τη ζωή με όνειρα χρυσά, με όμορφες ελπίδες. Και είχες τόσο καλές προϋποθέσεις!' Ήσουν ο πρώτος στο σκολειό σου όλα τα χρόνια. Ο αναμφισβήτητα ταλαντούχος. Καμάρι των γονιών σου, των φίλων σου, των καθηγητών σου. Όλοι πρόβλεπαν για σένα δρόμους στρωμένους με δάφνες, πορείες μονάχα προς την επιτυχία και με τελικό αποτέλεσμα τον θρίαμβο.
<br />
Και δεν δίσταζαν να σκέφτονται «φωναχτά» για σένα.
<br />
Δεν έκρυβαν τις προσδοκίες τους μέσα σε μιαν αιδήμονα αναμονή. Τις δημοσίευαν ακόμα και μπροστά σου.
<br />
Και ήταν πολύ φυσικό για σένα να φουντώνουν ακόμα πιο πολύ τα όνειρα σου, ακόμα πιο έντονες να γίνονται οι προσδοκίες σου από τον ίδιο τον εαυτό σου.
<br />
<br />
Και οι αποσκευές σου για το όμορφο, στα σοβαρά αύτη τη φορά, ξεκίνημα σου στη ζωή όλο και γέμιζαν.
<br />
Τα άριστά σου στο σκολειό φούσκωναν τα πανιά της λιλιπούτειας βαρκούλας σου στα ήσυχα νερά της λίμνης, όπου γλιστρούσε ως τώρα απαλά.
<br />
Και προμηνούσαν πως το Ίδιο θα φούσκωναν και τού ιστιοφόρου σου τα κατάλευκα ιστία, οι ώριμες πια επιτυχίες σου στις θάλασσες και στους ωκεανούς του βίου.
<br />
<font color="red">
<br />
Και να λοιπόν, που ήρθε ή ώρα</font>.
<br />
<br />
Και είχε μορφή διαγ(κ)ωνισμού για να σε κάνουν, ως έλπιζες, επίσημα δεχτόν στους χώρους της πολλής σοφίας.
<br />
Όχι πως χρειαζόταν για σένα ετούτη ή δοκιμασία, μα για να ιδούνε όλοι πια ποιος ήσουν και για τι ικανός! Και δεν θα αργούσε ο κόσμος όλος να μάθει πως θριαμβεύεις πάλι όχι ως παιδί πια, μα αντρίκια τώρα και στ' αλήθεια σε στίβους και παλαίστρες της ζωής. Τι θα έχει να γίνει τότε. Αλήθεια, τι θα έχει να γίνει!
<br />
<br />
Γιατί όμως αλλάζει ή όψη σου, παιδί μου; Γιατί έχει γίνει σκυθρωπή και σκοτεινή; Τρέμεις ολόκληρος. Ρίγος σύγκορμο σε πιάνει. Και όμως γύρω τριγύρω σου σκάει το τζιτζίκι από τη ζέστη!
<br />
Είναι Αλήθεια; Όχι!
<br />
Σίγουρα έγινε λάθος.
<br />
Πως είναι δυνατό να μη βρίσκεται στη λίστα των επιτυχόντων πρώτο στα πρώτα το δικό σου όνομα; Να το 'χουν παραλείψει άραγε; Μα είναι δυνατόν; Μήπως το ' γραψαν κατά λάθος δεύτερο;
<br />
Ούτε κι εκεί το βλέπεις.
<br />
Μήπως καν τρίτο; Ούτε και τρίτο!
<br />
Σε ζώνουν μαύρα φίδια. Των αδυνάτων αδύνατο είναι, λες μέσα σου, να λείπει το όνομά μου. Μα κιόλας ή διαίσθηση, πιο γρήγορη από τη σκέψη κι από το βλέμμα σου, σε πληροφόρησε για ό,τι δε θα ήθελες και να το σκεφτείς. Δεν έχει ο κατάλογος το όνομά σου ως τώρα ούτε και στων ουραγών τη θέση καν!
<br />
Το όνομά σου, που δε γνώρισε παρά μόνο την πρώτη θέση, τώρα ούτε και ως τελευταίο δεν μπόρεσε να βρει μια κάποια θέση. Μα ετούτο είναι τρομερό! Ετούτο εδώ είναι καταστροφή αφάνταστη! Καταστροφή αβάσταχτη!
<br />
Κλαις τώρα. Απελπισμένα κλαις.
<br />
Κλαις όμως κρυφά. Μην τύχει και ιδούν όλοι τον πόνο σου και γελάσουνε εις βάρος σου. Και τώρα πως θα ιδείς γονιούς, συγγενείς, φίλους, γνωστούς, τον κόσμο όλον;
<br />
Η σκέψη σου σκοτείνιασε. Το μάτι σου θολό, δε βλέπει. Οι λογισμοί σου φίδια γίνονται κατάμαυρα και ζώνουνε θανατερά την ύπαρξή σου.
<br />
<br />
Όλα για σένα τώρα τα τυλίγει ζόφος αδιαπέραστος, σκοτάδι, σκοτάδι πολικό τριγύρω σου. «Γιατί να ζεις λοιπόν;» σφυρίζει ύπουλα κάποια σκέψη μέσα σου. «Γιατί να ζω λοιπόν»; είναι και ή δική σου οιμωγή. και δεν αργείς να πάρεις τη φριχτή απόφαση.
<br />
Αφού δεν μπήκες απ' την αψίδα του θριάμβου στη λεωφόρο της ζωής, κάποιο παραθύρι γυρεύεις σκοτεινό για να ριχτείς στα χάη, στα φριχτά ερέβη, στην παγερή αγκάλη του θανάτου...
<br />
Κι έφυγες!
<br />
Έφυγες αφήνοντας πίσω σου μια μάζα σάρκινη, νεανική, ζεστή με άφθονο άλικο πορφυρωμένη αίμα.
<br />
Το μόνο θλιβερό κατάλοιπο από ελπίδες κάποτε κατάφορτο, ζωή, από ασπαίρουσες λαχτάρες γεμάτη και παλλόμενους καημούς κι ονείρατα. Νόμιζες πως ίσως έτσι θ' άφηνες δυνατή, όσο κι αν ήτανε βουβή, μία διαμαρτυρία για το μεγάλο δράμα σου.
<br />
Αχ, γιατί το έκανες αυτό, παιδί μου αγαπημένο;
<br />
Δεν σκέφτηκες πως μόνος σου δεν ήσουνα στη ζωή;
<br />
Δε σκέφτηκες γονιούς, δικούς, φίλους, γνωστούς, όλους εμάς, που νιώθαμε ξεχωριστή αγάπη για το πρόσωπο σου;
<br />
Γιατί παιδί μου, δε σκέφτηκες να βάλεις μέσα στις αποσκευές σου μαζί με όλα τα απαιτούμενα και την, καθόλου ευπρόσδεχτη βέβαια, μα πάντοτε παρούσα στη ζω
<br />
<br />
<font color="red">ή, α π ο τ υ χ ί α; </font>
<br />
<br />
Είν' ή ζωή μονάχα φως; δεν είναι και σκοτάδι;
<br />
Ειν' ή ζωή μονάχα άνοιξη πασίχαρη; δεν είναι και χειμώνα παγωνιά;
<br />
Δεν είναι μία όμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία σύνθεση λευκού και μαύρου;
<br />
<br />
Και καλά εσύ. Νέος αμάθητος ως ήσουνα, δεν μπόρεσες να ιδείς μες στη ζωή όχι μόνο τον θρίαμβο, αλλά και τον αντίποδά του. Δεν τον έβαλες ποτέ στο νου σου.
<br />
Μα δεν ευρέθη κανένας μεγαλύτερος, κανένας δεν ευρέθη, να σου τονίσει και να σου μολογήσει όλη την αλήθεια για τη ζωή;
<br />
Να σου υπογραμμίσει δεν προσπάθησε κανένας πως η ζωή χαμόγελο δεν είναι μόνο, αλλά και δάκρυ ολόπικρο, δάκρυ του πόνου και της συμφοράς;
<br />
Πως η ζωή χορός σε ροδοπέταλα δεν είναι;
<br />
Γιατί ξεχάσανε να σου το πούνε;
<br />
Γιατί, παιδί αγαπημένο μου, αφού το ξέρανε καλά εκείνοι, σου το χουνε αποκρύψει;
<br />
Και όμως το ξέρανε και το ξέρουνε πως σαν ήλιου συχνά αναλαμπές μες από γκρίζων σύννεφων σχισμές κάποιοι θρίαμβοι ή κάποιες δακρύβρεχτες χαρές προβάλλουν;
<br />
Και ήτανε ή αλήθεια αυτή τόσο απλή και τόσο αυτονόητη και θα έπρεπε ακόμα να σου φανερώσουν πως την άγκυρα της ελπίδας μας στον Ουρανό πρέπει να την ρίχνουμε, γιατί τότε αυτή ριζοβολάει στην ψυχή και ξεπερνάει ή καρδιά κάθε μπόρας και καταιγίδας φόβους ή και καταστροφές, άλλα και τις ίδιες τις καταστροφές και μπόρες.
<br />
Όλα αυτά γιατί δε σου τα έχουν μεταδώσει όντας μεγάλες αλήθειες της ζωής;
<br />
Στα ίχνη τα αιμάτινα, που άφησες επάνω στις άψυχες τις πλάκες, αυτές, που συντρίψανε μαζί με τη ζωή και την ελπίδα, χύνω κι εγώ τα δάκρυα της καρδιάς μου. Και βλέποντας βουβά κι αμίλητα τα νειάτα να περνούν μπρος απ τα κατάλοιπά σου, θα ' θελα δυο λόγια να τους πω απ της καρδιάς τα βάθη:
<br />
<br />
Νειάτα χρυσά, νειάτα ελπιδοφόρα, μη φοβηθείτε μαζί με τα πλούσια εφόδια μόρφωσης, γνώσης και σοφίας να βάλετε μαζί τους και την πίστη στο θεό.
<br />
<br />
Μέσα σ' αυτήν και με τη δύναμη της ακόμη και ή όποια αποτυχία δε θα μπορέσει να ανατρέψει την πορεία επιτυχίας στη ζωή!
<br />
<br />
<a href="http://www.pigizois.net/index2.htm" target="_blank" rel="nofollow">http://www.pigizois.net/index2.htm</a>
<br />
</span>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t40-topicοοδε2008-04-19T08:10:51Znektarios_pioodegr.comhttps://pneumatikotita.forumgreek.com/t39-topicΟμιλία εις την Γ΄ Κυριακήν των νηστειών Ιουστίνου Πόποβιτς2008-03-29T19:00:24ZgasΟμιλία εις την Γ΄ Κυριακήν των νηστειών (Μακαριστού πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς)
<br />
<br />
«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μάρκ. η' 34).
<br />
<br />
Αίροντες τον σταυρό, ευαρεστούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό, Τον ακολουθούμε. Αν ακολουθούμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να ακολουθούμε Εκείνον. Όποιος δεν απαρνηθή τον εαυτό του, δεν μπορεί να Με ακολουθήση (Ματθ. ι' 38).
<br />
Αν ακολουθήσης τον δικό σου νου και όχι τον νου του Χριστού, αν ακολουθήσης το θέλημά σου και όχι το θέλημα του Χριστού, όπως αναφέρεται στο άγιο Ευαγγέλιο, η ψυχή σου δεν είναι καθαρή, δεν είναι αγιασμένη, είναι χαμένη στην ζούγκλα των ψυχοφθόρων και φρικτών πλανών. Διότι η αμαρτία, το κακό, κατόρθωσε να χτίση μέσα μας, δίπλα σε εκείνη την θεοειδή ψυχή που ελάβαμε από τον Θεό, την δική της ψυχή. Αν η αμαρτία μας γίνη έξις, δημιουργεί μέσα μας την δική της ψυχή. Αν πράττωμε την αμαρτία, εκείνη σταδιακά μορφώνεται στην ψυχή μας. Κοντά σε εκείνη την θεοειδή ψυχή, την οποία ο Θεός σου έδωσε, εσύ φέρνεις ένα ξένο, ο οποίος σε αιχμαλωτίζει. Αυτός διαφεντεύει, ενώ ό,τι θεϊκό είναι μέσα σου, είναι σαν κοιμισμένο, σαν μουδιασμένο. Το απέρριψες, και εκείνο δεν ζη μέσα σου, πεθαίνει.
<br />
<br />
Η αμαρτία δημιουργεί μέσα μας δικό της κόσμο, δημιουργεί μέσα μας δική της φιλοσοφία, δική της αντίληψι για τον κόσμο. Η αμαρτία επιδιώκει να καταλάβη την θέσι του Θεού στην ψυχή σου, την θέσι της Εικόνος του Θεού. Αυτό θέλει να κάνη η αμαρτία. Η αμαρτία στην πραγματικότητα θέλει να στερήση τον άνθρωπο από εκείνες τις θεϊκές ωραιότητες που έχει στην ψυχή του. Ναι, αυτός ο διάβολος αγωνίζεται δια μέσου της αμαρτίας να δημιουργήση μέσα σου και μέσα μου την δική του εικόνα. Διότι η αμαρτία πάντοτε ομοιάζει στον διάβολο. Πάντοτε, όταν την εναγκαλιζόμαστε, τυπώνει σιγά-σιγά στην ψυχή μας την δική του σκοτισμένη μορφή. Έτσι, με την αμαρτία, με την έξι στην αμαρτία, μορφώνεται μέσα μας ένα άλλο εγώ, μία άλλη ψυχή, ένας άλλος εαυτός, εκείνος ο εαυτός, τον οποίο ζητεί ο Κύριος να απαρνηθούμε: «ου γαρ ο θέλω ποιώ αγαθόν, αλλ' ο ου θέλω κακόν τούτο πράσσω» (Ρωμ. ζ' 19). Το κακό το δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι, ενώ το καλό είναι από τον Θεό, λέγει ο απόστολος Παύλος (Α' Τιμ. δ' 4). Εγώ θέλω να ζω σωστά, αλλά την δύναμι να το κάνω δεν την έχω. Δεν βρίσκω την δύναμι γι' αυτό, δεν βρίσκω την δύναμι μέσα μου.
<br />
Να, το σημερινό Ευαγγέλιο μας αποκαλύπτει τον τρόπο για να πραγματοποιήσουμε στην ζωή μας το καλό που επιθυμούμε. Αυτός είναι η απάρνησις του εαυτού σου, της αμαρτίας σου, αυτής της αμαρτωλής ψυχής που δημιουργήθηκε, χτίστηκε, μορφώθηκε μέσα σου. Με την νηστεία στην πραγματικότητα απωθούμε την αμαρτωλότητα που είναι μέσα μας. Αντικαθιστούμε σταδιακά τον εαυτό μας με τον Χριστό, μέχρις ότου φθάσουμε στην τελειότητα που έφθασε ο απόστολος Παύλος, ο οποίος λέγει: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. β' 20). Να, τι σημαίνει «απαρνησάσθω εαυτόν»: Σημαίνει να απαλείψουμε όλες τις (κακές) μας επιθυμίες, κάθε τι ανθρώπινο, εφάμαρτο, και να τα αντικαταστήσουμε με τον Χριστό. Να αλλάξουν, να γίνουν όλα Χριστός!
<br />
«Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ος δ' αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν» (Μάρκ. η' 35). Εάν, βεβαίως, απαρνηθούμε κάθε αμαρτία μας, κάθε πάθος μας· και αν ξέρουμε, αν αισθανόμαστε και αν θέλουμε να γίνη ο Χριστός ψυχή μέσα στην ψυχή μας, καρδιά μέσα στην καρδιά μας, να αντικαταστήση τον εαυτό μας, το εγώ μας με τον Εαυτό Του. Αυτή είναι η μόνη οδός, για να φυλάξουμε εγώ και εσύ και κάθε άνθρωπος την ψυχή μας από την κόλασι, από την καταστροφή, από τον διάβολο, από κάθε κακό, από τα αιώνια βάσανα, να βρούμε μέσα μας εκείνη την θεοειδή ψυχή, εκείνη την θεϊκή ψυχή, την οποία ο Θεός μας έδωσε.
<br />
Θεοειδής ψυχή! -Πού είναι άραγε;- Στον Χριστό. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος για να μας ειπή: Να, έτσι πρέπει να είναι ο άνθρωπος. Εκείνος, ο Θεός, έγινε άνθρωπος. Εκείνος έδειξε στον εαυτό Του την Εικόνα του Θεού. Εμείς είμαστε πλασμένοι κατ' Εικόνα Θεού. Οφείλουμε να ζούμε σύμφωνα με αυτήν. Τί είναι ο νους μας; Εικόνα του νου του Χριστού, του νου του Θεού. Η δική μας υποχρέωσις είναι να κάνουμε τον νου μας όμοιο με τον νου του Χριστού, δηλαδή να χριστοποιήσουμε όλο τον νου μας και να μπορούμε να πούμε με τον απόστολο Παύλο: «ημείς νουν Χριστού έχομεν» (Α' Κορ. β' 16). Αλλά μέχρι να ταυτίσουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Χριστού, του Θεού, το δικό μας θέλημα πάντα περιπλανιέται, είναι πάντα αδύνατο, πάντα σκοντάφτει και βυθίζεται στην αμαρτία. Εάν έχουμε τον Κύριο Ιησού Χριστό ως το αιώνιο πρότυπό μας, το αιώνιο όραμά μας, τότε ταυτίζουμε τον εαυτό μας με το δικό Του θέλημα. Τότε λέμε: δεν θέλω να γίνη το θέλημά μου, αλλά το δικό Σου (Κύριε). «Πάτερ ημών, γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης».
<br />
Όταν εμείς, τηρώντας τις εντολές του Θεού, θέλουμε να θεραπεύσουμε το θέλημά μας από όλες τις αδυναμίες, από όλες τις αρρώστειες του, από όλο τον θάνατό του, στην πραγματικότητα θεραπεύουμε τον εαυτό μας από κάθε αμαρτία και εξορίζουμε από τον εαυτό μας κάθε τι εφάμαρτο. Ναί! Όσο ολόκληρος ο άνθρωπος επιποθεί τον Θεό, όσο στ' αλήθεια αγωνίζεται να απαρνηθή τον εαυτό του και να ακολουθή τον Χριστό, να σηκώνη τον Σταυρό, να σηκώνη τον Σταυρό του Χριστού, τότε αληθινά λαμβάνει από τον Κύριο Ιησού Χριστό την θεία δύναμι. Διότι, όπως έχει λεχθή, ο Σταυρός «ημίν τοις σωζομένοις δύναμις Θεού εστί» (Α' Κορ. α' 18). Ημίν, για μένα και για σένα και για κάθε άνθρωπο. Όταν αποφασίσης να βιάσης τον εαυτό σου να σηκώσης τον σταυρό σου, να! εσύ την ίδια στιγμή λαμβάνεις θεία δύναμι. Αυτή την δύναμι την δίνει ο Κύριος για να μπορέσης να νικήσης κάθε αμαρτία μέσα σου, να μπορέσης να νικήσης κάθε κακό, κάθε κακή συνήθεια, να μπορέσης να παιδαγωγήσης την γλώσσα σου να μη λέγη άπρεπα λόγια, να παιδαγωγήσης το μάτι σου να μη βλέπη εκείνα που δεν πρέπει να βλέπη. Όλη η ζωή σου να γίνη χριστοειδής. Χάριν τίνος; Χάριν του Χριστού. Για να εγκατοικίσης τον Χριστό μέσα σου! Να, αυτός είναι ο σκοπός μας, αυτό είναι το όραμά μας, αυτό είναι η ανάπαυσις και η ειρήνη και ο αιώνιος παράδεισος της ψυχής μας, κάθε ανθρώπινης ψυχής. Χωρίς τον Χριστό η ανθρώπινη ψυχή δεν ειρηνεύει...
<br />
Η δική μας οδός, η οδός των Αγίων και της νηστείας, είναι βία στον εαυτό μας να πράττωμε κάθε αγαθό, διηνεκής βία του εαυτού μας προς κάθε καλό. Διότι η φύσις μας δεν θέλει το καλό. Εκείνη κλίνει στο κακό. Εσύ όμως βίασε τον εαυτό σου να πνίγης κάθε κακό που υπάρχει μέσα σου. Ο Κύριος θα σου δώση την δύναμι της Αναστάσεως για να κάνης πραγματικά κάθε καλό. Να σηκώνουμε τον σταυρό μας, να χριστοποιούμε τον εαυτό μας και να προσέχουμε ότι νηστεία δεν είναι άλλο από το να αντικαταστήσουμε τον εαυτό μας με τον Χριστό, τον Θεό μας. Μέσω κάθε αρετής ο άνθρωπος πρέπει να αντικαθιστά τον εαυτό του με τον Θεό, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Διότι, «θεός η αρετή», όπως λέγει ο άγιος Μάξιμος. Και αυτή η θεία δύναμις είναι πιο δυνατή από αυτόν εδώ τον κόσμο, αυτή η δύναμις μας χαρίσθηκε για να υπερνικούμε κάθε κακό, να υπερνικούμε κάθε αμαρτία, κάθε διαβολική δύναμι. Βίασε τον εαυτό σου σε κάθε καλό και ο Αγαθός Κύριος θα σου δώση την δύναμι της Αναστάσεως, ώστε να πορεύεσαι από την μεγαλύτερη θλίψι στην μικρότερη και από την μικρότερη χαρά στην μεγαλύτερη χαρά. Να βαδίζουμε όλοι προς την βασιλεία των ουρανών, έως ότου μπορέσουμε να πούμε με την Χάρι του Θεού και εμείς: «Κύριε Ιησού Χριστέ, δεν ζω πλέον εγώ· εσύ ζης μέσα μου δια των αγίων Μυστηρίων και των αγίων αρετών». Σε Εσένα ανήκει η δόξα και η ευχαριστία, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
<br />
<br />
[Μετάφρασις αδελφών της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, από το βιβλίο PASHALNE BESEDE (Πασχαλινές Ομιλίες), Βελιγράδι 1998]
<br />
<br />
<br />
<br />
(Πηγή: «Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ», τ.31, 2006, Περιοδική έκδοσις υπό των πατέρων της Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)
<br />
<br />
πηγή:http: <a href="//www.alopsis.gr" target="_blank" rel="nofollow">www.alopsis.gr</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t38-topicΑγίου Κοσμά του Αιτωλού για την εξομολόγηση2008-03-08T20:52:52ZgasΤοῦ ἁγίου ΚΟΣΜΑ τοῦ Αἰτωλοῦ
<br />
Γιά τήν Ἐξομολόγηση
<br />
<br />
Εδῶ ὁποῦ ἦλθα, χριστιανοί μου, ἔλαβα μίαν χαράν μεγάλην, μά ἔλαβα καί μίαν λύπην μεγάλην. Χαράν μεγάλην ἔλαβα βλέποντας τήν καλήν σας γνώμην, τήν καλήν σας μετάνοιαν, λύπην ἔλαβα στοχαζόμενος τήν ἀναξιότητά μου, πώς δέν ἔχω καιρόν νά σᾶς ἐξομολογήσω ὅλους ἕνα πρός ἕνα, νά μοῦ εἰπῆ τό παράπονό του ὁ καθένας, νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός. Θέλω καί ἀγαπῶ, ἀμά δέν ἠμπορῶ, παιδιά μου. Καθώς ἕνας πατέρας εἶναι ἄρρωστος, πηγαίνει τό παιδί του νά τό παρηγορήση, ἐκεῖνος μήν μπορώντας τό διώχνει, μά πῶς τό διώχνει; Μέ τήν καρδίαν καμμένην. Θέλει νά τό παρηγορήση, μά δέν ἠμπορεῖ. Πατέρας ἀνάξιος εἶμαι ἐγώ. Πνευματικά παιδιά μου εἴσαστε ἡ εὐγενεία σας. Τώρα ἔρχεται ἕνας νά ἐξομολογηθῆ εἰς τοῦ λόγου μου νά μοῦ εἰπῆ τό παράπονόν του, νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός. Ἐγώ μήν ἠμπορώντας τόν διώχνω, μά πῶς τόν διώχνω; Τόν διώχνω καί καίεται ἡ καρδία μου καθώς ὁ πατέρας μέ τό παιδί του. Τί νά σᾶς κάμω; Μά πάλιν, νά μήν ὑστερηθῆτε παντελῶς, σᾶς λέγω ἐγώ παραμικρόν. Ὅταν θέλετε νά ἰατρεύσετε τήν ψυχή σας, τέσσαρα πράγματα σᾶς χρειάζονται. Κάνομέ τε ἕνα παζάρι; Ἀπό τόν καιρόν ὁποῦ ἐγεννηθήκετε ἕως τώρα ὅσα ἁμαρτήματα ἐκάμετε νά τά πάρω ὅλα εἰς τόν λαιμόν μου καί ἡ εὐγενεία σας νά μοῦ πάρετε τέσσαρες τρίχες. Βαρύ νά ἀσηκώσετε τέσσαρες τρίχες ἀπό αὐτά τά γένεια καί νά σᾶς πάρω ἐγώ ὅλα σας τά ἁμαρτήματα; Καί τί νά τά κάμω; Ὡστόσον ἔχω μίαν καταβόθρα καί τά ρίχνω ὅλα μέσα ὡσάν χωνευτήρι. Ποία εἶναι ἡ καταβόθρα; Εἶναι ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Χριστοῦ μας.
<br />
<br />
Πρώτη τρίχα εἶναι ὅταν θέλετε νά ἐξομολογᾶσθε τό πρῶτον θεμέλιον εἶναι αὐτό ὁποῦ εἴπαμε, νά συγχωρᾶτε τόν ἐχθρόν σας. Τό κάμνετε;
<br />
<br />
‒ Τό κάμνομεν, ἅγιε τοῦ Θεοῦ.
<br />
<br />
Ἐπήρετε τήν πρώτην τρίχα. Δευτέρα τρίχα εἶναι νά εὑρίσκετε πνευματικόν καλόν, γραμματισμένον, σοφόν, ἐνάρετον, εὐλαβῆ νά ἐξομολογᾶσθε. Καί νά ἐξομολογᾶσαι καί νά εἰπῆς ὅλα σου τά ἁμαρτήματα. Νά ἔχης ἑκατό ἁμαρτίες καί εἰπῆς τίς ἐνενῆντα ἐννέα εἰς τόν πνευματικόν καί μίαν νά μή φανερώσης, ὅλες ἀσυγχώρητες μένουν. Καί ὅταν κάνης τήν ἁμαρτίαν, τότε πρέπει νά ἐντρέπεσαι, ἀλλά ὅταν ἐξομολογᾶσαι, νά μήν ἔχης καμμίαν ἐντροπήν.
<br />
<br />
Μία γυναῖκα ἐπῆγε νά ἐξομολογηθῆ εἰς ἕνα ἀσκητήν. Ὁ ἀσκητής εἶχεν ἕνα ὑποτακτικόν ἐνάρετον. Λέγει τοῦ ὑποτακτικοῦ του ὁ ἀσκητής: πήγαινε παρέκει νά ἐξομολογήσω τήν γυναῖκα. Ὁ ὑποτακτικός ἐμάκρυνεν ἕως ὁποῦ ἔβλεπε, μά δέν ἤκουε τίποτε. Ἐξομολόγησε τήν γυναῖκα, ἔφυγε. Ὕστερα ἔρχεται ὁ ὑποτακτικός καί λέγει: «Γέροντά μου, εἶδα ἕνα παράδοξον θαῦμα: ἐκεῖ πού ἐξομολογοῦσες τήν γυναῖκα ἔβλεπα ὁποῦ ἔβγαιναν μέσα ἀπό τό στόμα της ὀφίδια μικρά. Βλέπω καί κρεμιέται ἕνα μεγάλο. Ἔκανε νά ἔβγη καί πάλιν ἐτραβήχθη εἰς τά ὀπίσω.» Λέγει ὁ ἀσκητής: «Πήγαινε νά τήν κράξης νά ἔλθη ὀπίσω ὀγλήγορα.» Πηγαίνοντας ὁ ὑποτακτικός τήν εὗρεν ἀποθαμένην. Γυρίζει ὀπίσω καί τό λέγει τοῦ γέροντός του. Αὐτός μήν ἠμπορώντας νά καταλάβη τό θαῦμα ἐπαρακάλεσε τόν Θεόν νά τοῦ φανερώση ἡ γυναῖκα ἐσώθη ἤ ἐκολάσθη; Καί φαίνεται ἐμπρός του μία ἀρκούδα μαύρη καί λέγει τοῦ ἀσκητή: «Ἐγώ εἶμαι ἐκείνη ἡ ταλαίπωρος γυναῖκα, ὁποῦ ἐξομολογήθηκα καί δέν σοῦ ἐφανέρωσα ἕνα θανάσιμον ἁμάρτημα ὁποῦ εἶχα κάμει καί διά τοῦτο ὅλα μου τά ἁμαρτήματα ἔμειναν ἀσυγχώρητα καί μέ ἐπρόσταξεν ὁ Κύριος νά πηγαίνω εἰς τήν Κόλασιν νά καίωμαι πάντοτε.» Καί ἐνταυτῷ ἔγινε μία βρῶμα ὡσάν καπνός καί ἐχάθη ἀπ᾽ ἔμπροσθέν του.
<br />
<br />
Διά τοῦτο, χριστιανοί μου, ὅταν ἐξομολογᾶσθε, νά λέγετε ὅλα σας τά ἁμαρτήματα παστρικά καί καλά. Καί πρῶτον νά εἰπῆς τοῦ πνευματικοῦ σου: «Πνευματικέ μου, ἐγώ θέ νά κολαστῶ, διατί δέν ἀγαπῶ τόν Θεόν καί τούς ἀδελφούς μου μέ ὅλην μου τήν καρδίαν καί μέ ὅλην μου τήν ψυχήν ὡσάν τόν ἑαυτόν μου.» Καί νά εἰπῆς ἐκεῖνο πού σέ τύπτει τό συνειδός σου ἤ ἐφόνευσες ἤ ἐπόρνευσες ἤ ἐμοίχευσες ἤ ὅρκον ἔκαμες ἤ εἶπες ψεύματα ἤ τόν πατέρα σου ἤ τήν μητέρα σου δέν ἐτίμησες ἤ ἀδελφός τόν ἀδελφόν ἤ γείτονας τόν γείτονα ἤ γυναῖκα τόν ἄνδρα ἤ ἄλλο κακόν ὁποῦ νά ἔκαμες. Βαρύ εἶναι νά τό κάμης αὐτό;
<br />
<br />
‒ Ὄχι, ἅγιε διδάσκαλε.
<br />
<br />
Ἰδού ἐπῆρες τήν δευτέραν τρίχα. Ἡ τρίχα ἡ τρίτη εἶναι φυσικά ὡσάν ἐξομολογηθῆς θέ νά σέ ἐρωτήση ὁ πνευματικός νά σοῦ εἰπῆ: «Διατί, παιδί μου, νά κάμης αὐτά τά ἁμαρτήματα;» Ἐσύ νά προσέχης νά μήν κατηγορήσης ἄλλον, ἀλλά τοῦ λόγου σου καί νά εἰπῆς: «Αὐτά τά ἔκαμα ἀπό τό κακόν μου κεφάλι, ἀπό τήν κακήν μου προαίρεσιν.» Βαρύ εἶναι νά κατηγορήσης τοῦ λόγου σου;
<br />
<br />
‒ Ὄχι.
<br />
<br />
Λοιπόν ἐπῆρες καί τήν τρίτην τρίχα. Ἔχομεν τήν τετάρτην. Ὅταν σέ δώση ἄδειαν ὁ πνευματικός σου καί ἀναχωρήσης, νά ἀποφασίσης μέ στερεάν γνώμην, μέ στερεάν ἀπόφασιν καλύτερα νά χύσης τό αἷμα σου, μά εἰς ἄλλην φοράν ἁμαρτίαν νά μή κάμης. Τό κάμνεις καί αὐτό;
<br />
<br />
‒ Μάλιστα.
<br />
<br />
Ἐπῆρες καί τήν τετάρτην τρίχα. Αὐτά τά τέσσαρα εἶναι τά ἰατρικά σου καθώς εἴπαμε καί ὄχι ἄλλα. Τό πρῶτον εἶναι νά συγχωρᾶτε τούς ἐχθρούς σας. Τό δεύτερο νά ἐξομολογᾶσθε παστρικά καί καλά. Τό τρίτο νά κατηγορᾶτε τοῦ λόγου σας. Τό τέταρτο νά ἀποφασίζετε νά μή κάμετε ἁμαρτίαν. Καί ἄν ἠμπορεῖτε νά ἐξομολογᾶσθε κάθε ἡμέραν, καλόν καί ἅγιον εἶναι. Εἰδέ καί δέν ἠμπορεῖτε καθ᾽ ἡμέραν, ἄς εἶναι μία φορά τήν ἑβδομάδα καί μία φορά τόν μῆνα ἤ τό ὀλιγώτερον τέσσαρες φορές τόν χρόνον. Καί νά συνηθίζετε τά παιδιά σας ἀπό μικρά, διά νά συνηθίζουν εἰς τόν καλόν δρόμον, νά ἐξομολογοῦνται.
<br />
<br />
Ἰδού ὁπού σᾶς ἐξομολόγησα ὅλους παρρησίᾳ, διά νά μήν ὑστερηθῆτε. Αὐτά ὁπού σᾶς εἶπα εἶναι τά ἰατρικά σας εἰδέ ἐκεῖνο ὁπού δίνουν οἱ πνευματικοί, σαρανταλείτουργα, μετάνοιες, νηστεῖες καί ἄλλα, δέν εἶναι ἰατρικά, ἀλλά διά νά μήν τύχη καί ξεπέσετε ἄλλην φοράν εἰς τήν ἁμαρτίαν σᾶς τά δίδουν καί ὅποιος τά βάλη μέσα εἰς τήν καρδίαν του αὐτά τά τέσσαρα, νά ἀποθάνη ἐκείνη τήν ὥραν, σώνεται. Εἰδέ χωρίς αὐτά τά τέσσαρα χίλιες χιλιάδες καλά νά κάμη ὁ ἄνθρωπος, ἄν ἀποθάνη, εἰς τήν Κόλασιν πηγαίνει.
<br />
<br />
<br />
<br />
ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ
<br />
ΔΙΔΑΧΕΣ
<br />
Ἰωάννου Β. Μενούνου
<br />
Ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ»
<br />
(σελ. 164-167)https://pneumatikotita.forumgreek.com/t37-topicΠατριαρχική Εγκύκλιος για τη Μεγάλη Τεσσαρακόστη2008-03-08T12:10:05ZgasΠατριαρχικη Εγκυκλιος επι της εναρξεως της Μεγαλης Τεσσαρακοστης
<br />
<br />
+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
<br />
<br />
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΑΡ’ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ.
<br />
<br />
Ἡ Ἐκκλησία μας κατὰ τὴν περίοδον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς μᾶς καλεῖ εἰς μετάνοιαν. Βεβαίως ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δὲν αἰσθάνεται ἀνέτως ἀκούων τὸ προσκλητήριον τῆς μετανοίας, διότι ἔχει συνηθίσει μὲ τὸν τρόπον ζωῆς τὸν ὁποῖον ἀκολουθεῖ καὶ δὲν θέλει νὰ ἀμφισβητήσῃ τὴν ὀρθότητά του. Ἡ ἀμφισβήτησις τῆς ὀρθότητος τοῦ δημιουργεῖ αἴσθημα ἀνασφαλείας, διότι τὸ ἰδεολογικὸν οἰκοδόμημα, ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἔχει ζητήσει ἀσφαλὲς καταφύγιον ὁ ἄνθρωπος, ἀσφαλῶς διακυβεύεται.
<br />
<br />
Ἐν τούτοις, βαθυτέρα ἐξέτασις τοῦ ζητήματος πείθει ὅτι αἱ πεποιθήσεις τῶν ἀνθρώπων δὲν ἐσχημαστίσθησαν μὲ ἀντικειμενικότητα ἐπὶ τῇ βάσει τῆς λογικῆς κρίσεως, ἀλλὰ ἐδημιουργήθησαν διὰ νὰ δικαιολογήσουν τὸ ἀρεστὸν εἰς αὐτούς, ἤτοι εἶναι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις. Ἀλλὰ τὸ νὰ δικαιολογῇ ὁ ἄνθρωπος τὰς πράξεις του καὶ νὰ δικαιώνῃ τὸν ἑαυτόν του ἐπὶ τῇ βάσει ἐσφαλμένων ἀξιωμάτων εἶναι ἐπιζήμιον δι᾿ αὐτόν, διότι ὅταν ἀναποφεύκτως θὰ ἔλθῃ ἡ στιγμὴ τῆς ἀναδύσεως τῆς ἀληθείας θὰ εὑρεθῇ ἀδικαιολόγητος καὶ ἴσως δὲν θὰ ἔχῃ πλέον χρόνον νὰ ἀναπροσαρμόσῃ τὰς πεποιθήσεις του, ἤτοι νὰ μετανοήσῃ διὰ τὰς ἁμαρτωλὰς πράξεις του καὶ τὰς πεπλανημένας πίστεις του, διὰ τῶν ὁποίων ἤθελε νὰ δικαιώσῃ τὴν συμπεριφοράν του.
<br />
<br />
Ἡμεῖς ὅμως, οἱ χριστιανοί, εἴμεθα ἐξοικειωμένοι μὲ τὸ ἄκουσμα καὶ τὴν πρᾶξιν τῆς μετανοίας καὶ δὲν ταρασσόμεθα μὲ τὸ σχετικὸν πρὸς μετάνοιαν προσκλητήριον τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλὰ πρέπει νὰ συνειδητοποιήσωμεν καὶ ἡμεῖς ὅτι ἡ πλήρης μετάνοια ἔχει δύο στόχους.
<br />
<br />
Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ ἀπάρνησις τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ ἡ ἀπόφασις τῆς παύσεως τῶν ἁμαρτωλῶν πράξεων καὶ συνηθειῶν μας, ὡς καὶ ἡ ἐπανόρθωσις τῶν συνεπειῶν των. Παράδειγμα, ὁ τελώνης Ζακχαῖος, ὁ ὁποῖος μετανοήσας εἰλικρινῶς κατὰ τὴν συνάντησίν του μετὰ τοῦ Χριστοῦ ἀπέδειξε τὴν μετάνοιάν του καὶ ἐμπράκτως μὲ τὸ νὰ ἀποδώσῃ εἰς τὸ τετραπλοῦν ὅσα ἀδίκως εἶχεν εἰσπράξει.
<br />
<br />
Ὁ δεύτερος στόχος τῆς μετανοίας μας εἶναι νὰ ἀλλάξωμεν νοοτροπίαν, νὰ ἀντικαταστήσωμεν τὰς ἀντιλήψεις μας μὲ ἄλλας ἀνωτέρας καὶ ὑψηλοτέρας, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Ψαλμῳδοῦ, λέγοντος «ἀναβάσεις ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ διέθετο». Ὁ δεύτερος αὐτὸς στόχος εἶναι ἀναγκαῖον νὰ ἐπιδιώκεται καὶ ὑπ᾿ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι δὲν ἐλέγχονται ὑπὸ τῆς συνειδήσεώς των διὰ συγκεκριμένας ἁμαρτίας. Διότι, ἐπὶ παραδείγματι, ἡ ἀντίληψίς μας περὶ ἀγάπης ὁπωσδήποτε ὑστερεῖ τῆς τελειότητος, ὅπως καὶ ἡ ἀντίληψίς μας περὶ ταπεινώσεως. Συγκρίνοντες τὴν ἰδικήν μας πνευματικὴν κατάστασιν μὲ τὴν τελειότητα τοῦ Θεοῦ, τῆς ὁποίας καλούμεθα νὰ εἴμεθα μιμηταί, ἀσφαλῶς βλέπομεν τὴν ὑστέρησίν μας καὶ τὸ ἄπειρον τοῦ δρόμου τὸν ὁποῖον ἔχομεν νὰ βαδίσωμεν διὰ νὰ εὑρεθῶμεν ἐπὶ τῆς τροχιᾶς τῶν μιμητῶν τοῦ Χριστοῦ.
<br />
<br />
Ἐρευνῶντες τὴν ποιότητα τῆς ἐσωτερικῆς εἰρήνης μας, διαπιστοῦμεν ὅτι πολὺ ἀπέχομεν ἀπὸ τὴν εἰρήνην τοῦ Χριστοῦ τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν. Σταθμίζοντες τὸ πόσον ἐμπιστευόμεθα τὴν ζωήν μας εἰς τὴν Πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ, μετὰ λύπης μας πιστοποιοῦμεν ὅτι πολλάκις καταλαμβανόμεθα ὑπὸ ἄγχους καὶ ἀβεβαιότητος διὰ τὸ μέλλον, ὡς ἐὰν εἴμεθα ὀλιγόπιστοι ἢ καὶ ἄπιστοι. Καί, γενικῶς, ἐλέγχοντες τὴν καθαρότητα τῆς συνειδήσεώς μας βλέπομεν ὅτι πολλάκις δὲν συνειδητοποιοῦμεν πολλὰ βλαπτικὰ διὰ τὴν καθαρότητά μας αἰσθήματά μας, τὰ ὁποῖα ἐνίοτε θεωροῦμεν ὑγιᾶ. Χρειάζεται, λοιπόν, νέος πληρέστερος φωτισμὸς τῆς συνειδήσεώς μας διὰ τῶν διδαχῶν τῶν Πατέρων καὶ τοῦ Εὐαγγελίου, ὥστε αἱ κρίσεις μας περὶ τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τῶν ἐλλείψεών του νὰ εἶναι ὀρθότεραι καὶ περισσότερον σύμφωνοι μὲ τὴν κρίσιν τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπειδὴ οὐδεὶς ἄνθρωπος δύναται νὰ εἴπῃ ὅτι ἔφθασεν εἰς τὴν τελειότητα τῆς κρίσεώς του περὶ τοῦ ἑαυτοῦ του, δι᾿ αὐτὸ καὶ οὐδεὶς ἄνθρωπος δύναται νὰ εἴπῃ ὅτι δὲν ἔχει ἀνάγκην νέου νοῦ, περισσότερον φωτισμένου νοῦ, ἀλλαγῆς νοῦ, διορθώσεως τοῦ νοῦ καὶ τῆς νοοτροπίας του, δηλαδὴ μετανοίας.
<br />
<br />
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία μᾶς καλεῖ εἰς μετάνοιαν, δὲν μᾶς καλεῖ εἰς αὐτομεμψίαν μόνον. Καὶ ἡ αὐτομεμψία χρειάζεται, καὶ ἡ συντριβὴ χρειάζεται καὶ τὰ δάκρυα μετανοίας χρειάζονται, ἀλλὰ δὲν ἀρκοῦν. Προσαπαιτεῖται ἡ χαρὰ τῆς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ συγχωρήσεώς μας, τὸ αἴσθημα τῆς ἀπελευθερώσεώς μας ἀπὸ τὰ βάρη τῶν δεσμῶν τῆς οἱασδήποτε ἁμαρτίας μας καὶ ἡ αἴσθησις τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς. Ἡ μετάνοιά μας δὲν εἶναι κάτι τὸ ὁποῖον μᾶς στερεῖ τὴν χαρὰν τῆς ζωῆς, ὥστε νὰ δυσανασχετῶμεν ἀκούοντες τὸ κήρυγμα τῆς μετανοίας. Ἡ μετάνοια εἶναι κάθαρσις καὶ φωτισμὸς τοῦ νοῦ μας, θέρμανσις τῆς ἀγάπης μας πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν κτίσιν Του, ἐλευθερία καὶ χαρὰ διὰ τὴν καινότητα ζωῆς εἰς τὴν ὁποίαν διὰ τῆς συνεχοῦς μετανοίας ἀκαταπαύστως εἰσερχόμεθα.
<br />
<br />
Ὁ μετανοῶν συνεχῶς, προοδεύει συνεχῶς, χαίρεται συνεχῶς διὰ τὰς νέας ἀναβάσεις του, ἱκανοποιεῖται συνεχῶς διὰ τὴν ἀποκτωμένην βαθυτέραν γνῶσιν του περὶ πάντων. Διὰ τῆς ἀλλαγῆς τῆς νοοτροπίας του καὶ τῶν ἀντιλήψεών του ὁ μετανοῶν κατανοεῖ καλύτερον τὸν κόσμον ὅλον, γίνεται σοφώτερος, νουνεχέστερος, διακριτικώτερος, γίνεται ὑψιπετὴς καὶ φίλος τοῦ Χριστοῦ. Ὅθεν, τὸ κήρυγμα τῆς μετανοίας γίνεται εὐμενῶς δεκτὸν ἀπὸ τοὺς εὐφυεστέρους τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι δύνανται νὰ ἐκτιμήσουν ὁποίαν μεταβολὴν ἐπὶ τὰ βελτίω προσφέρει εἰς τὸν ἄνθρωπον ἡ διὰ τῆς μετανοίας ἀναγέννησις αὐτοῦ.
<br />
<br />
Ὅθεν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, ἂς οἰκειοποιηθῶμεν τὴν πρόσκλησιν τῆς Ἐκκλησίας μας διὰ μετάνοιαν καὶ ὑπ᾿ ἀμφοτέρας τὰς προεκτεθείσας μορφάς της καὶ ἂς καθάρωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μας δι᾿ ἐξομολογήσεως οἱ ἁμαρτήσαντες, ἂς ἀναθεωρῶμεν δὲ συνεχῶς τὰς ἀντιλήψεις μας οἱ λοιποί, ὥστε αἱ κρίσεις μας καὶ οἱ συλλογισμοί μας νὰ εἶναι ἔνθεοι καὶ καθαροί, ἀληθεῖς καὶ δίκαιοι.
<br />
<br />
Ἐπὶ δὲ τούτοις, εὐχόμεθα ὑμῖν πατρικῶς πᾶσαν παρὰ Κυρίου βοήθειαν εἰς τὸν δρόμον σας τῆς μετανοίας καὶ εἰς ὅλην τὴν ἀναγεννημένην ἐν Χριστῷ ζωήν σας.
<br />
<br />
Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή ,βη´
<br />
+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος
<br />
διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν
<br />
<br />
Πηγή: Επίσημος Ιστοχώρος του Οικουμενικού Πατριαρχείουhttps://pneumatikotita.forumgreek.com/t36-topicΠοινικές διώξεις εις βάρος 14 ζηλωτών της Μονής Εσφιγμένου2008-02-19T20:48:15ZgasΔιώξεις εις βάρος 14 μοναχών της παλιάς Αδελφότητας της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους για κατάληψη δημόσιας περιουσίας άσκησε ο αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης Λάμπρος Τσόγκας. Οι διώξεις αφορούν τη συνεχιζόμενη παραμονή των ζηλωτών μοναχών στο μοναστήρι.
<br />
<br />
Τα μέλη της νέας Αδελφότητας κατέθεσαν μήνυση κατά των ζηλωτών μοναχών της παλιάς Αδελφότητας, οι οποίοι διατηρούν τον έλεγχο του μοναστηριού και του αντιπροσωπείου της μονής (κονάκι) στις Καρυές, παρά τις τελεσίδικες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.
<br />
<br />
Για την υπόθεση έχει ήδη ενημερωθεί ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, Βασίλης Φλωρίδης, ο οποίος ζήτησε να προσδιοριστεί δικάσιμος τον προσεχή Οκτώβρη. Οι διωκόμενοι μοναχοί θα παραπεμφθούν να δικαστούν δι' απευθείας κλήσεως στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης.
<br />
<br />
Επίσης ο κ. Τσόγκας άσκησε ποινική δίωξη σε βάρος δύο αστυνομικών, οι οποίοι κατηγορούνται ότι επέτρεψαν την είσοδο Ι.Χ. αυτοκινήτου στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου, που μετέφερε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης στους ζηλωτές μοναχούς.
<br />
<br />
Το όχημα φέρεται να οδηγούσε ο πατέρας ενός εκ των μοναχών, ο οποίος παραπέμπεται να δικαστεί μαζί με τους αστυνομικούς στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, για το αδίκημα της άμεσης συνέργειας στην παράνομη κατάληψη.
<br />
<br />
Στο εδώλιο του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης θα καθίσουν με την κατηγορία της παραβίασης της αρχαιολογικής νομοθεσίας ο ηγούμενος της παλιάς Αδελφότητας της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου κι ένας ακόμη μοναχός. Οι μοναχοί κατηγορούνται ότι αρνήθηκαν την είσοδο μικτού κλιμακίου αρχαιολόγων του ΚΕΔΑΚ και της 10ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων που μετέβη στο μοναστήρι για να εξετάσει καταγγελία μελών της νέας αδελφότητας ότι υπήρξε διάβρωση στο καθολικό της Ιεράς Μονής, για την αποφυγή της οποίας δεν ελήφθησαν συγκεκριμένα μέτρα.
<br />
<br />
πηγή: <a href="//www.in.gr" target="_blank" rel="nofollow">www.in.gr</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t35-topicΑποφυγή της απογνώσεως Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου2008-02-16T11:54:36ZgasΑποφυγή της απογνώσεως
<br />
«Αν έχεις αμαρτίες, να μην απελπιστείς, αυτά δεν παύω να σας τα λέω συνεχώς, και αν κάθε μέρα αμαρτάνεις, να μετανοείς καθημερινά. Γιατί η μετάνοια είναι το φάρμακο κατά των αμαρτημάτων είναι η προς τον Θεόν παρρησία, είναι όπλο κατά του διαβόλου, είναι η μάχαιρα πού του κόβει το κεφάλι, είναι η ελπίδα της σωτηρίας, είναι η αναίρεση της απογνώσεως. Η μετάνοια μάς ανοίγει τον ουρανό και μάς εισάγει στον Παράδεισο. Γι' αυτό (σου λέω), είσαι αμαρτωλός; μην απελπίζεσαι. Ίσως βέβαια αναλογιστείς. Μα τόσα έχω ακούσει στην Εκκλησία και δεν τα ετήρησα. Πώς να εισέλθω και πάλι και πώς και πάλι να ακούσω; Μα γι' αυτό ακριβώς πρέπει να εισέλθεις επειδή, όσα άκουσες δεν τα ετήρησες. Να τα ξανακούσεις, λοιπόν, και να τα τηρήσεις. Εάν ο ιατρός σου βάλει φάρμακο στην πληγή σου και παρά ταύτα δεν καθαρίσει, την επομένη ημέρα δεν θα σου ξαναβάλει πάλι; Μη ντρέπεσαι, λοιπόν, να ξαναέλθεις στην Εκκλησία. Να ντρέπεσαι όταν πράττεις την αμαρτία. Η αμαρτία είναι το τραύμα και η μετάνοια το φάρμακο. Αν, λοιπόν, έχεις παλιώσει σήμερα από την αμαρτία, να ανακαινίσεις τον εαυτό σου με τη μετάνοια. Και είναι δυνατό, μπορεί να πει κανείς να σωθώ, αφού μετανοήσω; Και βέβαια είναι. Μα, όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και εάν μετανοήσω θα βρω τη σωτηρία; Και βέβαια. Από που γίνεται αυτό φανερό; Από τη φιλανθρωπία του Κυρίου σου... Γιατί η φιλανθρωπία του Θεού δεν έχει μέτρο. Και ούτε μπορεί να ερμηνευτεί με λόγια η πατρική Του αγαθότητα. Σκέψου μια σπίθα πού έπεσε μέσα στη θάλασσα, μήπως μπορεί να σταθεί εκεί ή να φανεί; Όση σχέση έχει, λοιπόν, μια σπίθα με το πέλαγος, τόση σχέση έχει η αμαρτία σου σε σύγκριση με τη φιλανθρωπία του Θεού. Και καλύτερα, θα έλεγα, όχι τόση, άλλα πιο πολλή. Γιατί το πέλαγος, ακόμη και αν είναι απέραντο, έχει όριο, μέτρο και σύνορα. Η φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απεριόριστη. Γι' αυτό σου επαναλαμβάνω. Είσαι αμαρτωλός; Μην απελπίζεσαι» (περικοπή από την 8η ομιλία για τη μετάνοια. PG 49, 337-338).
<br />
<br />
ΠΗΓΗ: <a href="http://www.egolpio.com" target="_blank" rel="nofollow">http://www.egolpio.com</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t34-topicΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ Ιερού Χρυσοστόμου2008-02-16T11:39:14Zgas«...“Και καθώς έτρωγαν αυτοί, επήρεν άρτον και τον έκοψεν”. Διατί άρά γε έκαμε το μυστήριο αυτό τότε, κατά την περίοδον του Πάσχα; Δια να μάθης από παντού, ότι και της Παλαιάς Διαθήκης αυτός ήτο ο νομοθέτης και ότι όσα περιλαμβάνονται εις εκείνην δι' αυτά έχουν προδιαγραφή. Δι’ αυτό ακριβώς εκεί που υπάρχει η προτύπωσις προσθέτει και την επαλήθευσίν της. Η δε εσπέρα ήτο απόδειξις ότι είχεν έλθει το πλήρωμα του χρόνου και ότι τα πράγματα φθάνουν προς το τέλος τους.
<br />
Και ευχαριστεί, διά να μας διδάξη πώς πρέπει να τελούμεν το μυστήριον και διά να δείξη ότι δεν επήγαινεν εις το πάθος χωρίς την θέλησίν Του, αλλά και διά να μας διδάξη ότι πρέπει να υπομένωμεν ευχαρίστως ,τι και αν πάσχωμεν, ενισχύων έτσι τας αγαθάς ελπίδας μας. Διότι, εάν το τυπικόν πάσχα απήλλαξε τους Ιουδαίους από τόσον σκληράν δουλείαν, πολύ περισσότερον το αληθινόν Πάσχα θα ελευθερώση την οικουμένην και θα παραδοθή προς ευεργεσίαν της αμαρτωλής φύσεως μας. Δι' αυτό ακριβώς δεν μας παρέδωσε το μυστήριον πριν από το Πάσχα, αλλά το παρέδωσε τότε, όταν έπρεπε να παύσουν αι νομικαί προτυπώσεις.
<br />
Καταργεί λοιπόν την κυριωτέραν από τας εορτάς εκείνας, μεταφέρων τους μαθητάς εις άλλην τράπεζαν περισσότερον φρικώδη και λέγει• “λάβετε, φάγετε, αυτό είναι το σώμα μου που θυσιάζεται προς χάριν πολλών”. Πώς όμως δεν ανησύχησαν όταν άκουσαν αυτό; Διότι και εις το παρελθόν τους είχε προείπει πολλά και σπουδαία διά το θέμα αυτό. Διά τούτο, εκείνο μεν δεν το αποδεικνύει, διότι είχαν ακούσει αρκετά περί αυτού, αλλά αναφέρει την αιτίαν του πάθους, την κατάργησιν των αμαρτημάτων. Και ονομάζει το αίμα Του αίμα της Νέας Διαθήκης, δηλαδή της υποσχέσεως, της προσφοράς, του νέου νόμου. Διότι αυτό υπέσχετο παλαιότερα και αυτό διαφυλάσσει την συμφωνίαν της Νέας Διαθήκης. Και όπως η Παλαιά Διαθήκη περιείχε πρόβατα και μόσχους, έτσι και αυτή περιέχει το αίμα του Δεσπότου. Και με αυτό δείχνει ότι πρόκειται να αποθάνη, δι' αυτό ενθυμείται την Διαθήκην και ενθυμείται την προηγουμένην Διαθήκην, διότι και εκείνη είχεν εγκαινιασθή με αίμα.
<br />
Και πάλιν αναφέρει την αιτίαν του θανάτου Του• “αυτό που χύνεται προς χάριν πολλών, εις άφεσιν αμαρτιών” και λέγει• “αυτό το κάνετε διά να με ενθυμήσθε”. Είδες πώς τους βγάζει από τα ιουδαϊκά έθιμα και τους απομακρύνει; Όπως εκάνατε εκείνο, τους λέγει, διά να ενθυμήσθε τα θαύματα της Αιγύπτου, έτσι να κάνετε και αυτό διά να ενθυμήσθε εμένα. Το αίμα εκείνο είχε χυθή διά να σωθούν τα πρωτότοκα. Αυτό χύνεται διά να συγχωρηθούν αι αμαρτίαι ολοκλήρου της οικουμένης. Διότι “αυτό είναι το αίμα μου, λέγει, το οποίον χύνεται διά την άφεσιν των αμαρτιών". Το έλεγε δε αυτό διά να δείξη και με αυτό ταυτοχρόνως, ότι το πάθος και η σταύρωσις είναι μυστήριον, και να παρηγόρηση πάλιν με αυτό τους μαθητάς...».
<br />
<br />
<br />
<br />
(Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία ΠΒ', ΕΠΕ, 1979, 192 - 197.)
<br />
<br />
πηγή: <a href="http://www.egolpio.com" target="_blank" rel="nofollow">http://www.egolpio.com</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t33-topicΟ μητροπολίτης Θηβών εξελέγη νέος Αρχιεπίσκοπος2008-02-07T13:43:01ZgasΟ κ. Ιερώνυμος είναι ο νέος Αρχιεπισκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος. Η εκλογή έγινε στη δεύτερη ψηφοφορία.
<br />
<br />
Ο μέχρι σήμερα μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας έλαβε στο β' γύρο 45 ψήφους. Ο μητροπολίτης Σπάρτης κ. Ευστάθιος έλαβε 27 ψήφους, ενώ στην κάλπη βρέθηκαν και δύο λευκά.
<br />
<br />
Λίγο μετά τις 11.30 το πρωί έγινε γνωστό ότι η πρώτη ψηφοφορία απέβη άκαρπη με τον μητροπολίτη Θηβών κ. Ιερώνυμο να προηγείται με 33 ψήφους έναντι 26 για τον μητροπολίτη Σπάρτης.
<br />
<br />
Τέσσερις μητροπολίτες δικδίκησαν τον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Πρόκειται για τους μητροπολίτες Θηβών κ. Ιερώνυμο, Σπάρτης κ. Ευστάθιο, Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο και Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμο.
<br />
<br />
Ικανοποίηση στο Φανάρι
<br />
<br />
Την ικανοποίησή του για την εκλογή του κ. Ιερώνυμου εξέφρασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
<br />
<br />
Η εκτίμηση προς την προσωπικότητα του μητροπολίτη Θηβών κ. Ιερωνύμου είναι μεγάλη και παλαιά και η προσδοκία για τη συνεργασία μαζί του στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της Ορθοδόξου Εκκλησίας ακόμα μεγαλύτερη, τονίζουν στο Φανάρι.
<br />
<br />
Οι δεσμοί του μητροπολίτη Θηβών με το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχουν ενισχυθεί και από την παρουσία τα τελευταία δέκα χρόνια στην πατριαρχική αυλή, ιερέων, πνευματικών τέκνων του μητροπολίτη Θηβών. Ο νυν μέγας εκκλησιάρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου αρχιμανδρίτης Αθηναγόρας προέρχεται από τη Μητρόπολη Θηβών και συνέδεε το Φανάρι με αυτήν.
<br />
<br />
<br />
Αρχαιολόγος και Θεολόγος
<br />
<br />
Ο μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ. Ιερώνυμος (κατά κόσμον Ιωάννης Λιάπης), γεννήθηκε το 1938 στα Οινόφυτα Βοιωτίας.
<br />
<br />
Eίναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής (Τμήμα Αρχαιολογίας) και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών . Μετέβη για μεταπτυχιακές σπουδές στο Γκρατζ Αυστρίας και στο Ρέγκενσμπουργκ και το Μόναχο της Γερμανίας.
<br />
<br />
Χειροτονήθηκε το 1967 διάκονος και πρεσβύτερος. Διετέλεσε Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ.Θηβών και Λεβαδείας (1967-1978) και Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου (1978-1981).
<br />
<br />
Εξελέγη και χειροτονήθηκε Μητροπολίτης το 1981. Διεκδίκησε το 1998 τον αρχιεπισκοπικό θρόνο, όταν εξελέγη ο μακαριστός Χριστόδουλος.
<br />
<br />
Τάχθηκε κατά των λαοσυνάξεων για το θέμα των ταυτοτήτων το 2001, ενώ διαφορετική στάση σε σύγκριση με την πλειονότητα των μητροπολιτών κράτησε στα τέλη του 2006 και στις αρχές του 2007 όταν παρ' ολίγον να επαναληφθεί σύγκρουση Φαναρίου- Ελλαδικής Εκκλησίας για την Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη.
<br />
<br />
Εδώ και μερικά χρόνια ασχολείται με τη συγγραφή. Το 2005 εξέδωσε τον πρώτο τόμο της σειράς «Χριστιανική Βοιωτία» που αναφέρεται στην εμφάνιση του χριστιανισμού στη Βοιωτία. Ετοιμάζει άλλους δύο τόμους.
<br />
<br />
πηγή: <a href="//www.in.gr" target="_blank" rel="nofollow">www.in.gr</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t32-topicΗ ψήφος των Αρχιερέων για εκλογή Αρχιεπισκόπου2008-02-03T17:29:26ZgasΣε άρθρο του που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Αγγε¬λιο¬φόρος» (Κυριακή 3 Φεβρουαρίου ε.ε.) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου
<br />
και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην ιερότητα της ψήφου των Ιεραρχών, ότι, δηλαδή, η ψήφος των Αρχιερέων για την εκλογή Αρχιεπι¬σκόπου πρέπει να είναι ελεύθερη από ποικίλες πιέσεις και η ψηφοφορία να είναι ένα υπεύθυνο εκκλησιαστικό έργο.
<br />
Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το άρθρο αυτό.
<br />
«...Η ψήφος για την ανάδειξη Αρχιεπισκόπου πρέπει να είναι αποδεσμευμένη από ιδιοτέλειες και συμφέροντα, από πάθη και σκοπιμότητες, αλλά να είναι αφ' ενός μεν ελεύθερη αφ' ετέρου δε εντεταγμένη μέσα στην θεολογική και εκκλη¬σιολογική προοπτική
<br />
Η ψήφος σε τέτοιες περιπτώσεις δίνεται ύστερα από προ¬σευχή και υπευθυνότητα, ύστερα από σοβαρή αναζήτηση για το ποιος υποψήφιος μπορεί να ανταποκριθεί θεάρεστα σε αυτό το υπεύθυνο εκκλησιαστικό έργο.
<br />
Η ψήφος πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας θεολογικής κυοφορίας. Ψήφοι που δίνο¬νται ύστερα από πιέσεις και εκβιασμούς, σκοπιμότητες και δοσοληψίες, αποδο¬κιμάζονται από τον Θεόν, συνιστούν σοβαρά πνευματικά λάθη που πληρώνονται ακριβά.
<br />
Κατά τον Ζωναρά, «πάλαι δε και αυτή η ψήφος χειροτονία ωνόμαστο», γι' αυτό και οι Πατέρες των Συνόδων «και την ψήφον χειροτονίαν» εκάλεσαν.
<br />
Ο ιθ΄ Κανόνας της Αντιοχείας ονομάζει τους Αρχιερείς που συμμετέχουν στην Σύνοδο για εκλογή Επισκόπων «συλλειτουργούς» και ορίζουν να γίνεται η χειροτονία με την παρουσία των περισσοτέρων η την ψήφο τους, διαφορετικά «μηδέν ισχύειν την χειροτονίαν».
<br />
Κατά τον Ζωναράν «χειροτονίαν ο κανών ενταύθα την ψήφον λέγει». Αυτό δείχνει την ιερότητα της ψήφου και αναδεικνύει ως ιεροτελεστία την ψηφοφορία, αφού η ψήφος ομοιάζει με χειροτονία. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα σοβαρό έργο».
<br />
<br />
πηγή: romfea,grhttps://pneumatikotita.forumgreek.com/t31-topicΜωϋσής Αγιορείτης Παραμονές εκλογών Αρχιεπισκόπου2008-02-01T16:27:50ZgasΗ εκδημία του Μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, μετά πολύμηνη οδυνηρή ασθένεια, δημιούργησε σειρά εντυπώσεων και δηλώσεων.
<br />
Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε τάλαντα, χαρίσματα και προσόντα πλούσια αναμφισβητήτως.
<br />
Μερικοί βιάσθηκαν να του προσδώσουν φωτοστέφανο. Άλλοι πάλι βρήκαν μόνο λάθη να του καταλογίσουν.
<br />
Ταπεινά φρονούμε και οι δύο πλευρές λαθεύουν. Δεν πρέπει να βιαζόμαστε και να πάσχουμε από μονομέρεια και μονολιθικότητα. Χρειάζεται βαθειά γνώση, αντικειμενική κρίση, χρόνο, μεγάλη διάκριση και προσοχή.
<br />
Ο Θεός να τον αναπαύσει. Η καρτερικότητα που αντιμετώπισε την ασθένεια είναι αλήθεια πως συγκίνησε πολλούς πολύ.
<br />
Δεν πρέπει να μείνουμε μόνο στα καλά, ούτε μόνο στα λάθη. Ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα με πλούσιο έργο ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
<br />
Ο διάδοχος δεν θα πρέπει να συγκρίνεται με τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Ο κάθε άνθρωπος της Εκκλησίας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά.
<br />
Μερικές φορές ένας σεμνός και ταπεινός αρχιερεύς άφησε με το πέρασμά του έναν άνεμο ειρήνης και μία ευωδία σπάνιας αρετής.
<br />
Για ορισμένους τα λόγια του Χριστόδουλου ήταν πηγή άφατου ενθουσιασμού, ενώ για άλλους αφορμή προβληματισμού. Άλλοι χαίρονταν για την «έξοδο» της Εκκλησίας στον κόσμο και άλλοι τη χαρακτήριζαν εκκοσμίκευση και άπρεπο μοντερνισμό.
<br />
Ο νέος Αρχιεπίσκοπος θα πρέπει να είναι γνήσιος, αληθινός και ακέραιος. Να μην προέρχεται από οποιαδήποτε μορφή συναλλαγής, υποσχέσεων και δεσμεύσεων, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μορφή σιμωνίας.
<br />
Ο νέος αρχιεπίσκοπος καλείται να δώσει πνεύμα, ήθος ουσία, περιεχόμενο. Να δώσει αυτό που κανένας άλλος δεν μπορεί να δώσει. Να μιλήσει νηφάλια για νόημα ορθού βίου, για τον σκοπό της ζωής, την αφοβία του θανάτου, τη λύτρωση, τον αγιασμό.
<br />
Αυτά δεν είναι για λίγους αλλά για όλους. Ζώντας τα λόγια του θα τα μεταδίδει καλύτερα. Ο λαός κουρασμένος πολύ από πολλά ζητά εναγώνια γνησιότητα από κάθε εκκλησιαστική φωνή και ιδιαίτερα αρχή.
<br />
Ας σκεφθούν καλά οι ψηφοφόροι αρχιερείς ποιον θα ψηφίσουν. Να ψηφίσουν όχι τον φίλο τους, όχι αυτόν που θα τους εξυπηρετεί, συμφέρει και ωφελεί, αλλά αυτόν πρώτιστα που θα συνδράμει για το καλό της Εκκλησίας, για την ουσιαστική βοήθεια των πιστών.
<br />
Η εκλογή της Πέμπτης είναι σοβαρή, σημαντική και θα κρίνει το μέλλον της πορείας της Ελλαδικής Εκκλησίας.
<br />
Αξίζει λοιπόν κάθε υπέρβαση, κάθε κόστος, κάθε ρήξη για την προαγωγή του πιο συνετού, πιο σοβαρού, πιο σεμνού και τίμιου.
<br />
Μην παρασυρθεί κανείς από εύκολες υποσχέσεις. Ο λαός αγωνιά για την εκλογή του αληθινά άξιου. Ας γίνει θερμή προσευχή.
<br />
Ο Αρχιεπίσκοπος δεν εκλέγεται από τα τηλεοπτικά παράθυρα, τις ανίερες και φιλόδοξες συμμαχίες αλλά από το πανσθενουργό Άγιον Πνεύμα των φωτισμένων ιεραρχών που λαχταρούν μία Εκκλησία ειρηνική, καταθέτουσα λόγο Αληθείας, Ακριβείας, Αγάπης.
<br />
<br />
πηγή: romfea.grhttps://pneumatikotita.forumgreek.com/t30-topicΑιωνία η μνήμη2008-01-31T13:47:50ZgasΤο Ύστατο Χαίρε στο Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, τραγουδώντας τον Εθνικό ύμνο
<br />
και ψάλλοντας την φήμη του είπαν για τελευταία φορά στις 13:30 ο Οικουμενικός Πατριάρχης, οι στενοί συνεργάτες του, Ιεράρχες, Αρχιμανδρίτες της Αρχιεπισκοπής, ο Πρωθυπουργός, αλλά και εκατοντάδες πιστοί.
<br />
Επίσης οι πιστοί εψέλναν συνεχώς πάνω απο τον τάφο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου τον Εθνικό Ύμνο της Ορθοδοξίας μας, και ρίχνωντας στο τάφο απο ένα λουλούδι.
<br />
Ο Μητροπολίτης Σπάρτης Ευστάθιος εξερχόμενος του κοιμητηρίου δήλωσε: " Σήμερα είναι μέρα λύπης, πόνου και σιωπής. Προσευχόμαστε ο Μακαριστός να έχει πάει στον παράδεισο".
<br />
Τέλος σύμφωνα με πληροφορίες τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου θα παραθέσουν γεύμα αποχαιρετισμού, στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών.
<br />
<br />
πηγή: <a href="//www.romfea.gr" target="_blank" rel="nofollow">www.romfea.gr</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t29-topicΔιαδικασία εκλογής νέου Αρχιεπισκόπου2008-01-28T20:15:01ZgasΟ Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας και ο Ν.590/1977 διαγράφουν λεπτομερώς τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί για την εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου.
<br />
Από τη στιγμή της χηρείας του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου αναλαμβάνει καθήκοντα τοποτηρητή εκείνος από τους εν ενεργεία Μητροπολίτες που έχει τα πρεσβεία της Αρχιεροσύνης.
<br />
Εντός πέντε ημερών το αργότερο από την ημέρα κατά την οποία χήρευσε ο Αρχιεπισκοπικός Θρόνος συνέρχεται η Διαρκής Σύνοδος υπό την προεδρία του Τοποτηρητή, αναγγέλλει επισήμως τη χηρεία του Θρόνου στους εν ενεργεία Μητροπολίτες και ορίζει την ημερομηνία της έκτακτης συγκλήσεως της Ιεραρχίας, η οποία δεν μπορεί να απέχει πλέον των είκοσι ημερών από την ημέρα της χηρείας.
<br />
Εκλόγιμοι για τον Θρόνο είναι όλοι οι Έλληνες το γένος εν ενεργεία Μητροπολίτες τόσο της Εκκλησίας της Ελλάδος όσο και των ομόδοξων Εκκλησιών, όπως επίσης οι εγγεγραμμένοι στον κατάλογο των προς αρχιερατεία εκλογίμων της Εκκλησίας της Ελλάδος κληρικοί.
<br />
Η εκλογή διενεργείται σε μία και μόνη συνεδρία χωρίς διακοπή. Στη συνεδρία αυτή προσκαλείται υποχρεωτικώς, 48 ώρες ενωρίτερα, ο υπουργός Παιδείας.
<br />
Η απουσία του πάντως, εφόσον νομίμως προσκληθεί, δεν συνεπάγεται ακυρότητα της διαδικασίας. Και στη συνεδρίαση της εκλογής προεδρεύει ο Μητροπολίτης εκείνος που έχει τα πρεσβεία της Αρχιεροσύνης μεταξύ των παρόντων, ενώ χρέη γραμματέα ασκεί ο νεότερος στην τάξη από τους παρόντες Μητροπολίτες.
<br />
Η Ιεραρχία βρίσκεται σε απαρτία αν παρευρίσκονται τα 2/3 των εν ενεργεία Μητροπολιτών. Αν η απαρτία αυτή δεν επιτευχθεί κατά την ορισμένη για την εκλογή ημέρα, η Ιεραρχία, σύμφωνα με ρητή διάταξη του νόμου και για την αποφυγή κωλυσιεργιών κατά την εκλογή, συνέρχεται χωρίς άλλη πρόσκληση την επόμενη εργάσιμη ημέρα, την ίδια ώρα και στον ίδιο τόπο και θεωρείται ότι βρίσκεται σε απαρτία ανεξαρτήτως αριθμού των παρόντων μελών της.
<br />
Η κυρίως διαδικασία της εκλογής αρχίζει με την προσευχή και αφού διαπιστωθεί η απαρτία καλούνται οι Ιεράρχες να ψηφίσουν ενώπιον μιας τριμελούς εφορευτικής επιτροπής, η οποία αποτελείται από τον προεδρεύοντα του σώματος και τους δύο επομένους κατά τα πρεσβεία της Αρχιεροσύνης αρχιερείς.
<br />
Η επιτροπή αυτή, μαζί με τον υπουργό Παιδείας, εφόσον παρίσταται, ελέγχει την ψηφοδόχο και τη σφραγίζει, σύμφωνα με τις λεπτομερείς διατάξεις του νόμου.
<br />
Ακολούθως και χωρίς να προηγηθεί καμία συζήτηση ο Πρόεδρος της επιτροπής καλεί με τη σειρά τους Ιεράρχες που παρίστανται, αρχίζοντας από τον νεότερο κατά τα πρεσβεία, να προσέλθουν και να ψηφίσουν.
<br />
Ακολουθεί η διαλογή των ψηφοδελτίων, κατά τις λεπτομερείς διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη. Αρχιεπίσκοπος εκλέγεται εκείνος που θα λάβει την απόλυτη πλειονοψηφία των ψηφησάντων.
<br />
Αν κατά την πρώτη ψηφοφορία κανένας δεν λάβει την απόλυτη πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται αμέσως, χωρίς καμία διακοπή και κατά τον ίδιο τρόπο.
<br />
Αν και κατά τη δεύτερη ψηφοφορία δεν συγκεντρωθεί στο πρόσωπο ενός από τους ψηφισθέντες η απόλυτη πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται και πάλι αμέσως, για τρίτη φορά, οπότε Αρχιεπίσκοπος εκλέγεται ο σχετικώς πλειοψηφήσας.
<br />
Σε περίπτωση ισοψηφίας κατά την τρίτη ψηφοφορία ο Αρχιεπίσκοπος αναδεικνύεται με κλήρο μεταξύ των ισοψηφησάντων.
<br />
Την εκλογή ανακοινώνει επισήμως η Διαρκής Σύνοδος, αυθημερόν, με έγγραφό της προς το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, το οποίο το αργότερο εντός πέντε ημερών προκαλεί την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος περί αναγνωρίσεως και καταστάσεως του νέου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
<br />
Μετά τη δημοσίευση του διατάγματος ο νέος Αρχιεπίσκοπος δίνει ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας παρουσία της Διαρκούς Συνόδου και του υπουργού Παιδείας τη διαβεβαίωση ότι θα εκπληρώνει τα αρχιεπισκοπικά του καθήκοντα μετά πάσης σπουδής και δυνάμεως, τηρώντας τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές Παραδόσεις, διαδηλώνει δε την υπακοή του στο Σύνταγμα και στους νόμους του Κράτους.
<br />
Ακολουθεί η ενθρόνιση του νέου Αρχιεπισκόπου κατά την εκκλησιαστική τάξη.
<br />
<br />
Πηγή: <a href="//www.romfea.gr" target="_blank" rel="nofollow">www.romfea.gr</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t28-topicΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ2008-01-28T13:54:28ZgasΕκοιμήθη σήμερα τα ξημερώματα ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος στις 05:15 τα ξημερώματα, μετά από μεγάλη
<br />
μάχη με τον καρκίνο.
<br />
Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο η σωρός του Αρχιεπισκόπου θα εκτεθεί σε τριήμερο προσκύνημα στην Μητρόπολη ,ενώ η κηδεία θα γίνει με τιμές αρχηγού κράτους, ενώ στην χώρα θα κηρυχθεί τριήμερο πένθος.
<br />
<br />
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
<br />
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος γεννήθηκε το 1939 στην Ξάνθη και σπούδασε Νομικά και Θεολογία. Χαρισματικός απο τα νεανικά του χρόνια, διδάκτωρ Θεολογίας, πτυχιούχος γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, γνώστης ιταλικής και γερμανικής, χειροτονήθηκε διάκονος το 1961 και πρεσβύτερος το 1965.
<br />
Εννέα χρόνια ήταν ιεροκήρυκας στο ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου (Παναγίτσα) Φαλήρου, ενώ διετέλεσε επί επτά χρόνια γραμματέας της Ιεράς Συνόδου.
<br />
Νεότατος, μόλις 35 ετών το 1974 εξελέγη μητροπολίτης Δημητριάδος, απ΄όπου αναχώρησε, όταν εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών.
<br />
Πήρε μέρος σε πολλές εκκλησιαστικές αποστολές στο εξωτερικό, ενώ συνέγραψε πλήθος επιστημονικών και εποικοδομητικών κειμένων. Αρθρογράφησε στον εκκλησιαστικό Τύπο, αλλά και σε εφημερίδες.
<br />
Ανάμεσα στις πρόσφατες δημοσιεύσεις ξεχωρίζουν : Ελληνισμός προσήλυτος. Η μετάβαση απο την αρχαιότητα στον χριστιανισμό, ?Η ψυχή της Ευρώπης. Μνημειώδες θεωρείται το έργο του, το οποίο αποτελεί και τη διατριβή του στο Πανεπιστήμιο με τίτλο : ?Ιστορική και Κανονική θεώρησις του παλαιοημερολογητικού ζητήματος κατά την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι? , ενω εμπεριστατωμένες θεωρούνται οι μελέτες του για τον Μελέτιο Πηγά και το Θείο Πάθος.
<br />
Το 1998, μετά το θάνατο του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, τρείς ήταν οι επικρατέστεροι υποψήφιοι: ο Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο Θηβών Ιερώνυμος και ο τότε Αλεξανδρουπόλεως (νύν Θεσσαλονίκης) Ανθιμος. Εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο από Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο οποίος προκάλεσε αίσθηση στην κοινή γνώμη, από την πρώτη στιγμή που άρχισε να διαβάζει τον ?επιβατήριο? λόγο του στον κατάμεστο μητροπολιτικό ναό Αθηνών.
<br />
Πολύ γρήγορα, όλοι μιλούσαν για τον αρχιεπίσκοπο, που καλούσε τη νεολαία να πλησιάσει την Εκκλησία ?όπως είναι, ακόμη και με το σκουλαρίκι?, ζητούσε συγγνώμη απο τους νέους για όσα δεν έγιναν απο τους μεγαλύτερους, ενώ άρχισε αμέσως να ασχολείται με την αναζωογόνηση όλων των υπηρεσιών της Εκκλησίας και κυρίως του φιλανθρωπικού τομέα.
<br />
Υπό την ηγεσία του, προάγεται το έργο της Εκκλησίας σ΄ολόκληρο τον κοινωνικό τομέα. Ιδρύονται νέοι οργανισμοί που καλύπτουν τομείς, όπως η βιοηθική, η μέριμνα για τους τοξικομανείς, την κακοποιημένη γυναίκα, την άγαμη μητέρα. Τέλος ίδρυσε την Μη Κυβερνητική Οργάνωση ?Αλληλεγγύη? μέσω της οποίας γίνεται μεγάλη παρέμβαση με ανθρωπιστική βοήθεια, σε παγκόσμια κλίμακα.
<br />
Ακόμη και στην επικοινωνία της Εκκλησίας παρενέβη δυναμικά, οδηγώντας την στο νέο κόσμο της ψηφιακής εποχής, αφού ίδρυσε την υπηρεσία Διαδικτύου, δημιουργώντας συγχρόνως ψηφιακή βιβλιοθήκη σε 9 γλώσσες, πινακοθήκη, μουσικοθήκη και πύλη πολιτιστικών ειδήσεων στα ελληνικά και αγγλικά.
<br />
Ο Αρχιεπίσκοπος με το λόγο του, είτε απο άμβωνος, είτε σε εκδηλώσεις, είτε σε δηλώσεις του, προκάλεσε αντιδράσεις. Σχολιάσθηκε θετικά, αλλά και αρνητικά.
<br />
Δύο μεγάλα γεγονότα σημάδεψαν τα πρώτα χρόνια της ποιμαντορίας του: η σύγκρουση με την κυβέρνηση Κ. Σημίτη για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, που άρχισε την άνοιξη του 2000 και απασχόλησε για περίπου δύο χρόνια την κοινή γνώμη, ενώ αμέσως μετά άρχισε και η κρίση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο που κράτησε ως το 2004 και έληξε μετά την παρέμβαση της υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου.
<br />
Για πρώτη φορά στα χρονικά, το 2001 αρχίζει να διαφαίνεται οτι ο αρχιεπίσκοπος θα δεχθεί στην Αθήνα τον τότε Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄, γεγονός που πρίν συμβεί φαινόταν αδιανόητο. Υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις, υπήρξαν ανακοινώσεις από φανατικούς, όμως ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος καταφέρνει και πείθει πρωτίστως τους ιεράρχες και ο Πάπας επισκέπτεται την Αθήνα, κατόπιν προσκλήσεως του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου.
<br />
Στο αρχιεπισκοπικό Μέγαρο, και παρουσία των μελών της Ιεράς Συνόδου, ο Ποντίφηκας ζήτησε συγγνώμη για τα δεινά του παρελθόντος. Ο αρχιεπίσκοπος αρχίζει πρώτος να τον χειροκροτεί και ακολουθούν οι συνοδικοί Ιεράρχες. Ο πάγος μεταξύ των δύο Εκκλησιών, εκείνη τη στιγμή άρχισε να λιώνει. Πέντε χρόνια αργότερα, το Δεκέμβριο του 2006, ο αρχιεπίσκοπος θα ανταποδώσει την επίσκεψη του Πάπα, πηγαίνοντας στο Βατικανό, και συναντώντας πλέον το νεοεκλεγέντα Πάπα Βενέδικτο.
<br />
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, υπήρξε δημοφιλέστατος. Σκαρφαλωμένος στις πρώτες θέσεις των δημοσκοπήσεων, έμπαινε στις καρδιές των απλών ανθρώπων. Μπορούσε να προκαλεί με τα λόγια του τον ενθουσιασμό ακόμη και των νέων, μιλώντας τους για την παγκοσμιοποίηση, χρησιμοποιούσε εικόνες και σχήματα.
<br />
Τα χαρίσματα του ήταν πολλά. Όμως, πολλές φορές παρεξηγήθηκε. Ο ίδιος έλεγε απλά πως το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η Εκκλησία, οι αγώνες, οι ρίζες και η ταυτότητα του ελληνισμού.
<br />
Η ζωή και οι δραστηριότητες του αρχιεπισκόπου άρχισαν να παίρνουν διαφορετική τροπή το Σάββατο 9 Ιουνίου. Τότε επρόκειτο να επισκεφθεί το πατριαρχείο Αλεξανδρείας, λίγες ώρες μετά από μία κουραστική περιοδεία στη Βόρεια Ελλάδα, όπου εμφανίστηκε ακούραστος, δραστήριος, εντυπωσιάζοντας τους πάντες, αφού μέσα σε λίγες ώρες εκφώνησε 19 ομιλίες.
<br />
Το πρωί του Σαββάτου, άρχισαν πόνοι, γαστρεντερικές διαταραχές και πυρετός. Δεν το έβαζε κάτω, αρνούμενος να πάει στο γιατρό. Αντίθετα ήθελε να πραγματοποιήσει την επίσκεψη στην Αλεξάνδρεια. Στενοί συνεργάτες του, τον πίεσαν και τον έπεισαν να πάει στο νοσοκομείο. Μπήκε στο Αρεταίειο.
<br />
Αρχικά δεν υπήρξε ανησυχία. Θεωρήθηκε μια απλή περίπτωση αδιαθεσίας. Ωσπου τα άσχημα νέα χτύπησαν το πρώτο καμπανάκι, για όγκο στο έντερο. Στη συνέχεια υπεβλήθη σε επέμβαση και ανακαλύπτεται ο όγκος στο ήπαρ.
<br />
Ο ασκός του Αιόλου είχε ανοίξει. Παρέμεινε επί μέρες στην εντατική και στη συνέχεια σε θάλαμο νοσηλείας. Η απελπισία άρχισε σιγά-σιγά να κυκλώνει πρώτα τους συνεργάτες και μετά τους γιατρούς. "Κρίσιμη η κτάσταση" έλεγαν. "Λίγες ελπίδες".
<br />
Η κοινή γνώμη έχει ήδη αρχίσει να εκδηλώνεται. Πιστοί άρχισαν να συρρέουν στο Αρεταίειο νοσοκομείο. Εκατοντάδες μηνύματα, γράμματα, λουλούδια στον αρχιεπίσκοπο. Επιστήμονες από το εξωτερικό έρχονται να τον εξετάσουν. Η κατάσταση παραμένει κρίσιμη. Ωσπου ο διάσημος Ελληνας χειρουργός Ανδρέας Τζάκης, προσωπικός φίλος του αρχιεπισκόπου, ο οποίος μάλιστα είχε τιμηθεί και από την Ιερά Σύνοδο, έρχεται στην Ελλάδα και δίδει το φως της ελπίδας στον αρχιεπίσκοπο. Η μαγική λέξη ήταν "μεταμόσχευση".
<br />
Η επέμβαση, προγραμματίστηκε για το ειδικό κέντρο Τζάκσον Μεμόριαλ που βρίσκεται στο Μαϊάμι και επικεφαλής είναι ο Ανδρέας Τζάκης. Ενα κλίμα αισιοδοξίας αρχίζει πλέον να διακατέχει τον αρχιεπίσκοπο, τους στενούς του συνεργάτες, τους ιεράρχες. Αλλωστε υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στην Ελλάδα και μάλιστα κληρικών που ήδη είχαν κάνει, στα χέρια του διάσημου χειρουργού, τη μεταμόσχευση ήπατος και ζούσαν κάτω από καλύτερες συνθήκες και επί χρόνια.
<br />
Ο αρχιεπίσκοπος βγαίνει από το νοσοκομείο στις 20 Ιουλίου. Με τρεμάμενη φωνή, εμφανώς συγκινημένος, απευθύνεται στο πανελλήνιο λέγοντας τις φράσεις: "Είμαι ο Χριστόδουλός σας". Εκφράζεται με ελπίδα και αισιοδοξία για τη δεύτερη φάση της περιπέτειας της υγείας του στις ΗΠΑ. Η κυβέρνηση του συμπαρίσταται με τον καλύτερο τρόπο. Το κυβερνητικό αεροσκάφος βρίσκεται στη διάθεση του αρχιεπισκόπου για να τον μεταφέρει στο Μαϊάμι. Μένει στο σπίτι του στο Ψυχικό, μέχρι να φύγει για τις ΗΠΑ, δεχόμενος επισκέψεις φίλων, πιστών και κληρικών. Το κλίμα αισιοδοξίας διατηρείται αμείωτο.
<br />
Το Σάββατο 18 Αυγούστου αναχωρεί από το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Μέσα σε κλίμα συγκίνησης, ο αρχιεπίσκοπος αποχαιρετά την Ελλάδα, τους συνεργάτες του, τους φίλους και τους εκπροσώπους της κυβέρνησης και των κομμάτων, ζητώντας από τους Ελληνες να προσεύχονται για κείνον.
<br />
Στο Μαϊάμι παρέμεινε πενήντα ημέρες, μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο μόσχευμα. Λίγο πριν μπει στο Ειδικό Κέντρο Μεταμοσχεύσεων, είχε ήδη αρχίσει να καταβάλλεται ψυχολογικά από την αδημονία. Προσδοκούσε το μόσχευμα για να ολοκληρωθεί η επέμβαση, λαχταρώντας να γυρίσει στην Ελλάδα.
<br />
Ηταν Κυριακή 7 Οκτωβρίου, όταν του ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε μόσχευμα από νεαρό υγιέστατο δότη, θύμα τροχαίου. Εισήχθη κατευθείαν στο χειρουργείο, όπου όμως λίγες ώρες αργότερα, απλώς διαπιστώνεται ότι υπάρχει μετάσταση της νόσου και η μεταμόσχευση είναι αδύνατη.
<br />
Στην κατοικία του στο Ψυχικό παρέμεινε ως το τέλος ο αρχιεπίσκοπος, αρνούμενος να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, ακόμη και όταν η κατάσταση της υγείας του είχε αρχίσει να επιδεινώνεται.
<br />
Αμέσως μετά την επιστροφή του απο το Μαϊάμι, ο αρχιεπίσκοπος άρχισε να συναντάται με πολιτικούς, ιεράρχες, προκαθημένους Εκκλησιών, φίλους και γνωστούς που εξέφραζαν την επιθυμία να τον δούν.
<br />
Στις 16 Νοεμβρίου επισκέπτεται το Ψυχικό και μένει αρκετά λεπτά με τον αρχιεπίσκοπο, συζητώντας ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής. Στις 21 Νοεμβρίου, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επισκέπτεται τον αρχιεπίσκοπο και έχει μακρά συζήτηση μαζί του. Ακολουθεί, στις 23 Νοεμβρίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας.
<br />
Ο Αρχιεπίσκοπος περνάει μια περίοδο που βλέπει ακατάπαυστα κόσμο. Οχι μόνο δεν κουράζεται, αντίθετα επιθυμεί να συνομιλεί και να συζητεί με τους επισκέπτες του.
<br />
Τα πρώτα έντονα σημάδια κατάπτωσης φάνηκαν λίγες ημέρες πρίν απο τα Χριστούγεννα. Οι γιατροί του συνιστούν να λιγοστέψουν οι επισκέψεις. Ο αρχιεπίσκοπος υπακούει. Οι πόνοι έχουν αρχίσει να γίνονται ανυπόφοροι. Οι γιατροί χρησιμοποιούν πολύ ισχυρά αναλγητικά, τα οποία συχνά τον οδηγούν σε βαθύ ύπνο, για πολλές ώρες.
<br />
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς αισθάνεται κάπως καλύτερα και καθισμένος στο σαλονάκι του πρώτου ορόφου, δέχεται το νομάρχη Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδη που με ποντιακά σωματεία λένε τα κάλαντα. Ο αρχιεπίσκοπος απευθύνεται στους νέους και τους δίνει συμβουλές και παρακαταθήκες για το μέλλον τους. Είχε προηγηθεί η δημοσιοποίηση του πρωτοχρονιάτικου μηνύματος του στο οποίο αναφερόταν στην ?κοινή μοίρα των ανθρώπων που είναι ο θάνατος? και τόνιζε τη λύση που δίνει μόνο η χριστιανική πίστη.
<br />
Ο κόσμος συγκινείται από τα λόγια του, από τη φωνή του που την ακούει και πάλι από τα μέσα ενημέρωσης. Λίγες μέρες αργότερα όμως, είναι πλέον πολύ δύσκολο ακόμη και να σηκωθεί απο το κρεβάτι. Οι γιατροί επιμένουν να μεταφερθεί στο νοσοκομείο για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν μεταστάσεις των όγκων. Εκείνος αρνείται επίμονα και στις 14 Ιανουαρίου οι γιατροί εκδίδουν ανακοινωθέν στο οποίο τονίζουν την περαιτέρω επιδείνωση της υγείας του. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει.
<br />
<br />
πηγή: <a href="//www.romfea.gr" target="_blank" rel="nofollow">www.romfea.gr</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t27-topicΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ2008-01-25T13:17:32ZgasΟι θεράποντες ιατροί εξετάζουν το ενδεχόμενο να υποβληθεί ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος σε νέα παρακέντηση καθώς διαπιστώνεται εκ νέου συγκέντρωση ασκιτικού υγρού στην κοιλιακή χώρα.
<br />
<br />
Πριν από ημέρες, ο αρχιεπίσκοπος είχε υποβληθεί ξανά σε παρακέντηση για την αφαίρεση του υγρού.
<br />
<br />
Ο αρχιεπίσκοπος υποβάλλεται καθημερινά σε εξετάσεις.
<br />
<br />
Εν τω μεταξύ, οι γιατροί εμφανίζονται καθησυχαστικοί στο δελτίο Τύπου που εξέδωσαν την Παρασκευή δηλώνοντας ότι η υγεία του συνεχίζει να βελτιώνεται.
<br />
<br />
«Είναι από πολλές μέρες χωρίς πυρετό και έχει αποσυνδεθεί από τα ενδοφλέβια υγρά, ενώ σιτίζεται κανονικά», τονίζουν στο ανακοινωθέν.
<br />
<br />
Την Παρασκευή τον αρχιεπίσκοπο επισκέφτηκε ο Πρωθυπουργός Κ.Καραμανλής ο οποίος συνοδεύονταν από την σύζυγό του.
<br />
<br />
ΠΗΓΗ: <a href="http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=815063&lngDtrID=244" target="_blank" rel="nofollow">http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=815063&lngDtrID=244</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t2-topicΕπιστολή στo ΕΣΡ η διοίκηση του Αγ. Όρους2008-01-12T18:53:00ZgasΠαρέμβαση έκανε το Άγιον Όρος στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης εναντίον της εκπομπής «Πρωταγωνιστές» του Mega, σύμφωνα
<br />
με χθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδος «Ελεύθερος Τύπος» σελ.45.
<br />
Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδος μια ασυνήθιστη επιστολή έφθασε στην ΕΣΡ, ζητώντας την παρέμβαση του για παραβίαση τόπου του Αγίου Όρος από τηλεοπτική κάμερα.
<br />
Πρόκειται για μια σοβαρή εκπομπή του κ. Σταύρου Θεοδωράκη που επισκέφθηκε την Ιερά Μονή Εσφιγμένου παρουσιάζοντας τους «αντάρτες – πρωταγωνιστές» μοναχούς της, η οποία έκανε και μεγάλα ποσοστά θεαματικότητας.
<br />
Ένα μήνα όμως μετά την μετάδοση της εκπομπής, η Διοίκηση του Αγίου Όρους με την επιστολή της στο ΕΣΡ, διαμαρτύρεται για την είσοδο της τηλεοπτικής κάμερας στον ιερό χώρο.
<br />
Τέλος στο δημοσίευμα αναφέρεται πως σύμφωνα με εκτιμήσεις, η παρέμβαση αποδίδεται στην γνωστή διαφωνία για την λειτουργία της Μονής Εσφιγμένου, καθώς δεν είναι πρώτη φορά που εισχώρησε κάμερα στην πολιτεία του Άθω.
<br />
<br />
<br />
πηγή: <a href="//www.romfea.gr" target="_blank" rel="nofollow">www.romfea.gr</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t26-topicΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΗ2007-12-09T19:11:02ZgasΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
<br />
<br />
«ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ»
<br />
<br />
«Σχετικά με τη συγκαταβατική ενσάρκωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τα όσα προσφέρθηκαν εξαιτίας της σ' αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν αληθινά και σχετικά με την αιτία που ο Θεός, αν και μπορούσε να ελευθερώσει με ποικίλους άλλους τρόπους το ανθρώπινο γένος από την υποταγή στο διάβολο, προτίμησε να χρησιμοποιήσει αυτή τη συγκαταβατική τακτική.
<br />
<br />
Μπορούσε, οπωσδήποτε, ο προαιώνιος και απεριόριστος και παντοκράτορας Λόγος και παντοδύναμος Υιός του Θεού, και χωρίς ο ίδιος να περιβληθεί την ανθρώπινη φύση, να απαλλάξει τους ανθρώπους από την υποτέλεια στο θάνατο και την υποδούλωση στο διάβολο, γιατί όλα υπακούουν στις εντολές του και το καθετί εξαρτιέται από τη θεϊκή εξουσία του, όλα έχει τη δύναμη να τα ενεργεί και, σύμφωνα με τον Ιώβ, τίποτε δε βρίσκεται έξω από τις δυνατότητές του, άλλωστε, απέναντι στην απόλυτη υπεροχή του δημιουργού, η δύναμη αντίστασης των δημιουργημάτων χρεοκοπά, κανένα δεν είναι ισχυρότερο από τον Παντοκράτορα.
<br />
<br />
Όμως, αυτή η τακτική σωτηρίας, δηλαδή με την ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού, ήταν η πιο προσαρμοσμένη στη δική μας φύση, την ανθρώπινη αδυναμία μας κι ακόμα ήταν η πιο αντάξια του Θεού που την εφάρμοζε μια και χαρακτηριζόταν από το στοιχείο της δικαιοσύνης, χωρίς το οποίο καμιά ενέργεια του Θεού δεν πραγματοποιείται. «Δίκαιος γαρ ο Θεός, και δικαιοσύνας ηγάπησε, και ουκ έστιν αδικία εν αυτω», όπως λέει κι ο ψαλμωδός Προφήτης.
<br />
<br />
Ο άνθρωπος εγκατέλειψε το Θεό πρώτος και, κατά συνέπεια, δίκαια εγκαταλείφθηκε από το Θεό, τότε κατέφυγε, με τη θέλησή του, στον αρχηγό της κακίας, που τον είχε παρασύρει με τις δόλιες αντίθεες συμβουλές του, δίκαια, πάλι, κατά συνέπεια, παραδόθηκε σ' αυτόν, έτσι εισχώρησε στον κόσμο ο θάνατος, ως αποτέλεσμα του φθόνου του πονηρού και με την άδεια, τη δίκαιη, του αγαθού Θεού. Και ο θάνατος, εξαιτίας της υπερβάλλουσας κακότητας του αρχηγού της κακίας διπλασιάστηκε, κοντά σε κείνον που προσκολλήθηκε στην ανθρώπινη φύση, προστέθηκε κι ο άλλος που αυτός ο ίδιος ο διάβολος βίαια τον προξενεί.
<br />
<br />
Επειδή, λοιπόν, η υποταγή στο διάβολο και η παράδοση στο θάνατο επήλθε ως δίκαιη συνέπεια, έπρεπε και η επάνοδος του ανθρώπινου γένους στην ελευθερία και τη ζωή να συντελεστεί από το Θεό πάλι ως δίκαιη συνέπεια. Και δεν ήταν μόνο η παράδοση του ανθρώπου στο φθονερό εχθρό του, που πρόκυψε ως συνέπεια της θείας δικαιοσύνης, ήταν και το γεγονός ότι ο ίδιος ο διάβολος, που αποξενώθηκε από τη δικαιοσύνη του Θεού και επεδίωξε άδικα να εξουσιάζει και να μην υπακούει πουθενά και να καταπιέζει, βρισκόμενος σε διάσταση με τη δικαιοσύνη, χρησιμοποίησε τη δύναμή του ενάντια στον άνθρωπο.
<br />
<br />
Ο Θεός, λοιπόν, θεώρησε ότι προείχε να νικηθεί πρώτα ο διάβολος με τη δικαιοσύνη, με την οποία έχει ανοιχτή διαμάχη, και κατόπιν να νικηθεί με τη θεϊκή υπεροχή, δηλαδή με την ανάσταση και τη μέλλουσα κρίση. Γιατί αυτή είναι η σωστή σειρά, να προηγείται η δικαιοσύνη από τη δύναμη, αυτό αρμόζει αληθινά στη θεϊκή αγαθή διακυβέρνηση του κόσμου, όχι στην καταπιεστική επιβολή: να ακολουθεί η δύναμη, αφού πρώτα επιβληθεί η δικαιοσύνη.
<br />
<br />
Και, όπως ο διάβολος, ο παμπάλαιος φονιάς του ανθρώπου, ξεσηκώθηκε εναντίον μας από φθόνο και μίσος, έτσι κι ο ζωοδότης μπήκε στη μάχη με το μέρος μιας από άπειρη αγαθότητα κι αγάπη για τον άνθρωπο. Και όπως εκείνος, χωρίς να του έχει παρασχεθεί το δικαίωμα, έβαλε σκοπό του να καταστρέψει το πλάσμα του Θεού, έτσι κι ο πλάστης, έχοντας αντίθετα, κάθε δικαίωμα, αποφάσισε να σώσει το δημιούργημά του. Και όπως εκείνος πέτυχε με την αδικία και τη δολιότητα να καταγάγει νίκη και να γκρεμίσει τον άνθρωπο από το θεοδώρητο αξίωμά του, έτσι κι ο ελευθερωτής με δικαιοσύνη και σοφό σχέδιο επέφερε την πανωλεθρία του αρχηγού της κακίας και την ανακαίνιση του ανθρώπου.
<br />
<br />
Λοιπόν, ο Θεός απέφευγε να χρησιμοποιήσει, πράγμα που μπορούσε, τη δύναμη, ώσπου να προχωρήσει στην απόδοση της δικαιοσύνης, πράγμα που ήταν αναγκαίο. Έτσι άλλωστε φάνηκε ξεκάθαρα η δύναμη της δικαιοσύνης, αφού προτιμήθηκε ως τακτική από τον παντοδύναμο που κανένας δεν μπορεί να τον νικήσει. Απ' αυτό μάλιστα θα ‘πρεπε και οι άνθρωποι να παραδειγματιστούν, ώστε να ζουν με δικαιοσύνη την επίγεια ζωή τους, ώστε στην αιώνια ζωή της αθανασίας ν' αναλάβουν τη δύναμη και να μη τη χάσουν ποτέ.
<br />
<br />
Κι ακόμα έπρεπε ο διάβολος που τότε νίκησε τον άνθρωπο, να νικηθεί από τη νικημένη ανθρώπινη φύση και να κατατροπωθεί αυτός που με τόση πανουργία παγίδευσε τον άνθρωπο. Γι' αυτό το σκοπό χρειαζόταν απαραίτητα να υπάρξει ένας άνθρωπος αναμάρτητος. Όμως κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. «Ουδείς γαρ, λέει η Γραφή, αναμάρτητος, ουδ' αν μία ημέρα η ζωή αυτού» και «τις καυχήσεται αγνήν έχειν την καρδίαν;»
<br />
<br />
Μονάχα ο Θεός, κανένας άλλος, δεν μπορεί να είναι αναμάρτητος. Γι' αυτό ακριβώς ο Θεός Λόγος, ο γεννημένος από το Θεό ευθύς απ' την αρχή της ύπαρξής του, και πάντοτε ενωμένος μ' Αυτόν (δεν είναι δυνατό να υπάρξει η να εννοηθεί ποτέ Θεός στερημένος λόγου) και ουδέποτε διαχωρισμένος απ' Αυτόν, ο ένας υπαρκτός Θεός (το αντιφέγγισμα του ήλιου δεν είναι άλλον φως διαφορετικό απ' τον ήλιο και οι ηλιακές ακτίνες δεν είναι άλλοι ήλιοι), γι αυτό, λοιπόν, ο μόνος αναμάρτητος Υιός και Λόγος του Θεού καθίσταται γιος ανθρώπου, χωρίς βέβαια, να αλλάζει τίποτε ως προς τη θεότητά του, μένοντας, όμως, ακηλίδωτος ως προς την ανθρώπινή του ιδιότητα.
<br />
<br />
«Ος, όπως προφήτευσε ο Ησαϊας, αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματί αυτού». Και όχι μόνο αυτό, αλλά και κείνος που δε «συνελήφθη εν ανομίαις» και δεν «εκυήθη εν αμαρτίαις» καθώς διαπιστώνει, μιλώντας για τον εαυτό του, ή μάλλον για ολόκληρο το γένος των ανθρώπων, ο Δαβίδ στους Ψαλμούς. Γιατί η επανάσταση της σάρκας έχει ως αυτόματη συνέπεια την καταδίκη που είναι και λέγεται φθορά.
<br />
<br />
Αυτή η επανάσταση αν και δε γίνεται με τη θέληση του ανθρώπου, αν και φανερά βρίσκεται σε αντίθεση με τους νόμους της νόησης και παρά το γεγονός ότι τιθασεύεται από τους ενάρετους και προσανατολίζεται μόνο προς τον τομέα δημιουργίας παιδιών, έτσι ή αλλιώς σπρώχνει τον άνθρωπο προς τη φθορά και δεν είναι παρά έφεση για ικανοποίηση των παθών αυτού που δε συνειδητοποίησε την τιμή που αξιώθηκε η φύση μας από το Θεό, αλλά εξομοιώθηκε με τα κτήνη.
<br />
<br />
Γι αυτό και δε γεννήθηκε, απλώς Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και από Παρθένο επίλεκτη και απαλλαγμένη από βρώμικους σαρκικούς λογισμούς, σύμφωνα με τους προφήτες, γεννήθηκε από Παρθένο στη μήτρα της οποίας επέφερε τη σύλληψη όχι κάποια σαρκική όρεξη, αλλ' ο ερχομός του Αγίου Πνεύματος. Αυτό που συνέβηκε ήταν η υποδοχή και η αποδοχή του ουράνιου χαρμόσυνου μηνύματος, όχι υπόκυψη και δοκιμή στη γεμάτη πάθος σαρκική επιθυμία.
<br />
<br />
Μακριά από κάθε τέτοια εμπειρία, η σύλληψη έγινε μέσα στην πνευματική ευφροσύνη και την επικοινωνία με το Θεό. «Ιδού γαρ η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», απάντησε η άσπιλη Παρθένος στον άγγελο που της έφερε το μήνυμα της χαράς, συνέλαβε και γέννησε. Προκειμένου έτσι ο νικητής του διαβόλου, όντας άνθρωπος - θεάνθρωπος να κατάγεται, βέβαια, από το ανθρώπινο γένος, να μη μετέχει όμως στην κληρονομούμενη αμαρτία. Αυτός μόνος απ' όλους τους ανθρώπους να συλληφθεί χωρίς να συντρέχει το γεγονός της παρακοής, μόνος αυτός να μπει στη μήτρα της μητέρας του χωρίς να μεσολαβήσει η εμπαθής ηδονή της σάρκας και οι βρώμικες επιθυμίες που χαρακτηρίζουν τη μιασμένη από την παρακοή ανθρώπινη φύση.
<br />
<br />
Προκειμένου έτσι ο Χριστός να υπάρξει τέλεια απαλλαγμένος από κάθε μόλυνση που μεταδίδεται στους απογόνους, με αποτέλεσμα να μην έχει καμιά ανάγκη κάθαρσης ο ίδιος, και να δέχεται τα πάντα με σοφία για χάρη μας. Και έτσι να γίνει ο ολοκληρωτικά νέος Άνθρωπος και να παραμείνει νέος πραγματικά κι αταλάντευτα, χωρίς καθόλου να παλιώνει πάλι, και να ανοικοδομήσει, προσφερόμενος ο ίδιος ως θεμέλιο και ως όργανο, τον παλιό Άνθρωπο και να τον διατηρήσει πάντα νέο, μια και μπορεί να διώξει μακριά κάθε στοιχείο παλιό και φθαρμένο.
<br />
<br />
Γιατί και κείνος, ο πρώτος Άνθρωπος δημιουργήθηκε καταρχήν πεντακάθαρος και ήταν νέος ωσότου με τη θέλησή του ακολούθησε το διάβολο και εκτράπηκε στις σαρκικές ηδονές και ξέπεσε μες το βούρκο της αμαρτίας με αποτέλεσμα να παλιωθεί και να κατρακυλήσει στην παραφθορά της φυσικής του κατάστασης.
<br />
<br />
Γι' αυτό ο Κυβερνήτης του κόσμου δεν ανακαινίζει τον άνθρωπο, παράδοξα, μόνο με κάποια εξωτερική ενέργεια του, αλλά τον προσλαμβάνει και τον αγκαλιάζει. Και δεν ανορθώνει μόνο και ξαναστεριώνει την ανθρώπινη φύση, αλλά και την περιβάλλεται με τρόπο απερίγραπτο και ενώνεται και ταυτίζεται μαζί της, και γεννιέται συγχρόνως Θεός και άνθρωπος από γυναίκα βέβαια, ώστε να πάρει πίσω της φύση του που ο ίδιος έπλασε κι ο πονηρός με τη συμβουλή του τού έκλεψε, παρθένο όμως, για να καταστήσει τον άνθρωπο νέο, γιατί αν γεννιόταν με σπέρμα ανδρός, θα έφερνε την κληρονομιά της αμαρτίας και δε θα ήταν καινούριος άνθρωπος, δε θα ήταν ο αρχηγός και χορηγός της ζωής εκείνης που ποτέ δεν παλιώνει, δε θα κατάφερνε, αν άνηκε στην παλιά ξεπεσμένη κατάσταση, να προσλάβει ολόκληρη τη διαφανή θεότητα και να καταστήσει τη σάρκα ανεξάντλητη πηγή αγιασμού τόσο, ώστε να ξεπλύνει και να καθαρίσει πλέρια το μολυσμό των προπατόρων και να επαρκέσει για τον εξαγιασμό και όλων των επιγόνων. Γι' αυτό ακριβώς, ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος, αλλά αυτός ο ίδιος ο Κύριος, νικημένος από την αγάπη του για μας, θέλησε να μας σώσει και να μας αναπλάσει, με το να γεννηθεί τέλειος άνθρωπος όπως και μεις, μένοντας όμως συγχρόνως αναλλοίωτα Θεός».https://pneumatikotita.forumgreek.com/t25-topicΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ2007-12-06T20:28:03ZgasΟ ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
<br />
<br />
Η ζωή του
<br />
<br />
Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε στα Πάταρα της Λυκίας, που είναι στη Μ. Ασία, γύρω στα 250 μ.Χ. Ήταν μοναχοπαίδι. Οι γονείς του ήσαν ευσεβείς και καλής οικονομικής καταστάσεως. Ακολούθησε τον σκληρό, αλλά άγιο δρόμο της ασκήσεως, από μικρός.
<br />
<br />
Σαν έγινε παιδί του Σχολείου, ήταν επιμελής. Έφευγε μακρυά από συζητήσεις απρεπείς. Δεν ήθελε ποτέ του άτακτες παρέες. Προτιμούσε, αντί των παιγνιδιών, τις συναναστροφές των ηλικιωμένων. Κοντά στους μεγάλους και στους γέροντες άκουε συμβουλές και παραδείγματα, πού τον ωφελούσαν ψυχικά. Άκουε για τους εχθρούς, πού απειλούν την ψυχή και το χαρακτήρα του ανθρώπου. Μάθαινε για τις παγίδες, πού στήνει ο σατανάς στη ζωή των εναρέτων κι έβγαζε πολύτιμα συμπεράσματα.
<br />
<br />
Όταν όμως ήταν αρκετά μικρός, ο ένας μετά τον άλλο πέθαναν οι ευσεβείς γονείς του, αφήνοντάς του αρκετή περιουσία. Μπορούσε τώρα με αυτή να ζήσει και να καλοπεράσει ο Νικόλαος. Μπορούσε να διασκεδάσει και να χαρεί τη ζωή του. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα το δεχόταν ποτέ. Ποτέ δεν έβαζε τον εαυτό του μπροστά. Αυτός σκεπτόταν τους άλλους. Ο νους του έτρεχε στους δυστυχείς, στους ασθενείς, στους φτωχούς, στους αδικημένους και τους πεινασμένους, που ήταν παιδιά του Θεού και αδέλφια δικά του.
<br />
Πώλησε, λοιπόν, την περιουσία του και την διέθεσε όλη για τις ανάγκες των φτωχών και αδυνάτων. Έθρεψε, με το αντίτιμο της περιουσίας, ορφανά και χήρες.Έντυσε γυμνούς, δυστυχισμένους. Ανακούφισε απελπισμένους.
<br />
<br />
Σώζει τρεις αγνές νέες
<br />
<br />
Στην εποχή του Αγίου Νικολάου, ζούσε στα Πάταρα της Λυκίας, ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος, που είχε τρεις ωραίες θυγατέρες. Ήρθε όμως κάποια ημέρα, που έχασε τα πλούτη του. Η φτώχεια του έγινε μεγάλη και ανυπόφορη. Στην απελπισία του σκέφτηκε να κλείσει τις θυγατέρες του σε πορνείο, για να εξοικονομεί χρήματα αρκετά, ώστε να περνούν και πάλι μια ζωή άνετη!
<br />
<br />
Την ίδια ημέρα όμως, το πληροφορήθηκε κι ο Άγιος Νικόλαος. Έδεσε τότε σ' ένα μαντήλι τρακόσια χρυσά νομίσματα, τρακόσιες σημερινές λίρες, σαν να πούμε, και μόλις νύκτωσε πλησίασε το σπίτι του άλλοτε πλουσίου, κι από ένα ανοιχτό παραθυράκι πέταξε το μαντήλι με τα νομίσματα μέσα στο δωμάτιο.
<br />
<br />
Το πρωΐ που ξύπνησε ο πτωχεύσας πλούσιος κακόκεφος, βρήκε στη μέση του δωματίου το μαντήλι με τα χρήματα. Γεμάτος τότε χαρά και αγαλλίαση, την ίδια κι όλας ημέρα πάντρεψε την πιο μεγάλη του κόρη με έναν πλούσιο της πόλεως, που την ήθελε. Τους έδωσε για προίκα όλα τα νομίσματα. Ο Θεός, σκέφτηκε, θα βρει τον τρόπο και για την ευτυχία των άλλων κοριτσιών μου...
<br />
<br />
Ο Άγιος, αφού είδε, ότι τα χρήματά του εκείνα πιάσανε τόπο, όπως ήθελε ο Θεός, και έγινε ο γάμος, μια άλλη νύχτα έβαλε άλλα τρακόσια νομίσματα σ' ένα μαντήλι και τα πέταξε από το ίδιο παραθυράκι μέσα στο σπίτι, χωρίς να τον αντιληφθεί κανένας.
<br />
<br />
Ο πατέρας με τα χρήματα αυτά πάντρεψε και την δεύτερη θυγατέρα του. Ο Θεός, έλεγε, που τα εξοικονόμησε, για τις δύο μου κόρες, θα φροντίσει και για την τρίτη.
<br />
<br />
Από την ημέρα όμως εκείνη επρόσεχε πάντοτε τη νύχτα αν ξανάρθει ο άγνωστος ευεργέτης, να τρέξει να τον δει ποιος είναι. Και το κατόρθωσε.
<br />
Ο Άγιος βλέποντας, ότι πάντρεψε και την δεύτερη κόρη έβαλε πάλι σ' ένα μαντήλι άλλα τρακόσια χρυσά νομίσματα και πήγε κρυφά και προσεκτικά και τα πέταξε από το ίδιο παραθυράκι.
<br />
<br />
Ο πατέρας των κοριτσιών είχε όμως τον νου του κι αγρυπνούσε. Μόλις άκουσε τον κτύπο, άνοιξε αμέσως την πόρτα και έτρεξε πίσω από τον Άγιο. Ο Νικόλαος μόλις κατάλαβε, ότι τον αντελήφθησαν άρχισε να τρέχει, θέλοντας να ξεφύγει από τα μάτια του ευεργετουμένου και να μείνει άγνωστος. Εκείνος όμως, που τόσο ευεργετήθηκε από τον άγνωστο σωτήρα του, έτρεξε πιο πολύ και τον έφτασε. Μόλις τον είδε τον γνώρισε. Έπεσε στα πόδια του και τον ευχαρίστησε θερμά.
<br />
<br />
Την άλλη ημέρα πάντρεψε και την μικρότερή του κόρη. Τρεις γάμοι ευτυχισμένοι πήραν την θέση τους, εκεί που άλλοτε απειλούσε ο ξεπεσμός και η διαφθορά. Και ο ευτυχής πλέον πατέρας των κοριτσιών, πέρασε με ευτυχία τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του.
<br />
Κι ο Άγιος περνούσε τις ημέρες του με ελεημοσύνες, με προσευχή και νηστεία.
<br />
<br />
Σταματάει την τρικυμία
<br />
Κάποτε ο Άγιος ανεχώρησε με ένα Αιγυπτιακό καράβι, για τα Ιεροσόλυμα. Μαζί του ήταν και πολλοί Χριστιανοί, που πήγαιναν να προσκυνήσουν τους Αγίους τόπους. Τη νύκτα βλέπει ο Άγιος στον ύπνο του, ότι ο διάβολος έκοβε τα σχοινιά του καταρτιού στο καράβι. Μόλις ξύπνησε το πρωί είπε στους ναύτες:
<br />
<br />
- Σήμερα θα μας βρει μεγάλη τρικυμία και θα υποφέρουμε πολύ. Προσευχηθείτε στο Θεό και θα μας φυλάξει από τα κύματα.
<br />
Σε λίγο φύσηξε ισχυρός άνεμος και έγινε θαλασσοταραχή μεγάλη. Τα χάσανε όλοι και περίμεναν τον θάνατο.
<br />
<br />
Ο Άγιος προσευχήθηκε τότε θερμά στον Κύριο και ο άνεμος σταμάτησε. Γαλήνεψε η θάλασσα και όσοι ήταν στο πλοίο ανακουφίστηκαν.
<br />
<br />
Ανασταίνει τον ναύτη
<br />
Την ώρα όμως της μεγάλης τρικυμίας κάποιος ναύτης ανέβηκε στο κατάρτι, για να δέσει τα σχοινιά. Κατεβαίνοντας όμως έπεσε στο κατάστρωμα του πλοίου και έμεινε νεκρός. Ο Άγιος Νικόλαος παρακάλεσε τότε τον Θεό να τον αναστήσει. Και ω του θαύματος! Ο πεθαμένος ναύτης αναστήθηκε σαν να ξύπνησε από ελαφρό ύπνο.
<br />
<br />
Εκλέγεται Αρχιερεύς
<br />
Κοντά στα Πάταρα ήταν μια πόλη, που την έλεγαν Μύρα. Όταν πέθανε ο Αρχιερεύς της πόλεως εκείνης, ζητούσαν να βρουν ένα καλό και άξιο Αρχιερέα. Συνάχθηκαν λοιπόν οι επίσκοποι και κληρικοί της Επαρχίας των Μύρων, για να εκλέξουν Αρχιερέα. Σαν τέτοιο ομόφωνα εξέλεξαν τον Νικόλαο που ήταν ήδη ιερεύς, φημισμένος για την αγιότητα του βίου του.
<br />
Ο Άγιος για να φροντίζει την ψυχή του, εκοπίαζε τώρα ως αρχιερεύς πολύ. Πονούσε, αγρυπνούσε, νήστευε, προσευχόταν. Η φιλανθρωπική δράσις του Αγίου μεγάλωσε πολύ όταν έγινε αρχιερεύς. Έκανε ελεημοσύνες και αγαθοεργίες πάντοτε αθόρυβα. Προσπαθούσε να μη τις ξέρουν ούτε οι κοντινότεροί του. Ίδρυσε πτωχοκομείο, ξενώνα, νοσοκομείο και άλλα Ιδρύματα.
<br />
<br />
Ήταν πράος, ταπεινός και αγαθός, αλλά έδειχνε, όταν έπρεπε, και την επιβαλλόμενη αυστηρότητα. Στους θρασείς και τους αδίκους ήξερε να χρησιμοποιεί σαν ποιμένας, τη ράβδο. Πολλές φορές έλεγχε και φοβέριζε αδίκους πλουσίους, προκειμένου να υπερασπίσει χήρες, ορφανά και αδυνάτους.
<br />
<br />
Στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο ραπίζει τον Άρειο
<br />
<br />
Την εποχή εκείνη παρουσιάστηκε στην Αλεξάνδρεια ένας άνθρωπος μορφωμένος, που τον έλεγαν Άρειο. Αυτόν ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ο άγιος Πέτρος ο μάρτυς, τον χειροτόνησε Διάκονο. Εκείνος όμως άρχισε μετά την χειροτονία του να λέγει πράγματα αιρετικά. Έλεγε ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός αληθινός αλλά κτίσμα του Θεού. «Ην καιρός, ότε ουκ ην ο Υιός...».
<br />
<br />
Όταν το έμαθε ο Αρχιερεύς, τον έδιωξε από διάκονο. Μετά τον θάνατο όμως του Αγίου Πέτρου, ανέλαβε Πατριάρχης, ο Αχιλλάς. Αυτός έφερε τον Άρειο σε θεογνωσία και τον χειροτόνησε Πρωτοπρεσβύτερο Αλεξανδρείας. Και όσο καιρό ζούσε ο Αχιλλάς, ορθοφρονούσε ο ασεβέστατος Άρειος. Μόλις όμως πέθανε ο Αχιλλάς, κι έγινε Πατριάρχης ο Άγιος Αλέξανδρος πάλιν άρχισε να κηρύττει τις αιρετικές του δοξασίες.
<br />
<br />
Ο Πατριάρχης τότε τον καθήρεσε και τον αναθεμάτισε. Αυτός όμως, εξακολουθούσε να διαδίδει την αίρεσή του. Παρέσυρε μάλιστα με τη μόρφωσή του και την πονηράδα του και μερικούς Αρχιερείς: τον Ευσέβιο Νικομηδείας, τον Παυλίνο Τύρου, τον Ευσέβιο Καισαρείας και πολλούς άλλους κληρικούς.
<br />
<br />
Η αίρεση πλάτυνε σαν κολλητική αρρώστεια από την Αλεξάνδρεια σ' όλη την Αίγυπτο και την Αφρική, στην Παλαιστίνη, στη Μικρά Ασία, στην Ελλάδα και στην Κωνσταντινούπολη.
<br />
<br />
Τότε ο Άγιος Κωνσταντίνος για να σταματήσει το σάλο και το κακό, συνεκάλεσε την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια. Εκεί μαζεύτηκαν 318 άγιοι Πατέρες. Ακούστηκαν ακαταμάχητα επιχειρήματα και φλογεροί λόγοι, που απογύμνωσαν την πλάνη και την αίρεση του Άρειου. Εκείνος όμως δεν παραδεχόταν τίποτε. Αντίθετα προσπαθούσε με τη ρητορική του δεινότητα να μπερδέψει και να αποστομώσει τους Αγίους Πατέρες.
<br />
Τότε τον Άγιο Νικόλαο κατέλαβε ιερά αγανάκτησις. Σηκώθηκε από τη θέση του πλησίασε τον Άρειο και από θείο ζήλο πλημμυρισμένος, του έδωσε ένα δυνατό ράπισμα. Αυτό θεωρήθηκε προσβολή προς τον αυτοκράτορα και τους άλλους αρχιερείς γι' αυτό και αφού του αφαίρεσαν το ωμοφόριον, τον έριξαν στη φυλακή. Την νύκτα όμως μέσα στην φυλακή, φάνηκε ο Χριστός και η Θεοτόκος που του πρόσφεραν ένα Ευαγγέλιο και ένα ωμοφόριο.
<br />
Την άλλη ημέρα, πήγαν μερικοί και του μετάφεραν φαγητό. Τον βρήκαν όμως λυμένο από τα δεσμά. Φορούσε μάλιστα το ωμοφόριόν του και διάβαζε το Ευαγγέλιον που κρατούσε στα χέρια του.
<br />
<br />
-Πού τα βρήκες αυτά; Τον ρώτησαν.
<br />
<br />
Και ο Άγιος τους είπε όλη την αλήθεια. Αυτό το έμαθε ο βασιλεύς και τον έβγαλε από την φυλακή. Του ζήτησε συγχώρεση, καθώς και οι λοιποί Πατέρες. Η φυλάκισή του, ίσως, ήταν η αιτία για την οποία δεν αναφέρεται τ' όνομά του και η υπογραφή του στα Πρακτικά της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου.
<br />
<br />
Μετά τη Σύνοδο, επέστρεψαν όλοι οι Αρχιερείς στις επαρχίες τους και ο Άγιος Νικόλαος στα Μύρα. Παρ' όλο το βάρος των ετών εξακολουθούσε να εργάζεται εντατικά για την Χριστιανική προκοπή του ποιμνίου του και για τα έργα της φιλανθρωπίας.
<br />
<br />
Ο άγιος σώζει τρεις στρατηγούς από άδικο θάνατο
<br />
<br />
Τρεις γενναίοι στρατηγοί, αφοσιωμένοι στον αυτοκράτορα άγιο Κωνσταντίνο, οι Νεποτιανός, Ούρσος και Ερπυλίων, συκοφαντήθηκαν στον αυτοκράτορα και τον επίτροπό του Αβλάβιο ως στασιαστές. Ρίχτηκαν γι' αυτό το λόγο στη φυλακή. Το βράδυ πριν από την ημέρα της εκτέλεσής τους, παρουσιάζεται ο άγιος Νικόλαος στο όνειρο τόσο του αυτοκράτορα όσο και του επιτρόπου του και απειλώντας τους με τιμωρία αν σκότωναν τους αθώους, πέτυχε την απελευθέρωσή τους. Ήταν ακόμα εν ζωή ο άγιος Νικόλαος.
<br />
<br />
Το περιστατικό αυτό περιγράφεται σε ένα στιχηρό της ακολουθίας του εσπερινού του αγίου:
<br />
<br />
«Ώφθης Κωνσταντίνω βασιλεί, συν τω Αβλαβίω κατ' όναρ και τούτους φόβω βαλών, ούτως αυτοίς είρηκας. Λύσατε δη εν σπουδή της ειρκτής ους κατέχετε δεσμίους αδίκως, αθώους τυγχάνοντας της παρανόμου σφαγής. Όμως αλλ' εάν παρακούσης, έντευξιν ποιήσομαι άναξ, κατά σου προς Κύριον δεόμενος».
<br />
<br />
Η κοίμησίς του
<br />
<br />
<br />
<br />
Η εσωτερική αγιότης του Αγίου Νικολάου ξεχυνόταν στη μορφή του. Μπορούσε κανείς να τον αναγνωρίσει, μέσα σε πολλούς ανθρώπους έστω και αν πρώτη φορά τον έβλεπε, από την Αγία του μορφή.
<br />
Τόσο δε το πρόσωπό του έλαμπε και ήταν σοβαρό, στοχαστικό, και επιβλητικό, που πολλές φορές μερικοί, που τον συναντούσαν στο δρόμο επέστρεφαν στη θεογνωσία, χωρίς να τους διδάξει. Η παρουσία του τούς έπειθε. Λυπημένοι, που πήγαιναν να πουν το παράπονό τους σ' αυτόν, μόνο που τον έβλεπαν, τους έφευγε η λύπη και τους ερχόταν η χαρά.
<br />
Αλλά ήταν κι αυτός άνθρωπος κι έπρεπε να φύγει από τον κόσμο αυτό. Το 330 μ.Χ. αρρώστησε για λίγο και κοιμήθηκε εν ειρήνη. Προτού όμως πεθάνει, την ώρα που προσευχόταν, σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και είδε αγγέλους που ήρχοντο να παραλάβουν την αγιασμένη του ψυχή. Τότε είπε τον ψαλμό του Δαβίδ: «Κύριε, επί σοι ήλπισα». Όταν έφθασε στο «εις χείρας Σου, Κύριε, παρατίθημι το πνεύμα μου» έκλεισε τα μάτια του. Ήταν η 6η Δεκεμβρίου του 330 μ.Χ.
<br />
<br />
Η είδηση του θανάτου του προκάλεσε βαθύτατη θλίψη. Τα δάκρυα χύθηκαν άφθονα. Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός στα Μύρα, η δε κηδεία του έγινε πάνδημη και μεγαλοπρεπής.
<br />
<br />
Κάτω στη γη θρηνούσαν γιατί έχασαν τέτοιο ποιμένα και διδάσκαλο. Επάνω στον ουρανό πανηγύριζαν άγγελοι και αρχάγγελοι, όσιοι, μάρτυρες και διδάσκαλοι, γιατί δέχθηκαν τέτοιον Άγιο.
<br />
<br />
Η Εκκλησία στη Δευτέρα Οικουμενική Σύνοδο κατέταξε τον Άγιο Νικόλαο μεταξύ των μεγαλυτέρων και επισημοτέρων Αγίων, ως ισαπόστολον. Γι' αυτό κάθε Πέμπτη συνεορτάζεται με τους Αποστόλους. Και οι άνθρωποι με τα τροπάρια που έχει η Εκκλησία μας, την ημέρα αυτή του ζητούν τη βοήθεια.
<br />
<br />
Το Άγιο λείψανό του
<br />
<br />
Το χαριτόβρυτο σώμα του, εναπετέθη στα Μύρα. Οι χριστιανοί έκτισαν εκεί μεγάλο ναό επ' ονόματι του Αγίου Νικολάου του θαυματουργού. Από δε το σώμα του ανάβλυζε ιαματικό μύρο. Γι' αυτό τον λένε και Μυροβλήτη.
<br />
Το 1118, επί Αλεξίου Κομνηνού, οι Άραβες ερήμωσαν πολλές πόλεις και μαζί μ' αυτές και τα Μύρα. Έμεινε μόνο η Επισκοπή και ο ναός του Αγίου που παρέμειναν ως μοναστήρι μέχρι το 1460.
<br />
<br />
Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, ένας παπικός ιερέας, από την πόλη Μπάρι της Ιταλίας, μετέφερε το λείψανο του αγίου εκεί. Στο Μπάρι έκτισαν αργότερα και ναό του Αγίου Νικολάου, ο οποίος και σώζεται.
<br />
Τα λείψανα του Αγίου τα πούλησε αργότερα ο πάπας στους Ρώσους. Κατόπιν στο Κίεβο, οι Ρώσοι το μοίρασαν σε πολλά τεμάχια. Λείψανα του Αγίου Νικολάου, πήραν και οι Άγγλοι οι οποίοι τον θαύμαζαν για τα θαύματα, που έκανε. Ο πάπας είχε κρατήσει το δεξί του χέρι, αλλά αργότερα, το 1520, το πούλησε και αυτό στον ηγεμόνα της Βλαχίας. Σώζεται στο Βουκουρέστι, μέσα στο ναό του Αγίου Νικολάου.
<br />
<br />
Η μνήμη του Αγίου Νικολάου τιμάται στις 6 Δεκεμβρίου. Στις 20 Μαΐου γιορτάζεται και η ανακομιδή των λειψάνων του.
<br />
<br />
Ο Άγιος Νικόλαος ο Στρειδάς
<br />
<br />
Στο Άγιον Όρος υπάρχει ένα μοναστήρι, που ονομάζεται του Σταυρονικήτα. Ένα μικρό και φτωχό μοναστηράκι τιμημένο στο όνομα του Αγίου Νικολάου. Το μοναστήρι αυτό, στην αρχή κτίστηκε εις μνήμην του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
<br />
<br />
Στον καιρό των εικονομάχων όμως, οι μοναχοί έρριξαν πολλές εικόνες στη θάλασσα για να μην τις μολύνουν τα χέρια των εικονομάχων. Μια από τις εικόνες εκείνες, ήταν του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται σήμερα στο μοναστήρι του Σταυρονικήτα και που είναι μια από τις θαυματουργές εικόνες του Αγίου Όρους.
<br />
<br />
Το μοναστήρι αυτό το έκαψαν κάποτε οι κουρσάροι. Ο Πατριάρχης, ο Ιερεμίας ο Παλαιός, θέλησε να το ξανακτίσει στο όνομα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Κι ενώ οι κτίστες άρχισαν το κτίσιμο, οι μοναχοί έρριψαν τα δίκτυα στη θάλασσα για να πιάσουν ψάρια. Όταν όμως τράβηξαν τα δίκτυα βρήκαν μέσα σ' αυτά το θαυματουργό εικόνισμα του Αγίου Νικολάου.
<br />
Στο μέτωπο του ήταν κολλημένο ένα στρείδι. Όταν το τράβηξαν για να το ξεκολλήσουν συνέβη κάτι το συγκλονιστικό. Έτρεξε αίμα από την πληγή που άνοιξε το στρείδι! Απ' αυτό το θαύμα, ονομάσθηκε, Άγιος Νικόλαος Στρειδάς. Και η ονομασία αυτή παραμένει μέχρι σήμερα.
<br />
<br />
Η εικόνα αυτή είναι πολύ παλαιά. Είναι φτιαγμένη όχι με ζωγραφική, είναι ψηφιδωτή. Τέτοιες εικόνες μωσαϊκές, όπως τις λέμε, έχουν φιλοτεχνηθεί σε τοίχους αρκετών ναών. Τέτοιες υπάρχουν στο Δαφνί, στην Αγία Σοφία, στον Άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης, στην Αγγελόκτιστη στο Κίτι και αλλού. Φιλοτεχνημένες όμως σε ξύλινα, μικρά εικονίσματα υπάρχουν πολύ λίγες.
<br />
Μόλις είδε ο Πατριάρχης το θαύμα αυτό του εικονίσματος, αφιέρωσε το καινούριο μοναστήρι που κτιζόταν, στ' όνομα του Αγίου Νικολάου και όχι του Προδρόμου. Το θαύμα αυτό συνέβη στα 1553.
<br />
<br />
<br />
Απολυτίκιο του Αγίου Νικολάου
<br />
<br />
Κανόνα Πίστεως καί εικόνα πραότητος, εγκρατείας Διδάσκαλον, ανέδειξέ σε τη ποίμνη σου, η των πραγμάτων αλήθεια, διά τούτο εκτήσω τη ταπεινώσει τά υψηλά, τη πτωχεία τά πλούσια, Πάτερ Ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
<br />
<br />
Απολυτίκιο έτερον αγ. Νικολάου.
<br />
<br />
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε
<br />
<br />
Ως κρήνη ακένωτος, των θεϊκών δωρεών, πηγάζεις, Νικόλαε, τη οικουμένη αεί, θαυμάτων τα ρεύματα, παύεις των πολύπλοκων, πειρασμών τάς εφόδους, σώζεις τους εν κινδύνοις, ως θερμός αντιλήπτωρ' διό την προστασίαν σου, πάντες κηρύττομεν.
<br />
<br />
Κοντάκιο αγ. Νικολάου.
<br />
<br />
Ήχος γ . Ή Παρθένος σήμερον.
<br />
<br />
Εν τοις Μύροις, Άγιε, Ιερουργός ανεδείχθης, του Χριστού γαρ Όσιε, το Ευαγγέλιον πληρώσας, έθηκας την ψυχήν σου υπέρ λαού σου, έσωσας τους αθώους εκ του θανάτου, δια τούτο ηγιάσθης, ως μέγας μύστης, θεού της Χάριτος.
<br />
<br />
Μεγαλυνάριο.
<br />
<br />
Ορφανών προστάτην σε και χηρών, πεινώντων τροφέα, πενομένων τε πλουτιστήν, αιχμαλώτων ρύστην, πλεόντων τε σωτήρα, κεκτήμεθα παμμάκαρ, σοφέ Νικόλαε.https://pneumatikotita.forumgreek.com/t24-topicΜάθε να προσεύχεσαι2007-11-29T22:19:55Zgas<strong>Μάθε να προσεύχεσαι</strong>
<br />
<br />
<br />
Αν η απελπισία μας πηγάζει από πολύ βαθιά μέσα μας, αν αυτό που ζητάμε, αυτό για το οποίο κραυγάζουμε, είναι τόσο ουσιαστικό ώστε να καλύπτει όλες τις ανάγκες τις ζωής μας, τότε βρίσκουμε κατάλληλα λόγια να προσευχηθούμε και μπορούμε να φτάσουμε στην κορυφαία στιγμή της προσευχής μας, τη συνάντηση με το Θεό.
<br />
<br />
Θα ήθελα να πω κάτι ακόμα για την «κραυγή» της προσευχής. Φώναζε δυνατά ο τυφλός Βαρτίμαιος. Τι λέει όμως το Ευαγγέλιο για τους ανθρώπους γύρω του; Προσπαθούσαν, λέει, να τον κάνουν να σιωπήσει. Μπορούμε να φανταστούμε όλους εκείνους τους ευσεβείς ανθρώπους με την καλή όραση, τα γερά πόδια, την καλή υγεία που περικύκλωναν το Χριστό και μιλούσαν για υψηλά θέματα, για τη Βασιλεία του Θεού που έρχεται, για τα μυστήρια των Γραφών, να γυρίζουν προς το Βαρτίμαιο και να του λένε: «επί τέλους, δεν μπορείς να ησυχάσεις; Τα μάτια σου, τα μάτια σου, και τι σημασία έχουν αυτά ενώ μιλούμε για το Θεό;»
<br />
<br />
Ο Βαρτίμαιος φαινόταν σαν κάτι ξένο που ξαφνικά έμπαινε στη μέση και, αδιαφορώντας τελείως για τα συμβαίνοντα, ζητούσε από το Θεό κάτι που απελπιστικά το είχε ανάγκη. Και όλα αυτά τα έκανε παρά το γεγονός ότι με τις φωνές του κατέστρεψε την αρμονία των εθιμοτυπικών συζητήσεων γύρω του. Οι ενοχλημένοι θα μπορούσαν να τον απομακρύνουν και να τον κάνουν να σιωπήσει. Το Ευαγγέλιο όμως λέει πως, ενώ όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήθελαν να τον ησυχάσουν, αυτός επέμενε, γιατί αυτό που ζητούσε είχε πολύ μεγάλη σημασία για τον ίδιο. Όσο περισσότερο προσπαθούσαν να του κλείσουν το στόμα, τόσο πιο πολύ εκείνος φώναζε.
<br />
<br />
Εδώ βρίσκεται το μήνυμά μου. Υπάρχει στην Ελλάδα ένας άγιος, ονομάζεται Μάξιμος. Ήταν νέος όταν μια μέρα πήγε στην Εκκλησία και άκουσε το ανάγνωσμα του Αποστόλου που λέει ότι πρέπει να προσευχόμαστε «αδιαλείπτως». Αυτό έκανε τόση εντύπωση στο Μάξιμο ώστε σκέφτηκε πως δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο παρά να προσπαθήσει να τηρήσει αυτή την εντολή.
<br />
<br />
Όταν βγήκε από το ναό σκέφτηκε να πάει στο κοντινότερο βουνό και εκεί ήσυχος να αρχίσει να προσεύχεται όπως άκουσε στο Ευαγγέλιο. Σαν Έλληνας χωρικός του τετάρτου αιώνα, ήξερε το «Πάτερ ημών» και μερικές άλλες προσευχές. Έτσι, όπως μάς λέει ο ίδιος, άρχισε να τις λέει τη μία ύστερα από την άλλη, και πάλι από την αρχή, ασταμάτητα. Αισθάνθηκε, πραγματικά, πολύ όμορφα. Προσευχόταν, ήταν συντροφιά με το Θεό, ήταν χαρούμενος. Το καθετί του φαινόταν τόσο τέλειο! Μόνο που σιγά- σιγά ο ήλιος άρχισε να πέφτει, άρχισε να κάνει κρύο και να σκοτεινιάζει.
<br />
<br />
Η νύχτα είχε πέσει για τα καλά όταν άρχισε ν' ακούει γύρω του θορύβους, πολλούς και παράξενους θορύβους. Άκουγε το σπάσιμο των κλαδιών κάτω από τα πόδια των ζώων, έβλεπε τα λαμπερά μάτια των άγριων θηρίων, άκουγε τις κραυγές των μικρών ζώων που τα έτρωγαν τα μεγαλύτερα. Άκουγε όλων των ειδών τους γνωστούς νυχτερινούς θορύβους του δάσους.
<br />
<br />
Τότε αισθάνθηκε πως ήταν μόνος. Πραγματικά μόνος, ένα μικρό απροστάτευτο πλάσμα μέσα στον κόσμο του κινδύνου, του θανάτου, του σπαραγμού. Ένιωσε ότι δεν είχε καμιά άλλη βοήθεια αν ο Θεός δεν του έδινε τη δική Του. Δεν συνέχισε πια να λέει το «Πάτερ ημών» και το «Πιστεύω». Έκανε ό,τι έκανε και ο Βαρτιμαίος. Άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Το φώναζε αυτό όλη τη νύχτα γιατί τα ζωντανά του δάσους και τα λαμπερά τους μάτια δεν του έδιναν ευκαιρία για ύπνο.
<br />
<br />
Τέλος ξημέρωσε. Σκέφτηκε, λοιπόν, αφού όλα τα ζώα έχουν φύγει πια και πήγαν να κοιμηθούν «τώρα μπορώ και εγώ να προσευχηθώ». Αλλά τότε ένιωσε ότι πεινούσε. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να μαζέψει μερικά βατόμουρα, για να φάει. Πλησίασε ένα θάμνο, αλλά ξαφνικά του ήρθε η σκέψη ότι όλα τα αστραφτερά μάτια και άγρια νύχια θα πρέπει να είναι κρυμμένα κάπου εκεί στους θάμνους. Έτσι άρχισε να προχωρεί πολύ προσεκτικά και σε κάθε του βήμα έλεγε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, σώσε με, βοήθησέ με, βοήθησέ με, σώσε με. Ω Θεέ μου, βοήθησέ με, προστάτεψέ με». Για κάθε βατόμουρο που μάζεψε, σίγουρα, είχε προσευχηθεί πολλές φορές.
<br />
<br />
Πέρασε ο καιρός και ύστερα από πολλά χρόνια συνάντησε ένα γέροντα και έμπειρο ασκητή, ο οποίος τον ρώτησε πώς είχε μάθει να προσεύχεται αδιάλειπτα. Ο Μάξιμος είπε: «Νομίζω πως ο διάβολος με δίδαξε να προσεύχομαι αδιάλειπτα». Ο γέροντας απάντησε: «Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Αλλά θα ήθελα να είμαι βέβαιος ότι σε καταλαβαίνω σωστά». Ο Μάξιμος τότε του εξήγησε πώς είχε σιγά- σιγά συνηθίσει όλους τους θορύβους και τους κινδύνους της μέρας και της νύχτας. Ύστερα όμως του ήρθαν πειρασμοί σαρκικοί, πειρασμοί του νου, των αισθημάτων και αργότερα πιο ισχυρές επιθέσεις του διαβόλου. Ύστερα απ' όλα αυτά δεν υπήρχε στιγμή της μέρας και της νύχτας που να μην κραυγάζει στο Θεό: «Ελέησον, ελέησον, βοήθησε, βοήθησε, βοήθησε».
<br />
<br />
Μια μέρα, ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια αδιάλειπτης προσευχής ο Κύριος του αποκαλύφτηκε. Από τη στιγμή εκείνη ησυχία, ειρήνη και γαλήνη τον πλημμύρισαν. Δεν υπήρχε πια φόβος - φόβος από το σκοτάδι, από τους θάμνους, ούτε από το διάβολο- ο Κύριος είχε επικρατήσει. «Τότε», είπε ο Μάξιμος, «έμαθα ότι αν δεν έλθει ο Κύριος, είμαι απελπιστικά αβοήθητος. Έτσι, και όταν ακόμα ήμουνα γαλήνιος, ειρηνικός και ευτυχισμένος, συνέχισα να προσεύχομαι λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με, γιατί μόνο στο θείο έλεος υπάρχει η ειρήνη της καρδιάς και του νου, η γαλήνη του σώματος και η δύναμη της θέλησης».
<br />
<br />
Έτσι δεν μπορούμε να πούμε πως ο Μάξιμος έμαθε να προσεύχεται παρά την ταραχή που τον κατείχε, αλλά ακριβώς εξ αιτίας της ταραχής. Γιατί η ταραχή του ήταν ένας πραγματικός κίνδυνος. Αν μπορούσαμε να αντιληφθούμε ότι και μεις βρισκόμαστε σε πολύ μεγάλη ταράχη, σε κίνδυνο, ότι ο διάβολος παραφυλάει προσπαθώντας να μάς πιάσει και να μάς καταστρέψει, τότε θα προσευχόμαστε συνέχεια, ασταμάτητα.
<br />
<br />
<br />
Το ακόλουθο κείμενο είναι από το βιβλίο "Μάθε να προσεύχεσαι" του Αρχιεπισκόπου Anthony Bloom (Εκδ. Η Έλαφος).https://pneumatikotita.forumgreek.com/t23-topicΑνέστη Χριστός, Η δοκιμασία του λογικού2007-11-22T22:43:48Zgas<strong>ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
<br />
Ανέστη Χριστός, Η δοκιμασία του λογικού</strong>
<br />
<br />
Η πίστη του χριστιανού δοκιμάζεται με την Ανάσταση του Χριστού σαν το χρυσάφι στο χωνευτήρι. Απ όλο το Ευαγγέλιο η Ανάσταση του Χριστού είναι το πλέον απίστευτο πράγμα, ολότελα απαράδεκτο από το λογικό μας, αληθινό μαρτύριο για δαύτο. Μα ίσια-ίσια, επειδή είναι ένα πράγμα ολότελα απίστευτο, για τούτο χρειάζεται ολόκληρη η πίστη μας για να το πιστέψουμε. Εμείς οι άνθρωποι λέμε συχνά πώς έχουμε πίστη, αλλά την έχουμε μονάχα για όσα είναι πιστευτά απ το μυαλό μας. Αλλά τότε, δεν χρειάζεται η πίστη, αφού φτάνει η λογική. Η πίστη χρειάζεται για τα απίστευτα.
<br />
Οι πολλοί άνθρωποι είναι άπιστοι. Οι ίδιοι οι μαθητάδες του Χριστού δεν δίνανε πίστη στα λόγια του δασκάλου τους όποτε τους έλεγε πώς θ αναστηθεί, μ όλο το σεβασμό και την αφοσίωση που είχαν σ Αυτόν και την εμπιστοσύνη στα λόγια του. Και σαν πήγανε οι Μυροφόρες την αυγή στο μνήμα του Χριστού, κ είδανε τους δυο αγγέλους που τις μιλήσανε, λέγοντας σ αυτές πώς αναστήθηκε, τρέξανε να πούμε τη χαροποιά την είδηση στους μαθητές, εκείνοι δεν πιστέψανε τα λόγια τους, έχοντας την ιδέα πώς ήτανε φαντασίες: «Και εφάνησαν ενώπιον αυτών ωσεί λήρος (τρέλα) τα ρήματα αυτών, και ηπίστουν αυταίς»...
<br />
Βλέπεις καταπάνω σε πόση απιστία αγωνίσθηκε ο ίδιος ο Χριστός; Και στους ίδιους τους μαθητάδες του. Είδες με πόση μακροθυμία τα υπόμεινε όλα; ...Και μ όλα αυτά, ίσαμε σήμερα οι περισσότεροι από μας είμαστε χωρισμένοι από τον Χριστό μ ένα τοίχο παγωμένον, τον τοίχο της απιστίας. Εκείνος ανοίγει την αγκάλη του και μας καλεί κ εμείς τον αρνιόμαστε. Μάς δείχνει τα τρυπημένα χέρια του και τα πόδια του, κ εμείς λέμε πώς δεν τα βλέπουμε. Εμείς ψάχνουμε να βρούμε στηρίγματα στην απιστία μας για να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας, που τον λέμε Φιλοσοφία και Επιστήμη. Η λέξη Ανάσταση δεν χωρά μέσα στα βιβλία της γνώσης μας... Γιατί «η γνώση τούτου του κόσμου, δε μπορεί να γνωρίσει άλλο τίποτα, παρεκτός από ένα πλήθος λογισμούς, όχι όμως εκείνο που γνωρίζεται με την απλότητα της διάνοιας».
<br />
Ναι, εκείνους που έχουνε αυτή την ευλογημένη απλότητα της διάνοιας, τους μακάρισε ο Κύριος, λέγοντας: «Μακάριοι οι πτωχοί τώ πνεύματι, ότι αυτών εστι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» Και στον Θωμά, που γύρευε να τον ψηλαφίσει για να πιστέψει, είπε: «Γιατί με είδες Θωμά, για τούτο πίστεψες; Μακάριοι είναι εκείνοι που δεν είδανε και πιστέψανε».
<br />
Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας δώσει αυτή την πλούσια φτώχεια, και την καθαρή καρδιά, ώστε να τον δούμε ν αναστήνεται για να αναστηθούμε κ εμείς μαζί του.
<br />
Αυτή η ανηξεριά (η άγνοια) είναι ανώτερη από τη γνώση: «Αύτη εστίν η άγνοια η υπερτέρα της γνώσεως». Καλότυχοι και τρισκαλότυχοι εκείνοι που την έχουνε.
<br />
<br />
Χριστός ανέστη!https://pneumatikotita.forumgreek.com/t22-topicΤο γράμμα του νόμου αποκτείνει - Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου2007-11-21T21:46:52ZgasΕίπα σε κάποιον μια φορά: «Τι είσαι εσύ; Μαχητής του Χριστού ή μαχητής του πειρασμού; Ξέρεις πώς υπάρχουν και μαχητές του πειρασμού;».
<br />
<br />
Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, αλλά να έχη αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά να είναι, κάνει κακό. Γνώρισα έναν συγγραφέα πού είχε ευλάβεια πολλή, άλλα μιλούσε στους κοσμικούς με μια γλώσσα ωμή, πού προχωρούσε όμως σε βάθος, και τους τράνταζε. Μια φορά μου λέει: «Σε μια συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σε μια κυρία». Αλλά με τον τρόπο πού της το είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλε μπροστά σε όλους. «Κοίταξε, του λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια με διαμαντόπετρες, έτσι όμως πού τα πετάς, σακατεύεις κεφάλια, όχι μόνον ευαίσθητα άλλα και γερά».
<br />
<br />
Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους... χριστιανικά. Όποιος ελέγχει μπροστά σε άλλους κάποιον πού αμάρτησε ή μιλάει με εμπάθεια για κάποιο πρόσωπο, αυτός δεν κινείται από το Πνεύμα του Θεού· κινείται από άλλο πνεύμα.
<br />
<br />
Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη· διαφέρει από τον τρόπο των νομικών.
<br />
<br />
Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα με μακροθυμία και κοιτάζει να βοηθήση τον καθέναν, ό,τι και αν έχη κάνει, όσο αμαρτωλός και αν είναι.
<br />
<br />
Βλέπω σε μερικούς ευλαβείς ένα είδος παράξενης λογικής. Καλή είναι η ευλάβεια πού έχουν, καλή και η διάθεση για το καλό, άλλα χρειάζεται και η πνευματική διάκριση και ευρύτητα, για να μη συνοδεύη την ευλάβεια η στενοκεφαλιά, η γεροκεφαλιά (το γερό δηλαδή αρβανίτικο κεφάλι). Όλη η βάση είναι να έχη κανείς πνευματική κατάσταση, για να έχη την πνευματική διάκριση, γιατί αλλιώς μένει στο «γράμμα του νόμου», και το «γράμμα του νόμου αποχτείνει». Αυτός πού έχει ταπείνωση, δεν κάνει ποτέ τον δάσκαλο· ακούει και, όταν του ζητηθή η γνώμη του, μιλάει ταπεινά. Ποτέ δεν λέει «εγώ», αλλά «ο λογισμός μου λέει» ή «οι Πατέρες είπαν». Μιλάει δηλαδή σαν μαθητής. Όποιος νομίζει ότι είναι Ικανός να διορθώνη τους άλλους έχει πολύ εγωισμό.
<br />
<br />
- Όταν, Γέροντα, ξεκινάη κανείς από καλή διάθεση να κάνη κάτι και φθάνη στα άκρα, λείπει η διάκριση;
<br />
<br />
- Είναι ο εγωισμός μέσα στην ενέργειά του αυτή και δεν το καταλαβαίνει, γιατί δεν γνωρίζει τον εαυτό του, γι' αυτό πιάνει τα άκρα. Πολλές φορές από ευλάβεια ξεκινούν μερικοί, αλλά που φθάνουν! Όπως οι εικονολάτρες και οι εικονομάχοι. Άκρη το ένα, άκρη το άλλο! Οι μεν έφθασαν στο σημείο να ξύνουν την εικόνα του Χριστού και να ρίχνουν την σκόνη μέσα στο Άγιο Ποτήριο, για να γίνη καλύτερη η Θεία Κοινωνία· οι άλλοι πάλι έκαιγαν τις εικόνες, τις πετούσαν... Γι' αυτό η Εκκλησία αναγκάσθηκε να βάλη ψηλά τις εικόνες και, όταν πέρασε η διαμάχη, τις κατέβασε χαμηλά, για να τις προσκυνούμε και να απονέμουμε τιμή στα εικονιζόμενα πρόσωπα.https://pneumatikotita.forumgreek.com/t21-topicΑνάκληση εις μετάνοια Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή2007-11-21T21:24:22Zgas<strong>ανάκληση εις μετάνοια
<br />
γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή</strong>
<br />
<br />
<br />
Μεταπτωτικά ο άνθρωπος ευρίσκεται υπό την επιρροή όχι μόνο του νόμου της αμαρτίας του «εν τοις μέλεσι διεσπαρμένου», αλλά ακόμα και υπό την επίδρασι των αλλοιώσεων και των ποικίλων τροπών, πού υπάρχουν και αυτές σαν κακοί γείτονες. Όλοι αυτοί οι παράγοντες είναι εκείνοι πού συνεχώς μας ωθούν, μας αποπλανούν, μας παρασύρουν στο να μην ημπορούμε να φυλάξωμε αυτό πού θέλομε.
<br />
<br />
Και εξ αίτιας αυτών λοιπόν, ευρισκόμεθα εις συνεχή μετάνοια.
<br />
<br />
Όπως ερμηνεύουν οι Πατέρες, έστω και ων είναι μια μόνο ήμερα η ζωή του ανθρώπου, δεν τίθεται θέμα αναμαρτησίας. Αυτό το νόημα της μετανοίας, είναι εκείνο πού βασικά μας απασχολεί. Κατά τους Πατέρες, ο Θεός δεν λυπάται τόσο αν ο άνθρωπος, τρόπον τινά, δεν τα κατάφερε και αμάρτησε. Δεν τον κρίνει γι' αυτό. Εκείνο πού λυπεί την Χάρι, είναι όταν ο άνθρωπος δεν θέλει να μετανοήση. Αυτό είναι ένα είδος απογνώσεως, ένα είδος βλασφημίας προς αυτό το Πανάγιο Πνεύμα.
<br />
<br />
Γι' αυτό πρέπει να εντείνωμε την προσπάθεια μας.
<br />
<br />
Καί έφ' όσον θέμα αναμαρτησίας δεν τίθεται, να τίθεται θέμα συνεχούς μετανοίας. Να πείθωμε την ενδημούσα σε μας θεία Χάρι, ότι τα σφάλματα τα όποια συμβαίνουν δεν είναι εκούσια. Ποτέ μας δεν θέλομε να αρνηθούμε και να προδώσωμε την αγάπη του Θεού, αλλά μέσα στην αδυναμία, απειρία και αγνωσία, περικλείονται όλα μας τα λάθη. Και συνεχώς πίπτοντες, φωνάζαμε το «ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ», να επικαλούμεθα νέα μορφή συνεργείας της Χάριτος, ούτως ώστε να ολοκλήρωση την γνώσι μας και τις δυνάμεις μας, για να ιδούμε καλά και να ενεργήσωμε σωστά και έτσι να ημπορέσωμε εις αυτές τις δύσκολες ήμερες να ορθοποδήσωμε. Γιατί κατά τον Παύλο «εγγύτερον ημών η σωτηρία» τώρα, «ή ότε επιστεύσαμεν».
<br />
<br />
Βλέποντες όλοι μας και έχοντες πείρα των γεγονότων, αντιλαμβανόμεθα «εγγίζουσαν την ημέραν». Παρατηρούμε να δυναμώνη περισσότερο του εχθρού μας η δύναμι, αλλά και η ιδική μας έκτασι να περιορίζεται, λόγω του ότι οι άνθρωποι περισσότερο αποφεύγουν, περισσότερο απομακρύνονται και έτσι το κοινωνικό σύνολο γίνεται και αυτό εμπόδιο· διότι οι άνθρωποι οι πνευματικοί εμειώθησαν, έμεινε το «λείμμα», ελάχιστοι.
<br />
<br />
Πόσο πρέπει να είμεθα προσεκτικοί και ενωμένοι για να τα βγάλωμε πέρα! Το θέμα της επιτυχίας μας δεν είναι θέμα τεχνικό, ώστε να αποδώσωμε το βάρος στην συμμαχία των συνανθρώπων μας. Χρήσιμο είναι εάν είμεθα σύμφωνοι και ομοϊδεάται. Το κέντρο όμως της επιτυχίας, είναι η συμμαχία της Χάριτος. «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».
<br />
<br />
Όλη μας η προσοχή είναι στο πώς να κρατήσωμε μαζί μας την ενέργεια της Χάριτος Του, το «μεθ' υμών ειμί πάσας τάς ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος» (Ματθ. 28, 20). Αυτό το «μεθ' υμών ειμί» πρέπει να το προσέξωμε πάρα πολύ, εάν πράγματι είναι «μεθ' ημών». Διότι «δυνάμει» ο Θεός Λόγος είναι «μεθ' ημών». «Δυνάμει» δεν απουσιάζει από πουθενά. Αλλοίμονο αν συμβή τούτο! Εάν απουσιάση κλάσμα δευτερολέπτου από την κτίσι, αυτή θα εξαφανισθή. Αυτός είναι το Πάν του παντός. «Δυνάμει» είναι μαζί μας. Είναι όμως «ενεργεία» μαζί μας;
<br />
<br />
Λέγει ένα σοφό λόγο ο Ωριγένης: «Τι μοί όφελος, ει ο Λόγος σεσάρκωται καί εγώ Αυτόν ου κατέχω;» Και λέω και εγώ τώρα. Τι θα μας ωφελήση εάν «δυνάμει» είναι μαζί μας ο Θεός Λόγος, αφού «ενεργεία» δεν τον αισθανόμεθα; Και φυσικά δεν πταίει Αυτός. Πταίομε εμείς, μη κάνοντας καλό χειρισμό. Γι' αυτό η προσοχή μας να είναι εις αυτό τον τομέα. Στο πώς ανά πάσαν ώρα να μην χάνωμε τις ευκαιρίες και τα μέσα. πού θέτουν εις ενέργεια την παρουσία της θείας Χάριτος. Μαζί με αυτή, πού «τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί» να αξιωθούμε να ολοκληρώσουμε τον σκοπό μας προς επιτυχία, διότι «αι ήμεροι πονηροί είσιν». «Εν σοφία προς τους έξω περιπατείτε».
<br />
<br />
Κοιτάξετε από που συνιστάμεθα. Από τα έξω, από τα πέριξ, από τα έσω. Πώς επιβουλεύει τον άνθρωπο η αμαρτία; Κεντά από τα έξω, κατ' ευθείαν. Ρίπτει στην οθόνη της διανοίας την εικόνα, οποιανδήποτε εικόνα εφάμαρτη και προκαλεί τον νου. Τον προκαλεί να περιεργαστή την εικόνα. Ο νους πρέπει να προσέξη. Τι είναι αυτή η εικόνα; Χρειάζεται ή όχι; Αν ο νους είναι υγιής, την απορρίπτει αμέσως. «Υπάγε οπίσω μου, σατανά, Κύριον τον Θεόν μου προσκυνήσω και Αυτώ Μόνω λατρεύσω».
<br />
<br />
Παρά ταύτα η αμαρτία δεν υποχωρεί και δεν φεύγει μολονότι ηττήθη με τον τρόπο πού εκτύπησε. Αφήνει την κατ' ευθεία κίνησι και παίρνει την πλαγία και κτυπά εν ονόματι της προφάσεως, εν ονόματι των φυσικών νόμων, εν ονόματι της χρείας. Και όμως είναι δόλος.
<br />
<br />
Παραμερίζει την κατ' ευθεία κρούσι και παίρνει την δολία. Εάν και εις αυτή ο νους προσέξη, το εξετάση καλά - διότι η απόφασι του είναι ο αληθής νόμος της χρείας και όχι της επιθυμίας - τότε αφήνει αυτό τον τρόπο και παίρνει την βία. Ορμά εν ονόματι του πάθους, με σατανική ενέργεια και πιάνει τον άνθρωπο από τον λαιμό, να τον στραγγαλίση. Εκβιάζει πλέον, όπως έκανε ο Ναβουχοδονόσορ- «ή θα προσκυνήσετε την εικόνα μου, διότι το θέλω εγώ, ή θα σας ρίξω στην κάμινο». Και εις αυτές τις φράσεις ευρίσκεται ολόκληρος ο δαίδαλος του σατανικού πάθους, και με αυτό τον τρόπο κτυπά τον άνθρωπο. Γι' αυτό πρέπει ο άνθρωπος να είναι συνεχώς ξύπνιος, να μην παρασυρθή, διότι η αμαρτία δεν υποκύπτει, δεν υποχωρεί, θα μεταχειρισθή όλους τους δόλους και τους τρόπους για να απατήση τον άνθρωπο. Εδώ ακριβώς πρέπει να προσέξωμε, διότι μετά την αμαρτία ακολουθεί απογοήτευσι, όπως μετά το τραύμα ακολουθεί πόνος· δεν είναι φυσικό φαινόμενο, αλλά σύμπτωμα. Έτσι και αυτά πού ακολουθούν την ψυχή, απόγνωσι και αποθάρρυνσι, δεν είναι φυσικά φαινόμενα, αλλά διαβολικότατα, παρόλο πού παρουσιάζονται με μορφή φυσική! Εδώ λοιπόν χρειάζεται πολλή προσοχή, για να μην χάση ο άνθρωπος το θάρρος του, όταν κάνη λάθος, εφ' όσον αλάνθαστη ζωή, ως γνωστό, δεν υπάρχει.
<br />
<br />
Ακούμε πολλές φορές ανθρώπους να λέγουν: «Μα είμαι αμαρτωλός και ο Θεός δεν μου ακούει», «μα είμαι αμαρτωλός και δεν έχω θάρρος και δεν τα καταφέρνω· είμαι ανάξιος». Όλα αυτά είναι προφάσεις από τα δεξιά, ενώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο Θεός ήρθε για τους αμαρτωλούς. Δεν τίθεται θέμα αναξιότητος. Όσο πιο ανάξιος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύ ανάγκη έχει να καταφεύγη στον Θεό. Και αυτούς πιο πολύ ο Θεός «προσίεται», γιατί όπως είπε, ήρθε για τους ασθενείς όχι για τους υγιείς.
<br />
<br />
Επομένως αυτό στην πρακτική μορφή είναι πολύ χρήσιμο, να μένη ο άνθρωπος μετά το λάθος και να μην χάνη το θάρρος του. Και αυτό θέλει ανδρεία και προαίρεσι να το κατορθώση και όμως είναι τόσο απαραίτητο. Όταν όλα αυτά τα προσέχει ο άνθρωπος, τότε ευρίσκεται ο νους του σε μια κατάστασι μαχητικότητος, σε μια κατάστασι εγρηγόρσεως, ούτως ώστε πάντοτε προσέχει και ποτέ δεν απατάται.
<br />
<br />
Και προσέχοντας έτσι, κατ' ανάγκην ευρίσκεται σε συνεχή μετάνοια, και συνεχής μετάνοια είναι, ανά πάσαν ώρα να ομολογή στον Θεό:
<br />
<br />
«Ήμαρτον, Κύριε, δεν τα κατάφερα. Βοήθησέ με. Παράμεινε μαζί μου. Συ είπες: χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Ακριβώς αυτό το έχω καταλάβει. Το έκαμα συνείδησι. Γι' αυτό επιμένω. Κρούω, ζητώ, αιτώ, δεν θα παύσω να ενοχλώ. Δεν μπορώ χωρίς Εσένα. Δεν πρόκειται να φύγω. Εάν δεν βαρύνονται τα ώτα Σου να με ακούουν, δεν θα βαρεθή και το στόμα μου να φωνάζη. Επιμένω, ειναι αλάνθαστος η κρίσι Σου στο να με ανακαλέσης σε μετάνοια. Τούτο το έκανες Συ, θεία Παναγαθότης, δεν το έκανα εγώ. Ούτε ήξερα τον Θεό, ούτε ήταν δυνατό να τον ανακαλύψω. Συ, Κύριε, Πανάγαθε, ήρθες και με ευρήκες και με εφώναξες να σε ακολουθήσω. Αυτό το επήρα, το θέλω, το επιθυμώ. Δεν τα καταφέρνω όμως. Γι' αυτό επιμένω, θέλω να με βοηθήσης. Πρέπει αυτό που εχάρησες να μην το απολέσω».
<br />
<br />
<br />
Βλέπετε! Σας έκαμα μια εικόνα, πώς είναι ο τρόπος της πραγματικής μετανοίας. Αυτές οι διαθέσεις πρέπει να ευρίσκονται στην ψυχή του ανθρώπου του ευρισκομένου υπό μετάνοια. Εάν αυτό το συνεχίζει ο άνθρωπος πραγματικά, γεννάται μέσα του ένα άλλο είδος θάρρους, το όποιο δεν εγνώριζε πριν. Είναι μια μορφή παρρησίας. Αυτή την παρρησία πού έχουν τα παιδιά προς τον πατέρα τους, την οποία δεν ημπορούν να αποκτήσουν οι υπηρέται και οι υπάλληλοι. Και τούτο γίνεται από το θάρρος αυτό, μέσω του οποίου πολεμά την αμαρτωλότητα και κρατά τον όρο της μετανοίας.
<br />
<br />
Αυτό στην πρακτική είναι πάρα πολύ απαραίτητο, για όλους μας ανεξαιρέτως, περισσότερο όμως στους αδελφούς μας πού ζουν στην κοινωνία, πού ευρίσκονται πιο εκτεθειμένοι μέσα στα αίτια.
<br />
<br />
Μετά την πτώσι ο άνθρωπος έχασε την προσωπικότητά του και έγινε επιρρεπής προς τα αίτια πλέον και μάλλον εξαρτάται από αυτά. Εάν, όταν ήταν ολοκληρωμένη προσωπικότης, κατόρθωσαν και τον επλάνησαν, σκεφθήτε τώρα πού δεν έχει προσωπικότητα και ευρίσκεται υπό την επίδρασί των, πόσο ισχυρά είναι αυτά· και επειδή ο άνθρωπος δεν έχει δύναμι, διότι είναι τραυματισμένος από την αμαρτία και με τάς αισθήσεις του καθόλου υγιείς, τότε γίνεται λεία δυστυχώς και θύμα αυτών των παραγόντων. Επομένως έχει ανάγκη να ευρίσκεται υπό συνεχή μετάνοια, η οποία είναι το ταπεινό φρόνημα, διότι η πραγματική μετάνοια είναι η πρακτική ταπεινοφροσύνη.
<br />
<br />
Η πρακτική ταπεινοφροσύνη και ταπείνωσι, είναι η μόνη θέσι των λογικών όντων, η οποία προκαλεί το θείο έλεος. «Ταπεινοίς δίδωσι χάριν καί υπερηφάνοις αντιτάσεται» ο Θεός.
<br />
<br />
Εφ' όσον έτσι είναι τα πράγματα, είμεθα υποχρεωμένοι αυτό τον τρόπο να εκμεταλλευθούμε. Το νόημα είναι πλέον σαφές. Χωρίς την συνεργασία της Χάριτος, είναι αδύνατο να τα βγάλωμε πέρα. Πρέπει λοιπόν, να επινοήσωμε τρόπους, να προκαλέσωμε περισσότερο την συμπαράστασι της Χάριτος, ώστε μαζί με αυτή να ημπορέσωμε να επιτύχωμε. Τι λέγει ο Παύλος; «Πάντα Ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ». Και ο Ιησούς μας λέει: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Ο Παύλος έχοντας πείρα της παρουσίας της θείας Χάριτος, ομολογεί και λέει: «Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ». Εάν λοιπόν, «πάντα ισχύωμεν» εν
<br />
τη ενδυναμούση Χάριτι, αρά όλη μας η προσπάθεια είναι πώς να την τραβήξωμε μαζί μας.
<br />
<br />
Όλες οι αρετές είναι αφετηρία στο να προκαλέσουν και να συγκρατήσουν την Χάρι.
<br />
<br />
Η κεντρικωτέρα από όλες, κατά τους Πατέρες μας, είναι η ταπεινοφροσύνη. Αυτήν πάρα πολύ αγαπά η Χάρις, και δεν είναι παράδοξο. Εφ' όσο μας απεκάλυψε ο Ιησούς μας, ότι Αυτός ο ίδιος είναι «πράος και ταπεινός τη καρδία» άρα το θέμα της ταπεινοφροσύνης δεν είναι μια απλή προτίμησι της θείας φύσεως, της θείας απαιτήσεως προς τα λογικά όντα, αλλά είναι κάτι το οποίο προσίεται η θεία φύσι, για λόγους πού ξέρει ο Πανάγαθος Θεός· και εφ' όσον είναι στην ιδιότητα Του, στην οντότητά Του ταπεινός, άρα γεννάται διπλή η υποχρέωσι να είμεθα και εμείς πλέον ταπεινοί.
<br />
<br />
Εφ' όσον η ταπεινοφροσύνη τόσο πολύ βοηθά, ο πρακτικός τρόπος με τον οποίο συντελείται, είναι η ειλικρινής μετάνοια. Ο ειλικρινώς μετανοών, συνεχώς ευρίσκεται προσπίπτων στον Θεό. Επιρρίπτει τον εαυτό του στον Θεό, και συνεχώς φωνάζει· «ιλάσθητί μοι, τω αμαρτωλώ», «ελέησόν με, Πανάγαθε, κατά το μέγα Σου έλεος», «συγχώρα με, Κύριε, δεν τα καταφέρνω». «Έλα, Κύριε, παρέμεινε μαζί μου». Και εφ' όσον όπως λέει ο Δαυίδ, «εταπεινώθην και έσωσέ με ο Κύριος», ιδού ένας απλός τρόπος να έχουμε μαζί μας την συμμαχία της Χάριτος και να επιτύχωμε αρτιώτερα και τελειότερα την σωτηρία μας.
<br />
<br />
Γι' αυτό κανείς από μας τους πιστούς να μην φεύγη από τα περιθώρια της ταπεινοφροσύνης.https://pneumatikotita.forumgreek.com/t20-topicΑμαρτία και Μετάνοια2007-11-18T17:11:00ZgasΑμαρτία και Μετάνοια
<br />
Γ. Μαντζαρίδη
<br />
Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.
<br />
<br />
Συχνά οι Χριστιανοί θεωρούν ως αμαρτία την παράβαση των αρνητικών κυρίως εντολών του Δεκαλόγου: «Ου φονεύσεις», «ου μοιχεύσεις», «ου κλέψεις», «ου ψευδομαρτυρήσεις». Όταν κανείς φροντίζει για τις εντολές αυτές, πιστεύει πως έχει όλα τα προσόντα, για να θεωρεί τον εαυτό του ως καλό Χριστιανό. Όταν μάλιστα τηρεί πιστά την έβδομη εντολή και προφυλάσσεται από τα καλούμενα σαρκικά αμαρτήματα, νομίζει πως έχει ανεβεί στην κορυφή της πνευματικής τελειότητας. Αν ο άνθρωπος αυτός αδιαφορεί για τη χριστιανική αγάπη, που αποτελεί την ουσία του χριστιανικού κηρύγματος, αν δεν γνωρίσει τι θα πει πραότητα ή ταπεινοφροσύνη, το θεωρεί δευτερεύον ή και αδιάφορο. Ο Δεκάλογος της Παλαιάς Διαθήκης, σε συνδυασμό με τον έμφυτο ηθικό νόμο, που υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων, θεωρούνται ως το άλφα και το ωμέγα της χριστιανικής ζωής. Τα πράγματα όμως δεν πρέπει να κρίνονται επιφανειακά. Γι’ αυτό και μια βαθύτερη εξέταση της βιβλικής και της πατερικής διδασκαλίας για την προσέγγιση της ουσίας της αμαρτίας είναι απαραίτητη.
<br />
Η ουσία της αμαρτίας κατά την Παλαιά Διαθήκη βρίσκεται στη διάθεση του ανθρώπου να αγνοήσει το Θεό και να τοποθετήσει στη θέση του τον εαυτό του. Την πλαστικότερη περιγραφή της αμαρτίας την προσφέρει το βιβλίο της Γενέσεως με την αφήγηση της πτώσεως των πρωτοπλάστων. Στην Καινή Διαθήκη και την πατερική παράδοση η ουσία της αμαρτίας δεν είναι διαφορετική, αλλά παίρνει μια σαφέστερη μορφή. Αμαρτία εδώ είναι η άρνηση του ανθρώπου να δεχθεί το Ευαγγέλιο του Χριστού και να ζήσει ως μέλος της Εκκλησίας του. Η αμαρτία δεν περιορίζεται σε μεμονωμένες πράξεις, σκέψεις, ενέργειες ή επιθυμίες του ανθρώπου, αλλά είναι μια γενικότερη κατάσταση που εκδηλώνεται με όλα αυτά, χωρίς όμως να εξαντλείται σ’ αυτά.
<br />
Για να καταλάβουμε καλύτερα την ουσία της αμαρτίας, χρειάζεται να δούμε τι είναι η απελευθέρωση από αυτήν, δηλαδή η σωτηρία που προσφέρει ο Χριστός στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος που ζει στην αμαρτία είναι δούλος της φθοράς και του θανάτου. Οι πράξεις του, οι σκέψεις του, οι ενέργειες και οι επιθυμίες του προσδιορίζονται από την ιδιοτέλεια. Δεν είναι σε θέση ν’ ανοίξει την καρδιά του, να χωρέσει τους άλλους, να τους αγαπήσει, να τους δει ως εικόνες του Θεού, που είναι ο Δημιουργός και η πηγή της ζωής όλων των ανθρώπων. Η φθορά και ο θάνατος είναι αμαρτωλές καταστάσεις, στις οποίες υποδουλώνεται ο άνθρωπος, όταν χάσει την κοινωνία του με την πηγή της ζωής, το Θεό.
<br />
Όπως χαρακτηριστικά παρατηρεί ο Μ. Βασίλειος, όσο ο άνθρωπος «αφίστατο της ζωής, τοσούτον προσήγγιζε τω θανάτω. Ζωή γαρ ο Θεός. στέρησις δε της ζωής θάνατος». Ο θάνατος είναι το τίμημα της αμαρτίας. Και θάνατος είναι πριν απ’ όλα ο χωρισμός από το Θεό. Ο σωματικός θάνατος, που έρχεται ως επακόλουθο του πρωταρχικού αυτού θανάτου, αποτελεί ουσιαστικά ευεργεσία του Θεού προς τον άνθρωπο, «ίνα μη αθάνατον ημίν την αρρωστίαν διατηρήση» (Θεόφιλος Αντιοχείας). Όταν ο άνθρωπος απομακρύνεται από το Θεό, βρίσκεται κάτω από την εξουσία του θανάτου. Και όταν ανασυνδέεται με το Θεό εν Χριστώ γίνεται μαζί του νικητής του θανάτου.
<br />
Η σωτηρία του ανθρώπου έγκειται στην πρόσληψή του στο σώμα του Χριστού και στην ικάνωσή του να ζήσει ως νικητής της φθοράς και του θανάτου μέσα στο φως της Αναστάσεως. Ο Χριστός, ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, είναι ο μόνος που μπορεί να συνδέσει τον άνθρωπο με το Θεό και να προσφέρει σ’ αυτόν τη ζωή που στερήθηκε. Γι’ αυτό και η πίστη στο Χριστό αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωτηρία του ανθρώπου.
<br />
Το Ευαγγέλιο, όπως εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς, δεν χωρίζει τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρετές ή τις κακίες τους, αλλά σύμφωνα με τη διάθεσή τους να μετανοήσουν ή να επιμείνουν στην αμαρτία. Και ο Χριστός δεν κάλεσε τους ανθρώπους να γίνουν περισσότερο ενάρετοι ή λιγότερο αμαρτωλοί, αλλά να μετανοήσουν και να δεχθούν τη χάρη που τους προσφέρει. Όσο οι άνθρωποι δεν μετανοούν, βρίσκονται μακριά από την αληθινή πηγή της ζωής τους και είναι δούλοι της φθοράς και του θανάτου. Στο ζήτημα αυτό δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. «πάντες γαρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού». Μόνο η συναίσθηση αυτής της πραγματικότητας δίνει στον άνθρωπο το μέτρο της πραγματικής ηθικότητάς του και της σχέσεώς του με το Θεό. Γι’ αυτό και δεν είναι καθόλου παράδοξο, ότι εκείνοι που δέχτηκαν το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν ήταν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, που καυχιόνταν για τις αρετές τους, αλλά οι τελώνες και οι πόρνες, που συναισθάνθηκαν την αμαρτωλότητά τους και μετανόησαν.
<br />
Αυτήν ακριβώς την αλήθεια εκφράζουν και τα λόγια του Χριστού προς τους ιερείς και διδασκάλους των Ιουδαίων. «αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού». Η πρόταξη αυτή των τελωνών και των πορνών, που ήταν αναμφισβήτητα ανήθικοι και άδικοι άνθρωποι της κοινωνίας τους, δε σημαίνει βράβευση της ανηθικότητας και της αδικίας. πολύ περισσότερο δε σημαίνει αποδοκιμασία της δικαιοσύνης και της αρετής. Η πρόταξη αυτή σημαίνει βεβαίωση της καθολικής αφέσεως που προσφέρει ο Θεός στον άνθρωπο που μετανοεί πραγματικά. στον άνθρωπο που κατανοεί την αναξιότητά του και επικαλείται το έλεος του Θεού.
<br />
Όταν ο Χριστός επισκέφθηκε τον τελώνη Ζακχαίο στο σπίτι του, δεν το έκανε, για να δικαιώσει τις αδικίες του, αλλά για να βραβεύσει τη μετάνοιά του. Και όταν αρνήθηκε να κατακρίνει τη γυναίκα που συνελήφθη «επ’ αυτοφώρω μοιχευομένη», δεν το έκανε για να δικαιολογήσει τη μοιχεία, αλλά για να δηλώσει την καθολικότητα της αμαρτίας και την αναγκαιότητα της μετάνοιας για όλους ανεξαιρέτως. Γι’ αυτό, όταν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι επέμεναν ν’ αποσπάσουν την καταδικαστική κρίση του Χριστού για τη μοιχαλίδα, εκείνος είπε: «Ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον επ’ αυτήν». Και όταν αποσύρθηκαν σιγα-σιγά όλοι, «εις καθ’ εις, αρξάμενοι από των πρεσβυτέρων», είπε ο Χριστός στη γυναίκα: «Πορεύου και από του νυν μηκέτι αμάρτανε».
<br />
Το μυστικό της αρετής του ανθρώπου, κατά τη χριστιανική διδασκαλία, βρίσκεται στην απόφαση της μετάνοιας. Και την απόφαση αυτή την παίρνει όποιος αισθάνεται να τον βαραίνει η αμαρτία. Αντίθετα, όποιος καυχιέται για τις αρετές του δε μετανοεί και μένει μακρυά από τη χάρη του Θεού. Γι’ αυτό οι αμαρτωλοί βρίσκονται πιο μπροστά από τους δικαίους στο δρόμο της βασιλείας του Θεού.
<br />
Η πρόταξη αυτή όμως φαίνεται παράξενη στα μάτια των πολλών. Παράξενη, αν όχι και απαράδεκτη, φαίνεται και στα μάτια πολλών Χριστιανών, άσχετα αν βεβαιώθηκε από τον ίδιο τον Χριστό. Και αυτό είναι πολύ φυσικό, όταν ο Χριστιανισμός αντιμετωπίζεται ως ηθική διδασκαλία, και ο Χριστός ως ηθικοδιδάσκαλος, που ήρθε να εγκαθιδρύσει τη δικαιοσύνη και την αρετή, όπως την εννοούν οι άνθρωποι. Διαβάζοντας όμως κανείς το Ευαγγέλιο παρατηρεί ότι όλες οι ανθρώπινες αξίες ουσιαστικά παραμερίζονται ή και ανατρέπονται. Οι άνθρωποι δεν αξιολογούνται σύμφωνα με την ηθική υπόληψή τους. Ούτε η κοινωνική τους θέση και αξιοπρέπεια δίνει το μέτρο της αξίας τους. Το μόνο σταθερό κριτήριο, το μόνο μέτρο για την αξιολόγησή τους είναι η μετάνοια. Όταν ο άνθρωπος μετανοεί, γίνεται δεκτός στη βασιλεία του Θεού, σώζεται. Όταν δεν μετανοεί, ο,τιδήποτε άλλο και να κάνει, του είναι σε τελαυταία ανάλυση άχρηστο. δεν τον σώζει. Αυτό είναι το χριστιανικό κριτήριο. Αυτό είναι το μέτρο με το οποίο θα κρίνει ο Θεός τον άνθρωπο.
<br />
Και πραγματικά, ποια μπορεί να είναι η ηθική ποιότητα και του καλύτερου ακόμα ανθρώπου μπροστά στην αγιότητα του Θεού; Ποια μπορεί να είναι η αξία της αρετής απέναντι στη θεία αρετή; «Ως ράκος αποκαθημένης πάσα η δικαιοσύνη ημών» λέει ο Προφήτης Ησαϊας. Μήπως ο ληστής που κληρονόμησε τον Παράδεισο προτιμήθηκε από το Χριστό για τις αρετές του;
<br />
Βέβαια κάθε άνθρωπος, που μετανοεί και πιστεύει στο Χριστό, είναι φυσικό να φροντίζει και για την καλλιέργεια της αρετής. Ποιος όμως μπορεί να ισχυριστεί πως υπηρετεί μόνο την αρετή και δεν αμαρτάνει; Ιδιαίτερα μάλιστα στις μέρες μας η ηθική αποχαλίνωση έχει προχωρήσει τόσο πολύ και η αμαρτία έχει τόσο διαδοθεί, ώστε πολλοί όχι μόνο τη θεωρούν τελείως φυσική, αλλά και καυχιόνται ακόμα γι’ αυτήν. Οι μεγαλύτερες απάτες και τα φοβερότερα εγκλήματα γίνονται συχνά με το φυσικότερο τρόπο. Αρκεί ν’ αφήσει κανείς λίγο ελαστική τη συνείδησή του, για να φτάσει χωρίς να το καταλάβει σε πράγματα επαίσχυντα. Γι’ αυτό και πολλοί Χριστιανοί αισθάνονται αυτάρκεις με μια υποτυπώδη πνευματική ζωή και λησμονούν την τραγικότητα της αμαρτίας.
<br />
Όπως όμως είπε ο ίδιος ο Χριστός, «ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού αλλ’ οι κακώς έχοντες». Όσο οι άνθρωποι φροντίζουν να παρουσιάζονται κοινωνικά ηθικοί και άμεμπτοι, γελιούνται με την ψευδαίσθηση της επιφανειακής τους παρουσίας και λησμονούν τον βαθύτερο εαυτό τους. Κρύβουν όχι μόνο από την κοινωνία, αλλά και από τον ίδιο τους τον εαυτό την ασθένεια που υπάρχει μέσα τους και αισθάνονται αυτάρκεις και ισχυροί. Κατατάσσονται στους «ισχύοντες», σ’ αυτούς δηλαδή που νομίζουν ότι είναι γεροί και δεν έχουν «χρείαν ιατρού». Στην πραγματικότητα όμως αυτοί είναι άρρωστοι, που επειδή ακριβώς λησμονούν πως είναι άρρωστοι, δε σκέφτονται το γιατρό και τη θεραπεία. Αντίθετα οι «κακώς έχοντες», αυτοί δηλαδή που έχουν συναίσθηση της αρρώστιας τους, μπορούν τουλάχιστον να ζητήσουν το γιατρό και τη θεραπεία τους. Η έλλειψη της ηθικής αυτάρκειας και η απουσία της επιφανειακής κοσμιότητας και ευσέβειας δημιουργούν τις προϋποθέσεις της μετάνοιας, που αποτελεί τη μόνη δυνατότητα σωτηρίας για τον άνθρωπο. Γι’ αυτό και ο δρόμος της μετάνοιας είναι πολύ κοντά σήμερα, αν συνειδητοποιήσουμε την κατάστασή μας. Είναι ο δρόμος, στον οποίο οδηγούν τα ίδια τα δεδομένα της ζωής. Τα δεδομένα της απροκάλυπτης αμαρτίας, του ηθικού εκπεσμού και της πνευματικής ασυναρτησίας.
<br />
Η ηθική και πνευματική κρίση της εποχής μας, η εξάπλωση και ο παροξυσμός της αμαρτίας δε σημαίνει καθόλου το θρίαμβο του κακού, αλλά μάλλον την έκφραση της απελπισμένης αγωνίας του. Το κακό δεν είναι θέση, αλλά άρνηση. Δεν είναι ύπαρξη, αλλ’ ανυπαρξία. Και αυτό το δοκιμάζει ο άνθρωπος εμπειρικά από τη διάσαπαση και την αηδία, που δημιουργεί μέσα του το κακό. Και λυτρώνεται από το κακό προχωρώντας από την αίσθηση της διασπάσεως και της αηδίας στη γεύση της μετάνοιας που δεν είναι μια στιγμιαία πράξη, ούτε ακόμα μια πράξη επαναλαμβανόμενη σε τακτά ή έκτακτα χρονικά διαστήματα. Της μετάνοιας που είναι τρόπος ζωής. Γιατί η χριστιανική ζωή είναι ζωή μετάνοιας.
<br />
<br />
«Ορθόδοξη πνευματική ζωή», Εκδ. Π.Πουρναρά, Θεσσαλονίκηhttps://pneumatikotita.forumgreek.com/t19-topicΜίσος για την Ορθοδοξία στην Κωνσταντινούπολη2007-11-17T17:27:41Zgas<strong>Μίσος για την Ορθοδοξία στην Κωνσταντινούπολη</strong>
<br />
<br />
<br />
Μετά την επίθεση στο παρεκκλήσι της Μεταμορφώσεως στη Χάλκη προχθές, ήρθαν άλλες δύο επιθέσεις σε Ιερούς Ναούς στην Χαλκηδόνα και στο Βόσπορο αντίστοιχα.
<br />
Μια ομάδα ατόμων χθες τα ξημερώματα εισέβαλαν στο Ναό της Αγίας Τριάδος στην Χαλκηδόνα και με τρομερή μανία έσπαζαν τα παράθυρα του Ναού.
<br />
Αυτόπτες μάρτυρες τρομοκρατήθηκαν με την μανιακή καταστροφή των δραστών, οι οποίοι με το αίμα που έτρεχε από τα χέρια τους ζωγράφιζαν αντιχριστιανικά σύμβολα στους τοίχους.
<br />
Οι φανατικοί ομάδα των δραστών έβρισαν τους υπαλλήλους του Ναού λέγοντας του «εδώ είναι Τουρκία, να φύγετε να πάτε στην Ελλάδα», και εν συνεχεία έψελναν τον Τουρκικό Εθνικό ύμνο.
<br />
Τελικά ειδοποιήθηκε η αστυνομία όπου έσπευσε αμέσως, και συνέλαβε τους μανιακούς Ιερόσυλους Τουρκικής καταγωγής.
<br />
Στην άλλη άκρη της Πόλης σε Εκκλησία που είναι αφιερωμένη των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, μια άλλη ομάδα φανατικών Ιερόσυλων έγραψαν συνθήματα στον τοίχο της Εκκλησίας «Θάνατος στους Χριστιανούς, ανάθεμα στους Ρωμιούς».
<br />
<br />
Πηγhttps://pneumatikotita.forumgreek.com/t18-topicΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ2007-11-16T20:38:51Zgas<strong>ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
<br />
Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα</strong>
<br />
<br />
Έχει λεχθεί ότι η διαφορά της αληθινής αγάπης από την τρέλλα είναι πολύ μικρή και τα σύνορα μεταξύ των δύο δυσδιάκριτα. Πράγματι αυτός που αγαπά πολύ, υπάρχει ενδεχόμενο να κάνη πράγματα που μοιάζουν στα μάτια των άλλων, κυρίως όσων έχουν μάθει να εξετάζουν τα πάντα με την ψυχρή λογική, υπερβολικά, τρελλά. Μερικά από αυτά ίσως και να είναι? αλλά κάθε τί που δεν συμβιβάζεται με την δική μας λογική δεν είναι κατ’ ανάγκη παράλογο. Μπορεί να είναι καθ’ όλα λογικό ή και υπέρλογο, όπως λ.χ. η ζωή των αγίων. Ό,τι έκανε στην ζωή του ο όσιος Αλέξιος είναι αδύνατο να εξηγηθή με την λογική του βολέματος και της καλοζωΐας. Εγκατέλειψε πλούσιους γονείς, συγγενείς και φίλους και πέρασε όλη την ζωή του απέναντι από το πατρικό του σπίτι, σε μια καλύβα, φτωχός και αγνώριστος από όλους, περιφρονημένος από τους δούλους και τους υπηρέτες του. Των αγίων όμως η τρέλλα δεν είναι άλογη, αυτή είναι η μεγάλη διαφορά, αλλά είναι λογική τρέλλα, δηλαδή τόλμη και ανδρεία πνευματική. Ο Θεός είναι έρωτας “Συ εί έρως” (Αναβαθμοί πλαγίου πρώτου ήχου), που μεθά όσους τον γεύονται, “και το ποτήριόν Σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον”, αυτή όμως η μέθη είναι νηφάλια. Κάποτε ένας ερημίτης ασκητής στο άγιο Όρος, στην ερώτηση ενός προσκυνητή “τί είναι αυτό που τον κάνει να κάθεται τόσα χρόνια μόνος του σε ένα κελλί στην ερημιά” απάντησε ότι “είναι ένα κρασί που σε γλυκαίνει και σε κάνει και μεθάς και δεν θέλεις με τίποτε να φύγης”. Στην παράκληση του επισκέπτη να του δώση να γευτή λίγο από αυτό το κρασί, ο γέροντας χαμογελαστά του είπε “θα μεθύσης και θα σε ψάχνει η γυναίκα σου”.
<br />
<br />
Ο όσιος Αλέξιος, ο πραγματικά άνθρωπος του Θεού, όπως τον αποκαλεί η Εκκλησία μας, είχε όλες τις προϋποθέσεις να ζήση μια “πετυχημένη” ζωή. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια, ήταν μοναχοπαίδι και νέος άνθρωπος, είχε όλη την ζωή μπροστά του, όπως συνηθίζουμε να λέμε, κι’ όμως έδειχνε να μην είναι ευχαριστημένος με όλα αυτά. Έψαχνε κάτι άλλο που θα γέμιζε τον εσωτερικό του κόσμο. Αυτό το κάτι, το οποίο έκανε τον Απόστολο Παύλο να θεωρή όλα τα άλλα σκύβαλα, σκουπίδια, αυτό το κάτι που τον τραβούσε τόσο πολύ, ώστε έφθασε να λέγει “επιθυμώ αναλύσαι και σύν Χριστώ είναι”.
<br />
<br />
Ο Όσιος πήγε σε διάφορα προσκυνήματα και τέλος σκέφτηκε να ξαναγυρίση στον τόπο του και τελείως αλλαγμένος, έτσι που να μη τον αναγνωρίσουν ούτε οι ίδιοι οι γονείς του, έστησε, όπως και πιο πάνω αναφέραμε, μια καλύβη απέναντι από το πλούσιο πατρικό του σπίτι και εκεί έζησε όλα του τα χρόνια φτωχός και περιφρονημένος.
<br />
<br />
Οι πρώην υπηρέτες του που τον σέβονταν και υποκλίνονταν μπροστά του, τώρα τον χλεβάζουν γιατί τον θεωρούν έναν φτωχό ξένο. Το πνευματικό επίπεδο ενός ανθρώπου και ενός λαού γενικότερα, έχει σχέση με την συμπεριφορά του προς τους απλούς ανθρώπους, που δεν διαθέτουν χρήματα και αξιώματα, αλλά και με την φιλοξενία, το πώς συμπεριφέρεται, δηλαδή, στους ξένους. Οι πνευματικά καλλιεργημένοι άνθρωποι έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα της φιλοξενίας. Γνωρίζουμε από την Παλαιά Διαθήκη ότι ο Αβραάμ εσώθη και μάλιστα έγινε τύπος των σωζομένων, επειδή ήταν φιλόθεος και φιλοξενος. Ακόμα, θα έλεγα ότι οι αληθινοί Χριστιανοί δεν κάνουν καν αυτή την διάκριση μεταξύ ξένων και μη, αφού γνωρίζουν ότι εδώ στην γη είμαστε όλοι ξένοι και πάροικοι. Αληθινή πατρίδα μας είναι “η άνω Ιερουσαλήμ”. Οι Χριστιανοί “πατρίδας οικούσιν, αλλ’ ως πάροικοι, αφού πάσα ξένη πατρίς αυτών εστι και πάσα πατρίς ξένη” (Προς Διόγνητον επιστολή). Προφανώς οι δούλοι και οι υπηρέτες θα ήσαν άξεστοι και ο όσιος υπέφερε τα πάνδεινα, έκανε όμως μεγάλη υπομονή. Άλλωστε χωρίς υπομονή η ζωη δεν βγαίνει. Οι Πατέρες την ονομάζουν (τήν υπομονή) “δακρύβρεκτη πορφύρα των ασκητών”, δηλαδή όσων προσπαθούν να εναρμονίζουν την ζωή τους με το Ευαγγέλιο.
<br />
<br />
Η ζωή του οσίου Αλεξίου είναι ειρηνική επανάσταση κόντρα στο κατεστημένο του βολέματος και της καλοπέρασης. Είναι πυρηνική βόμβα που κονιορτοποιεί την αυτάρκεια, την αξιοπρέπεια και τον καθωσπρεπισμό. Είναι λογική τρέλλα “πού θεραπεύει την δική μας άλογη τρέλλα”.
<br />
<br />
πηγή: <a href="//www.parembasis.gr" target="_blank" rel="nofollow">www.parembasis.gr</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t17-topicπ. Λάζαρος2007-11-16T20:29:34Zgas<strong>π. Λάζαρος: «Ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς» ο Κογκολέζος
<br />
της Θεανώς Μουσδελεκίδου, Ιεραποστόλου</strong>
<br />
<br />
<br />
Ο πατήρ Λάζαρος, ο Ιερέας των Φυλακών και των Φυλακισμένων.
<br />
<br />
Ο πατήρ Λάζαρος ο Ιερέας, ο ποιμήν ο καλός της Ενορίας «Αγία Τριάδα» στο Σεφ. Καζέμπεϊ.
<br />
<br />
Ο πατήρ Λάζαρος, ο άνθρωπος της προσευχής.
<br />
<br />
Ο πατήρ Λάζαρος, ο άνθρωπος της υπομονής και της πραότητος.
<br />
<br />
Ο πατήρ Λάζαρος, ο αγαθός Λευΐτης.
<br />
<br />
Ο πατήρ Λάζαρος, ο άνθρωπος που έχει φόβο Θεού. Ο άνθρωπος που έψαχνε αληθινή Εκκλησία.
<br />
<br />
Γεννημένος το 1942. Βέρος Κογκολέζος και με την παράδοσή τους. Ώσπου είδε, άκουσε και γνώρισε τον παπα-Κοσμά και κυριολεκτικώς μαγνητίσθηκε από την παρουσία και τον κατηχητικό του λόγο. Βαπτίζεται το 1983 επί παπα-Κοσμά σε ομαδικές βαπτίσεις στο Βαπτιστήρι του Αγίου Γεωργίου, στο κέντρο της Ιεραποστολής. Ο παπα-Κοσμάς τον πρόσεξε, τον αγάπησε και τον προσέλαβε μάγειρα στα παιδιά του Οικοτροφείου. Ο ζήλος του και η αγάπη του για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή και για το διακόνημά του, αλλά κυρίως η καθαρότητα της ψυχής και της καρδιάς του γρήγορα τον προώθησαν στην Ιερωσύνη. Το 1985 χειροτονείται Διάκος. Σαν Διάκος συνέχισε την διακονία του μάγειρα και ταυτοχρόνως είχε την φροντίδα και την έγνοια της καθαριότητας του Ιερού. Ανελιπώς έτριβε τα μανουάλια, έπλενε την καντήλα και πάντα μέχρι σήμερα ζύμωνε και ζυμώνει τα πρόσφορα. Το 1995 χειροτονείται Ιερέας επί μακαριστού Μητροπολίτου Κεντρώας Αφρικής κυρού Τιμοθέου με εισήγηση του υπευθύνου της Ιεραποστολής π. Μελετίου Γρηγοριάτου (ο οποίος διαδέχθηκε τον μακαριστό παπα-Κοσμά μετά το τραγικό ατύχημα το 1989). Έκτοτε ο πατήρ Λάζαρος υπηρετεί το Άγιο Θυσιαστήριο όπου τον καλεί η ανάγκη. Ως πνευματικός εξομολογεί και νουθετεί και τρέχει στα Νοσοκομεία, στις Φυλακές, στα σπίτια των Χριστιανών αρρώστων η σε οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει. Έχει μεγάλη πίστη γι’ αυτό και η προσευχή του εισακούεται. Μικρός στο σώμα με μεγάλη όμως καρδιά, ταχύς στο βάδισμα τρέχει όπου τον καλούν. Ποτέ δεν αρνείται το κάλεσμα. (Κάζι για Μούγκου=Για Σένα Χριστέ μου). Με βοηθό την Πρεσβυτέρα του αγωνίζονται από κοινού και αντιμετωπίζουν τα προβλήματα. Απέκτησαν 10 παιδιά αλλά ζουν μόνο τα τρία, επειδή όλα πέθαιναν μικρά.
<br />
<br />
Αγαπητός σε όλους ο πατήρ Λάζαρος, πρόθυμος, δεν έχει πη κακό λόγο για κανέναν ποτέ. Ο,τι του αναθέτει η Εκκλησία το διεκπεραιώνει με την βοήθεια του Θεού. Η Ενορία του απέχει από το κέντρο 20 χιλμ. Με οποιεσδήποτε συνθήκες, με βροχή η ξηρασία και την άμμο να βουλιάζη, παίρνει το ποδήλατό του, κάνει το σταυρό του και πηγαίνει.
<br />
<br />
Τέτοια περιστατικά και θαυμαστά από τις αποστολές του μας διηγείται, όταν δίνη αναφορά στον π. Μελέτιο. Πως να μη θαυμάσουμε και να μην το αναφέρουμε, όταν με φόβο Θεού έσκυψε και έφαγε το χώμα με την Θεία Κοινωνία, την ώρα που λειτουργούσε σε μια λασποκαλύβα-εκκλησία και από τις πολλές και δυνατές βροχές έπεσε ο τοίχος επάνω στην Αγία Τράπεζα!
<br />
<br />
Τρέχει στις Φυλακές και στο Νοσοκομείο, έτοιμος με το πετραχήλι να ακούση, να αφουγκραστή τον πόνο και το κλάμα τους, να διαβάση την κατάλληλη ευχή και να τους αναπαύση. Μας διηγείται ένα περιστατικό από μια τέτοια αποστολή του στην Μαεζτάζτα. Ένα νεαρό παιδί σε κακό χάλι. Αυτό και οι δικοί του πλησιάζουν τον π. Λάζαρο και ζητούν έλεος. Δεν μπορεί το παιδί να περπατήση, αφρίζει και φωνάζει δυνατά. Ο π. Λάζαρος στην αρχή αρνείται, διστάζει, παρακαλεί και ικετεύει τον Θεό (Κύριε, βοήθει μοι τη ολιγοπιστία). Και ω του θαύματος! Ακουμπά το πετραχήλι του στο άρρωστο παιδί και επιτάσσει το ακάθαρτο πνεύμα λέγοντας στο παιδί να σηκωθή και να κάνη τον σταυρό του. Το παιδί περπατάει ανάλαφρο, χαρούμενο, ελεύθερο από την επήρεια του ακαθάρτου πνεύματος. Η δύναμη της προσευχής! Όλοι ευχαριστούν και δοξολογούν τον Θεό, τον Αναστάντα Χριστό.
<br />
<br />
Επιστρέφοντας από την κηδεία του μακαριστού ιερέως Φωτίου από το Φουλκουρούμι νύχτωσε. Η βροχή και η λάσπη εμπόδιζαν το αυτοκίνητο να προχωρήση. Για λίγο ο π. Λάζαρος απομακρύνεται, γονατίζει και υψώνει τα χέρια του και ικετεύει λέγοντας : «Πάτερ Φώτιε, βρισκόμαστε σ’ αυτήν τη δύσκολη θέση επιστρέφοντας από το ξεπροβόδισμά σου. Ο Θεός σ’ έχει κατατάξει μεταξύ των αγίων, η όλη σου βιοτή ήταν αγία, μεσίτευσε στον Άγιο Θεό να βγούμε από την ταλαιπωρία». Δε πρόλαβε να τελειώση και να ένα αυτοκίνητο. Τους βοήθησαν και απαγκιστρώθηκε το αυτοκίνητό τους από τη λάσπη.
<br />
<br />
Τέτοια παρόμοια θαυμαστά περιστατικά έχει καταγράψει πολλά άλλα στη μνήμη του, άλλα τα αναφέρει και άλλα τα διηγείται, όλα προς δόξαν Θεού.
<br />
<br />
Σε κάθε Θεία Λειτουργία μνημονεύει μεταξύ των άλλων και όλους τους Ιεραποστόλους και τους συνεργάτες τους που έχουν προσφέρει εδώ την αγάπη τους.
<br />
<br />
Ο πατήρ Λάζαρος είναι ένας από τους πολλούς Κογκολέζους Ιερείς. Ο Θεός ας τους χαριτώνει έτι περισσότερο.
<br />
<br />
Υ.Γ. (Όταν γράφτηκαν αυτές οι γραμμές η Πρεσβυτέρα του ζούσε, δυστυχώς, ξαφνικά εκεί που έκανε τις καθημερινές δουλειές της έπεσε και εκοιμήθη. Στο Σεμινάριο των Πρεσβυτερών τον Αύγουστο η απουσία της ήταν αισθητή. Προσευχηθήκαμε ο Θεός να την κατατάξη μεταξύ των Αγίων. Αιωνία της η μνήμη!)
<br />
<br />
Μητέρα Θεανώ (Μουσδελεκίδου)
<br />
<br />
πηγή: <a href="//www.parembasis.gr" target="_blank" rel="nofollow">www.parembasis.gr</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t16-topicΨαλτήριον2007-11-14T11:18:59ZgasΚΑΘΙΣΜΑ ΠΡΩΤΟΝ
<br />
<br />
<br />
Ψαλμός Α’. 1
<br />
<br />
Μακάριος ανήρ, ός ούκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ούκ έστη και επί καθέδρα λοιμών ούκ εκάθισεν. Αλλ’ ή εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός. Και έσται ως το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων, ό τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρώ αυτού, και το φύλλον αυτού ούκ απορρυήσεται και πάντα, όσα αν ποιή, κατευοδωθήσεται. Ούχ ούτως οι ασεβείς, ούχ ούτως• αλλ’ ή ωσεί χνούς, όν εκρίπτει ο άνεμος από προσώπου της γης. Δια τούτο ούκ αναστήσονται ασεβείς εν κρίσει, ουδέ αμαρτωλοί εν βουλή δικαίων. ’Οτι γινώσκει Κύριος οδόν δικαίων, και οδός ασεβών απολείται.
<br />
<br />
Ψαλμός Β’.2
<br />
<br />
Ινατί εφρύαξαν έθνη και λαοί εμελέτησαν κενά; Παρέστησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν επι το αυτό κατά του Κυρίου και κατά του χριστού αυτού. Διαρρήξωμεν τους δεσμούς αυτών και απορρίψωμεν αφ’ ημών τον ζυγόν αυτών. Ο κατοικών εν ουρανοίς εκγελάσεται αυτούς, και ο Κύριος εκμυκτηριεί αυτούς. Τότε λαλήσει προς αυτούς εν οργή αυτού και εν τω θυμώ αυτού ταράξει αυτούς. Εγώ δε κατεστάθην βασιλεύς υπ’ αυτού επί Σιών όρος το άγιον αυτού, διαγγέλλων το πρόσταγμα Κυρίου. Κύριος είπε προς με• υιός μου εί συ. Εγώ σήμερον γεγέννηκα σε. Αίτησαι παρ’ εμού, και δώσω σοι έθνη την κληρονομίαν σου, και την κατάσχεσιν σου τα πέρατα της γης. Ποιμανείς αυτούς εν ράβδω σιδηρά, ως σκεύη κεραμέως συντρίψεις αυτούς. Και νυν, βασιλείς, σύνετε• παιδεύθητε, πάντες οι κρίνοντες την γην. Δουλεύσατε τω Κυρίω εν φόβω, και αγαλλιάσθε αυτώ εν τρόμω. Δράξασθε παιδείας, μήποτε οργισθή Κύριος και απολείσθε εξ οδού δικαίας, όταν εκκαυθή εν τάχει ο θυμός αυτού, μακάριοι πάντες οι πεποιθότες επ’ αυτώ.
<br />
<br />
Ψαλμός Γ’. 3
<br />
<br />
Κύριε, τί επληθύνθησαν οι θλίβοντες με; πολλοί επανίστανται επ’ εμέ. Πολλοί λέγουσι τη ψυχή μου• ούκ έστι σωτηρία αυτώ εν τω Θεώ αυτού. Συ δε, Κύριε, αντιλήπτωρ μου εί, δόξα μου, και υψών την κεφαλήν μου. Φωνή μου προς Κύριον εκέκραξα, και επήκουσε μου εξ όρους αγίου αυτού. Εγώ εκοιμήθην και ύπνωσα• εξηγέρθην, ότι Κύριος αντιλήψεται μου. Ού φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού των κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι. Ανάστα, Κύριε, σώσον με ο Θεός μου• ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντας μοι ματαίως, οδόντας αμαρτωλών συνέτριψας. Του Κυρίου η σωτηρία, και επί τον λαόν σου η ευλογία σου.
<br />
<br />
Δόξα. Και νυν. Αλληλούϊα.
<br />
<br />
Ψαλμός Δ’. 4
<br />
<br />
Εν τω επικαλείσθαι με εισήκουσας μου, ο Θεός της δικαιοσύνης μου, εν θλίψει επλάτυνας με• οικτείρησον με και εισάκουσον της προσευχής μου. Υιοί ανθρώπων, έως πότε βαρυκάρδιοι; ινατί αγαπάτε ματαιότητα και ζητείτε ψεύδος; Και γνώτε ότι εθαυμάστωσε Κύριος τον όσιον αυτού. Κύριος εισακούσεται μου εν τω κεκγραγέναι με προς αυτόν. Οργίζεσθε, και μη αμαρτάνετε• ά λέγετε εν ταις καρδίαις υμών, επί ταις κοίταις υμών κατανύγητε. Θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης και ελπίσατε επί Κύριον• πολλοί λέγουσι• τίς δείξει ημίν τα αγαθά; Εσημειώθη εφ’ ημάς το φως του προσώπου σου, Κύριε. ’Εδωκας ευφροσύνη εις την καρδίαν μου, από καρπού σίτου, οίνου και ελαίου αυτών επληθύνθησαν. Εν ειρήνη επί το αυτό κοιμηθήσομαι και υπνώσω• ότι σύ, Κύριε, κατά μόνας επ’ ελπίδι κατώκισας με.
<br />
<br />
Ψαλμός Ε’. 5
<br />
<br />
Τα ρήματα μου ενώτισαι, Κύριε, σύνες της κραυγής μου. Πρόσχες τη φωνή της δεήσεως μου, ο βασιλεύς μου και ο Θεός μου• ότι προς σε προσεύξομαι, Κύριε. Το πρωί εισακούση της φωνής μου• το πρωί παραστήσομαι σοι και επόψει με• ότι ουχί Θεός θέλων ανομίαν συ εί. Ού παροικήσει σοι πονηρευόμενος, ουδέ διαμενούσι παράνομοι κατέναντι των οφθαλμών σου. Εμίσησας πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν• απολείς πάντας τους λαλούντας το ψεύδος. ’Ανδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται Κύριος. Εγώ δε εν τω πλήθει του ελέους σου εισελεύσομαι εις τον οίκον σου, προσκυνήσω προς ναόν άγιον σου εν φόβω σου. Κύριε, οδήγησον με εν τη δικαιοσύνη σου ένεκα των εχθρών μου, κατεύθυνον ενώπιον σου την οδόν μου. ’Οτι ούκ έστιν εν τω στόματι αυτών αλήθεια• η καρδία αυτών ματαία. Τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, ταις γλώσσαις αυτών εδολιούσαν• κρίνον αυτούς, ο Θεός. Αποπεσάτωσαν από των διαβουλιών αυτών• κατά το πλήθος των ασεβειών αυτών έξωσον αυτούς, ότι παρεπίκραναν σε, Κύριε. Και ευφρανθείησαν πάντες οι ελπίζοντες επί σε• εις αιώνα αγαλλιάσονται, και κατασκηνώσεις εν αυτοίς, και καυχήσονται εν σοι πάντες οι αγαπώντες το όνομα σου. ’Οτι συ ευλογήσεις δίκαιον• Κύριε ως όπλω ευδοκίας εστεφάνωσας ημάς.
<br />
<br />
Ψαλμός ΣΤ’. 6
<br />
<br />
Κύριε, μη τω θυμώ σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με. Ελέησον με, Κύριε, ότι ασθενής ειμί• ίασαι με, Κύριε, ότι εταράχθη τα οστά μου, και η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα• και συ, Κύριε, έως πότε; Επίστρεψον, Κύριε, ρύσαι την ψυχήν μου• σώσον με• ένεκεν του ελέους σου. ’Οτι ούκ έστιν εν τω θανάτω ο μνημονεύων σου• εν δε τω ’Αδη τίς εξομολογήσεται σοι; Εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου, λούσω καθ’ εκάστην νύκτα την κλίνην μου, εν δάκρυσι μου την στρωμνήν μου βρέξω. Εταράχθη από θυμού ο οφθαλμός μου, επαλαιώθην εν πάσι τοις εχθροίς μου. Απόστητε απ’ εμού πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν, ότι εισήκουσε Κύριος της φωνής του κλαυθμού μου. ’Ηκουσε Κύριος της δεήσεως μου, Κύριος την προσευχήν μου προσεδέξατο. Αισχυνθείησαν και ταραχθείησαν σφόδρα πάντες οι εχθροί μου, αποστραφείησαν και καταισχυνθείησαν σφόδρα δια τάχους.
<br />
<br />
Δόξα. Και νυν. Αλληλούϊα.
<br />
<br />
Ψαλμός Ζ’. 7
<br />
<br />
Κύριε ο Θεός μου, επί σοι ήλπισα• σώσον με εκ πάντων των διωκόντων με, και ρύσαι με. Μήποτε αρπάση ως λέων την ψυχήν μου, μη όντος λυτρουμένου, μηδέ σώζοντος. Κύριε ο Θεός μου, ει εποίησα τούτο, εί έστιν αδικία εν χερσί μου. Εί ανταπέδωκα τοις ανταποδιδούσι μοι κακά, αποπέσοιμι άρα από των εχθρών μου κενός. Καταδιώξαι άρα ο εχθρός την ψυχήν μου και καταλάβοι και καταπατήσαι εις γην την ζωήν μου και την δόξαν μου εις χουν κατασκηνώσαι. Ανάστηθι, Κύριε, εν οργή σου, υψώθητι εν τοις πέρασι των εχθρών σου. Και εξεγέρθητι, Κύριε ο Θεός μου, εν προστάγματι, ω ενετείλω, και συναγωγή λαών κυκλώσει σε• και υπέρ ταύτης εις ύψος επίστρεψον. Κύριος κρινεί λαούς. Κρίνον με, Κύριε, κατά την δικαιοσύνην μου και κατά την ακακίαν μου επ’ εμοί. Συντελεσθήτω δη πονηρία αμαρτωλών και κατευθυνείς δίκαιον, ετάζων καρδίας και νεφρούς ο Θεός. Δικαία η βοήθεια μου παρά του Θεού, του σώζοντος τους ευθείς τη καρδία. Ο Θεός κριτής δίκαιος και ισχυρός και μακρόθυμος και μη οργήν επάγων καθ’ εκάστην ημέραν. Εάν μη επιστραφήτε, την ρομφαίαν αυτού στιλβώσει, το τόξον αυτού ενέτεινε, και ητοίμασεν αυτό. Και εν αυτώ ητοίμασε σκεύη θανάτου, τα βέλη αυτού τοις καιομένοις εξειργάσατο. Ιδού ωδίνησεν αδικίαν, συνέλαβε πόνον, και έτεκεν ανομίαν. Λάκκον ώρυξε, και ανέσκαψεν αυτόν, και εμπεσείται εις βόθρον, όν ειργάσατο. Επιστρέψει ο πόνος αυτού εις κεφαλήν αυτού και επί κορυφήν αυτού η αδικία αυτού καταβήσεται. Εξομολογήσομαι τω Κυρίω κατά την δικαιοσύνην αυτού και ψαλώ το ονόματι Κυρίου του Υψίστου.
<br />
<br />
Ψαλμός Η’. 8
<br />
<br />
Κύριε, ο Κύριος ημών, ως θαυμαστόν το όνομα σου εν πάση τη γη! ’Οτι επήρθη η μεγαλοπρέπεια σου υπεράνω των ουρανών. Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον, ένεκα των εχθρών σου, του καταλύσαι εχθρόν και εκδικητήν. ’Οτι όψομαι τους ουρανούς έργα των δακτύλων σου, σελήνην και αστέρας, ά συ εθεμελίωσας. Τί έστιν άνθρωπος, ότι μιμνήσκη αυτού; ή υιός ανθρώπου, ότι επισκέπτη αυτόν; Ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ’ αγγέλους• δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν, και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου. Πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού, πρόβατα, και βόας απάσας, έτι δε και τα κτήνη του πεδίου. Τα πετεινά του ουρανού, και τους ιχθύας της θαλάσσης, τα διαπορευόμενα τρίβους θαλασσών. Κύριε, ο Κύριος ημών, ως θαυμαστόν το όνομα σου εν πάση τη γη!
<br />
<br />
Δόξα. Και νυν. Αλληλούϊα.https://pneumatikotita.forumgreek.com/t14-topicΠανελλήνιο Λειτουργικό Συμπόσιο στο Βόλο2007-11-12T08:01:05ZgasΗ Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος διοργανώνει το Θ’ Πανελλήνιο Λειτουργικό Συμπόσιο
<br />
<br />
Στελεχών Ιερών Μητροπόλεων από 5ης ως 7ης Νοεμβρίου 2007 στο Συνεδριακό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού, στα Μελισσιάτικα Νέας Ιωνίας Βόλου. Γενικό θέμα του Συμποσίου, το οποίο έχει θέσει υπό την αιγίδα του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος, είναι: "Το Μυστήριον του Θανάτου στη Λατρεία της Εκκλησίας".
<br />
<br />
Τούς Συνέδρους θα προσφωνήσουν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος και ο Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ. Θα πραγματοποιηθούν επτά Συνεδρίες, σύμφωνα με το πρόγραμμα που έχει καταρτισθεί, και Εισηγήσεις στο Συμπόσιο θα κάνουν οι κάτωθι αναφερόμενοι Εισηγητές με τα αντίστοιχα αναγραφόμενα θέματα:
<br />
<br />
1. Θέμα : «Τό μυστήριον τοῦ θανάτου στήν ὀρθόδοξη θεολογία».
<br />
Εἰσηγητής : Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος κ. Βασίλειος Καλλιακμάνης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
<br />
<br />
2. Θέμα : «Ταφή καί μνήμη τῶν νεκρῶν στήν ἰουδαϊκή παράδοση».
<br />
Εἰσηγητής : Ἐλλογιμώτατος κ. Κωνσταντινος Ζάρρας, Λέκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών.
<br />
<br />
3. Θέμα : «Ταφή καί μνήμη τῶν νεκρῶν στόν προχριστιανι-κό ἑλληνορωμαϊκό κόσμο καί στά ἐξωχριστιανικά θρησκεύματα».
<br />
Εἰσηγητής : Ἐλλογιμώτατος κ. Ἀπόστολος Κραλίδης, Λέκτωρ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
<br />
<br />
4. Θέμα : «Ἡ ὑπέρ τῶν νεκρῶν φροντίδα τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας».
<br />
Εἰσηγητής : Ἐλλογιμώτατος κ. Παναγιώτης Σκαλτσῆς, Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
<br />
<br />
5. Θέμα : «Ἡ νεκρώσιμη ἀκολουθία στή χειρόγραφη παράδοση τοῦ βυζαντινοῦ εὐχολογίου».
<br />
Εἰσηγητής : Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. κ. Θεμιστοκλῆς Χριστοδούλου.
<br />
<br />
6. Θέμα : «Ἐπιτάφιοι λόγοι καί παραμυθητικές ἐπιστολές τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας».
<br />
Εἰσηγητής : Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Νικόλαος Ἰωαννίδης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
<br />
<br />
7. Θέμα : «Τά ἑρμηνευτικά ὑπομνήματα στή νεκρώσιμη ἀκολουθία».
<br />
Εἰσηγητής : Ἐλλογιμώτατος κ. Γεώργιος Φίλιας, Καθηγητής Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
<br />
<br />
8. Θέμα : «Ὁ ἐπικήδειος καί ἐπιμνημόσυνος λόγος».
<br />
Εἰσηγητής : Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος κ. Κωνσταντῖνος Καραϊσαρίδης, Καθηγητής Πανεπιστημίου.
<br />
<br />
9. Θέμα : «Τά κοιμητήρια».
<br />
Εἰσηγητής : Ἐλλογιμώτατος κ. Γρηγόριος Πουλημένος, Δρ. Θεολογίας.
<br />
<br />
10. Θέμα : «Τό δίκαιον τῆς ἀποτεφρώσεως τῶν νεκρῶν».
<br />
Εἰσηγητής : Ἐλλογιμώτατος κ. Ἀναστάσιος Μαρίνος. Εἰδικός Ἐπιστημονικός Σύμβουλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐ.τ. Ἀντιπρόεδρος τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας.
<br />
<br />
11. Θέμα : «Τό πνεῦμα τῆς νεκρώσιμης ἀκολουθίας καί ἡ καύση τῶν νεκρῶν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία».
<br />
Εἰσηγητής : Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος κ. Δημήτριος Τζέρπος, Λέκτωρ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
<br />
<br />
12. Θέμα : «Ἡ φροντίδα γιά τούς νεκρούς στά ἤθη καί ἔθιμα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ».
<br />
Εἰσηγητής : Ἐρίτιμος κ. Αἰκατερίνη Καμηλάκη.
<br />
<br />
13. Θέμα : «Τά μνημόσυνα».
<br />
Εἰσηγητής : Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος κ. Κωνσταντῖνος Παπαδόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
<br />
<br />
14. Θέμα : «Νεκρώσιμη ἀκολουθία σέ ἱερεῖς καί μοναχούς».
<br />
Εἰσηγητής : Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. κ. Στέφανος Ἀλεξόπουλος.
<br />
<br />
15. Θέμα : «Ὑμνογραφική καί μουσική προσέγγιση τῆς νεκρώσιμης ἀκολουθίας».
<br />
Εἰσηγητής : Ἐλλογιμώτατος κ. Ἀθανάσιος Βουρλῆς, Καθηγητής Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
<br />
<br />
16. Θέμα : «Ἡ ποιμαντική τῶν ἀνιάτως ἀσθενούντων ἤ θνησκόντων καί ἡ Ἀκολουθία εἰς ψυχοραγοῦντα».
<br />
Εἰσηγητής : Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Σεραφείμ Καλογερόπουλος.
<br />
<br />
17. Θέμα : «Ποιμαντικά προβλήματα ἀπό τήν καύσιν τῶν νεκρῶν, τήν αὐτοκτονία καί τήν εὐθανασία».
<br />
Εἰσηγητής : Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἠλείας καί Ὠλένης κ. Γερμανός.
<br />
<br />
<br />
Κάθε Συνεδρία θα κατακλείεται με συζήτηση επί των Εισηγήσεων μεταξύ των Συνέδρων και Εισηγητών και μετά το πέρας όλων των Συνεδριών θα διατυπωθούν και ανακοινωθούν τα γενικά συμπεράσματα και οι σχετικές προτάσεις. Στα πλαίσια του Θ’ Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου θα τελεσθούν Ιερές Ακολουθίες και την τελευταία ημέρα, 7-11-2007, προ της έκτης Συνεδρίας θα τελεσθεί Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Βόλου.
<br />
<br />
Φορεύς διοργανώσεως του Συνεδρίου είναι η Ειδική Συνοδική Επιτροπή Λειτουργικής Αναγεννήσεως.
<br />
<br />
πηγή:<a href="//www.romfea.gr" target="_blank" rel="nofollow">www.romfea.gr</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t15-topicΠνευματικός Διάλογος με τον Ρουμάνο Γέροντα Κλεόπα Ηλιέ2007-11-01T14:02:00Zgas001. η πίστης στον Θεό αποκτάται από τον άνθρωπο η είναι ένα δώρο του Θεού;
<br />
Η πίστης είναι ένα δώρο του Θεού. (Ρωμ. 12, 3 Εφεσ. 2, 8 Φιλιπ. Ι, 29 Β' Πέτρου 1,1).
<br />
Η πίστης είναι ένα έργο του Θεού (Πράξ. 11,21 Α' Κοριν. 2, 5 Έφεσ. 1, 19 Κολ. 2, 12 Β' Θεσ. 1,11 Α' Τιμ. 1, 14), η πίστης είναι ένα δώρο του Αγίου Πνεύματος (Α' Κορ.12,9 και Γαλ. 5,22) και εξαρτάται από την θέληση του ανθρώπου (Ματθ. 8,13 9,22 Μάρκ. 5,34 10,52 Λουκ. 7,50 17,19 18,42).
<br />
Η πίστης αυξάνεται και αναπτύσσεται με την θέληση του ανθρώπου, είναι δηλ. «συνεργασία και συνεργεία αυτού με τον Θεό» (Ηθική θεολογία τ. 3ος Βουκουρέστι 1981, σελ.95).
<br />
<br />
<br />
002. η απιστία στον Θεό οφείλεται στην έλλειψη της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος ή στην έλλειψη θρησκευτικού αισθητηρίου της ψυχής του ανθρώπου; Δηλαδή η εκδηλουμένη απιστία είναι μία πράξης ελεύθερη της θελήσεως του ανθρώπου ή οφείλεται στην ανικανότητα του να πιστέψει και στην έλλειψη θρησκευτικής αγωγής;
<br />
Η απιστία του ανθρώπου προέρχεται από την ελεύθερη προαίρεση του με το να αιχμαλωτίζεται στα ματαιόδοξα και εφήμερα πράγματα του παρόντος αιώνος (Άγιος Εφραίμ Ο Σύρος).
<br />
Πάλι η απιστία του ανθρώπου οφείλεται στην άσεβη καρδιά του (Έβρ.3,12), στην σκληροκαρδία του (Μάρκ. 16, 14), εξ αιτίας της παρεκκλίσεως από την αλήθεια (Ιωάν. 8, 44-46), της σκοτίσεως αυτού κατά παραχώρηση του Θεού (Ιωάν. 12, 39-40), της τυφλώσεως υπό, του διαβόλου (Β' Κοριν. 4,4) ό οποίος απομακρύνει τον θείο λόγο της πίστεως (Λουκ. 8,12), καθώς επίσης και εξ αιτίας της ανθρωπινής δόξης (Ιωάν. 5,14).
<br />
Η απιστία είναι ένα ελεύθερο έργο του ανθρώπου με το οποίο δεν θέλει να πιστέψει στον Θεό (Λουκ. 16,23 Ιωάν. 19, 9-10), στις υποσχέσεις Του και στα θαύματα του (Ιωάν. 12,37) και (Ψαλμ. 77,36).
<br />
<br />
<br />
003. Ποιο είναι το καλλίτερο πνευματικό μέσο με το οποίο μπορεί να πιστέψει κάποιος στον Θεό; η κατήχησης, η ανάγνωσης της Αγίας Γραφής, η θερμή προσευχή, η ελεημοσύνη, το κήρυγμα ή το προσωπικό παράδειγμα;
<br />
Το πρώτο μέσο με το οποίο μπορεί κανείς να πιστέψει στον Θεό είναι το κήρυγμα, δεδομένου ότι η πίστης έρχεται δια της ακοής και η ακοή έρχεται με την διήγηση του λόγου του Θεού (Ρωμ. 10,17). Διότι πώς θα πιστέψει εάν δεν ακούσει; (Ιωάν. 1,7 17,20 Πράξ. 8,12 14,27 Ρωμ. 1,5 Έφεσ. 1,13 Β' Θεσ. 1,10).
<br />
Το δεύτερο μέσον είναι η ανάγνωσης των Αγίων Γραφών, κατά την μαρτυρία η οποία λέγει: «Ταύτα δε γέγραπται ίνα πιστεύσητε ότι Ιησούς εστίν ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και ίνα πιστεύοντες ζωήν έχητε εν τω ονόματι αυτού» (Ιωάν. 20,30-31).
<br />
Το τρίτο μέσον είναι τα θαύματα του Θεού «Είπον ούν αύτω• τι ούν ποιείς συ σημείον ίνα ίδωμεν και πιστεύσωμεν σοι;» (Ιωάν. 6,30 7,31 11,23 20,30-31).
<br />
Το τέταρτο μέσον είναι θεωρία των κτισμάτων του Θεού, όπως είναι γραμμένο στην προς Ρωμ. επιστολή (1,20) «Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράτε, ή τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολόγητους». Γι' αυτό και ο άγιος Διονύσιος ό Αρεοπαγίτης ονομάζει αληθινή θεολογία τους λόγους των κτισμάτων με τα όποια από τα κατώτερα ανερχόμεθα στα ανώτερα, δηλαδή από τα αιτιατά ανερχόμεθα στον αίτιο. "Έτσι στην κτίση σαν σε ένα καθρέπτη, βλέπουμε τον Κτίστη και τον δοξάζουμε και τον πιστεύουμε ότι είναι ο Θεός, κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή. Και όλα δημιουργήθηκαν και υπάρχουν με την θεία βούληση, διότι Αυτός είναι ο αίτιος όλων (καταφατική θεολογία, θετική), και τίποτε από όλα δεν είναι υπεράνω αυτού (Αποφατική - αρνητική θεολογία)
<br />
Λέγει ακόμη ο θείος Διονύσιος ότι: «Ό Θεός από όλα, όσα υπάρχουν μεγαλύνεται και είναι ο αίτιός των. Και υπάρχει πάλι η θεία γνώσις του Θεού η οποία με την αγνοία - τον θείο γνόφο - γνωρίζεται με την μυστική ένωση του νου μετά των θείων μυστηρίων».
<br />
Και πάλι «ο Θεός σ' όλα υπάρχει και σ' όλα δεν υπάρχει. Και όντας ανάμεσα σε όλα από όλα γνωρίζεται και σε τίποτε δεν γνωρίζεται από κανένα».
<br />
Και ο μέγας Βασίλειος λέγει ότι: «Ολόκληρη η δημιουργία του Θεού είναι σχολή των πνευματικών λόγων (των σκοπών της υπάρξεως των) και τόπος διδασκαλίας της γνώσεως του Θεού. Από τα ορώμενα και αισθητά αναγόμεθα με τον νου μας στην θεωρία των αοράτων».
<br />
Το πέμπτο μέσο με το οποίο πείθεται κάποιος να πιστέψει στον Θεό είναι το κήρυγμα της υποδειγματικής ζωής, το προσωπικό παράδειγμα, δηλ. η κατά Χριστόν ζωή και η απόδειξη με τα έργα αυτών τα όποια διδάσκουμε. Για αυτό έλεγε ένας από τους αγίους Πατέρας: «Σιώπησε και άφησε να μιλήσουν τα έργα σου».
<br />
Και πάλι: «Έλεγξε με την δύναμη των αγίων έργων σου αυτούς που διαφωνούν σε δογματικά θέματα μαζί σου και όχι με την γλυκύτητα της φωνής των λόγων σου «(Φιλοκαλία). Γι' αυτό και ο Απόστολος Παύλος προτρέπει τον μαθητή του Τιμόθεο, όπως «τύπος γίνου των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστη, εν αγνεία» (Α' Τιμ. 4,12). Παρόμοια και τους Εφεσίους συμβουλεύει να συμπεριφέρονται «ως υιοί φωτός» (Έφεσ. 5, 8-10). Ενώ προς τους Κολασσαείς γράφει: «Εν σοφία περιπατείτε προς τους έξω, τον καιρόν εξαγοραζόμενοι. Ο λόγος υμών πάντοτε εν χάριτι, αλάτι ήρτυμένος, είδέναι πώς δει υμάς ένί έκάστω άποκρίνεσθαι». (Κολ. 4,5-6).
<br />
<br />
<br />
004. Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι χριστιανοί προς τους απίστους και τους ειδωλολάτρες; Επιτρέπεται να μιλούν, να τρώγουν μαζί, να κατοικούν στον ίδιο τόπο, ή να παντρεύονται μεταξύ των;
<br />
Προς τους ειδωλολάτρες πρέπει να συμπεριφερόμαστε με αγάπη και πραότητα, διότι μ' αυτές τις δύο αρετές πολλούς μπορούμε να οδηγήσουμε στον Χριστό, κατά την μαρτυρία του αγίου Εφραίμ του Σύρου, ό οποίος λέγει: «Ο τρόπος για να έλθουν όλοι στον Χριστό είναι μόνο η αγάπη και η πραότης». Και ό άγιος Μακάριος ό Μέγας, μόνο με λίγους λόγους αγάπης και πραότητας, επέστρεψε στον Χριστό ένα ολόκληρο ειδωλολατρικό λαό, οι οποίοι κατόπιν έγιναν μοναχοί και μαθητές του.
<br />
Όσο άφορα τους αιρετικούς έχουμε μαρτυρία του θείου Αποστόλου Παύλου, ό οποίος λέγει: «Αιρετικό άνθρωπον μετά μίαν και δευτέρα νουθεσία παραιτού» (Τίτ. 3,10). Οι αιρετικοί είναι εχθροί της αληθείας και του Θεού (Ψαλμ. 36,20). Οι αιρετικοί είναι τέκνα του πονηρού (Ματθ. 13,38), τους οποίους δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε (Ιωάν. 2,24). Οι αιρετικοί είναι εχθροί του Θεού (Ψαλμ. 36,20 και 91,9) και δεν έχουμε την άδεια να τους αγαπούμε διότι είναι παιδιά του διαβόλου, «γεννήματα εχιδνών» (Ματθ. 3,7 12,34 23,33).
<br />
Με τους αιρετικούς δεν επιτρέπεται στο σπίτι μας να συμπροσευχώμαστε (Καν. 10 και 64 εκ των Αποστολικών). η αμαρτία των στρέφεται εναντίον του Αγίου Πνεύματος, η οποία «ουκ άφεθήσεται αύτω ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι» (Ματθ. 12,31, 31-32Μάρκ. 3,29 Λουκ. 12,10).
<br />
Τους αιρετικούς δεν επιτρέπεται ούτε στο σπίτι μας να τους δεχόμαστε, ούτε και καλημέρα να τους λέγωμεν (Β' Ιωάν. 10-11). Όσο άφορα την σύναψη γάμου μεταξύ ενός ορθοδόξου και αιρετικής γυναίκας η το αντίθετο δεν επιτρέπεται, επειδή δεν μπορούν να συζήσουν ό λύκος με το πρόβατο με την αποκτήσει μάλιστα και παιδιών (Εκκλησιαστικοί Κανόνες Νικόδημου Σακελλαρίε, Ρουμάνου).
<br />
Ενώ, εάν δύο σύζυγοι, πριν να γίνουν χριστιανοί, συνήψαν δεσμό με γάμο και εάν κατόπιν, ό ένας άπ' αυτούς ασπασθεί την αλήθεια της ορθοδόξου πίστεως και ο άλλος παραμείνει στην απιστία του τότε να μη χωρίσουν διότι ο άπιστος άνδρας αγιάζεται από την πιστή γυναίκα του και η άπιστη γυναίκα αγιάζεται και ωφελείται από τον πιστό άνδρα της (Α' Κορ. 7,12-14) και 6η Οικουμενική . Σύνοδος Καν. 72).
<br />
<br />
<br />
005. Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι ορθόδοξοι χριστιανοί ενώπιον των χριστιανών των άλλων ομολογιών;
<br />
Προς αυτούς, εάν δεν μας προκαλούν σε συζήτηση για την αλήθεια της πίστεως μας, πρέπει να τους συμπεριφερώμεθα με αγάπη και με ευσπλαχνία, να τους βοηθάμε στις ανάγκες των, κατά το παράδειγμα που μας έδωσε ό Σωτήρ μας Ιησούς Χριστός με τον καλό Σαμαρείτη (Λουκ. 10,37 και Ματθ. 7,12). Ενώ, εάν θελήσουν να αμφισβητήσουν και μας προκαλέσουν για την αγία μας πίστη ή την Ιερά Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, τότε «πρέπει να την υπερασπίσουμε με όλη μας την δύναμη και να πολεμήσουμε μέχρι θανάτου» (Αόρατος Πόλεμος, Αγίου Νικόδημου Αγιορείτου).
<br />
Επειδή πρέπει να αγαπούμε τον πλησίον μέσα στα πρέποντα όρια, ενώ τον Θεό άνευ ορών. Δεν πρέπει να νομίζουμε ότι είναι καλό να αγαπούμε τον πλησίον και να αφήνουμε να καταπατείται από τους ξένους η αληθινή πίστης του Χριστού, διότι αυτοί θέλουν να μας απομακρύνουν απ' αυτή την πίστη και να μας διδάξουν την δική τους, την σκόλια και αιρετική. Πρέπει λοιπόν, κάθε ορθόδοξος Ιερεύς και κάθε πιστός της Εκκλησίας μας να είναι ένας καλός στρατιώτης του Χριστού με όλη την ευλάβεια, την γενναιότητα και την δύναμη της ευσέβειας για να προστατεύσει με τον λόγο και με τα γραπτά του, εάν μπορεί, την αλήθεια της ορθοδόξου πίστεως μας.
<br />
Δεν πρέπει να είναι πράος εκεί που δεν υπάρχει ανάγκη πραότητας, διότι άκουσε τι λέγει ο προφήτης: «Εκεί ό πραύς έστω μαχητής» (Ίωήλ 4,11). Το ίδιο μας διδάσκει και ο όσιος Ποιμήν ο Μέγας, λέγοντας: «Πρέπει να υπομένουμε οτιδήποτε ήθελε μας προκαλέσει κάποιος και τα μάτια να μας βγάλει και το δεξί χέρι να μας κόψη, ενώ, εάν κάποιος θέληση να μας απομακρύνει και μας χωρίσει από τον Θεό, τότε να οργιστούμε» (Γεροντικό). Και πάλι λέγει: «Την πρώτη φορά απομακρύνσου, την δεύτερη φορά και την τρίτη αγωνίσου εναντίον αυτού που θέλει να σε χωρίσει από την αληθινή πίστη».https://pneumatikotita.forumgreek.com/t13-topicΟ Βίκτορ Γιουσένκο στο Άγιο Όρος2007-09-22T09:07:26ZgasΜετά τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, που πέρυσι ίδια εποχή είχε επισκεφθεί το Άγιον Όρος, ήρθε η σειρά του Πρόεδρου
<br />
της Ουκρανίας κ. Βίκτορ Γιουσένκο.
<br />
<br />
Το Άγιον Όρος για δύο ημέρες επισκέφθηκε ανεπίσημα ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιουσένκο.
<br />
<br />
Ο Βίκτορ Γιουσένκο έφτασε την Πέμπτη το μεσημέρι στην πόλη της Θεσσαλονίκης, και από εκεί αμέσως αναχώρησε με αυτοκίνητο για την Ουρανούπολη.
<br />
<br />
Από την Ουρανούπολη αναχώρησε για την Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος (Ρωσικό), στο οποίο και διανυκτέρευσε.
<br />
<br />
Οι Μοναχοί του Αγίου Παντελεήμονος οι οποίοι είναι ρωσικής και ουκρανικής καταγωγής, τον υποδέχτηκαν με το γνωστό Αγιορείτικο τυπικό.
<br />
<br />
Χθες Παρασκευή ο Πρόεδρος της Ουκρανίας κ. Γιουσένκο επισκέφθηκε τις Καρυές, όπου έγινε δεκτός από τον κ. Αρίστο Κασμίρογλου Διοικητή του Αγίου Όρους καθώς επίσης και από την Ιερά Επιστασία με πρωτοεπιστάτη τον π. Καλλίνικο.
<br />
<br />
Ο Πρωτοεπιστάτης π. Καλλίνικος ξενάγησε τον κ. Γιουσένκο στο Πρωτάτο για να προσκυνήσει την εικόνα του «Άξιον Εστί», και στην συνέχεια μετέβησαν στο κτίριο της Ιεράς Κοινότητας από του προσφέρθηκε παραδοσιακό αγιορείτικο κέρασμα.
<br />
<br />
Ο κ. Γιουσένκο αφού αντάλλαξε αναμνηστικά δώρα με τους Μοναχούς, αναχώρησε για την Θεσσαλονίκη και από εκεί το βράδυ για το Κίεβο.
<br />
<br />
Ο κ. Γιουσένκο θυμόμαστε πως είχε δηλητηριασθεί από διοξίνη η οποία του είχε χορηγηθεί από το στόμα γι΄αυτό είχε γίνει η παραμορφώσει του προσώπου του, είχαν αποφανθεί τότε οι Αυστριακοί γιατροί που τον παρακολούθησαν.
<br />
<br />
πηγή:<a href="//www.romfea.gr" target="_blank" rel="nofollow">www.romfea.gr</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t12-topicΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ2007-09-13T17:09:31Zgas<img src="http://i12.servimg.com/u/f12/11/56/20/81/91391510.gif" alt="" />https://pneumatikotita.forumgreek.com/t11-topicΆγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης2007-09-09T11:51:44ZgasΆγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης
<br />
<br />
Ο Οσιότατος Αρσένιος ο Καππαδόκης γεννήθηκε γύρω στα 1840 στα Φάρασα ή Βαρασιό, στο Κεφαλοχώρι των έξι Χριστιανικών χωριών της περιφερείας Φαράσων της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι σε αρετές και μέτριοι σε αγαθά.
<br />
<br />
Είχαν αποκτήσει δύο αγόρια, τον Βλάσιο και τον Θεόδωρο (τον Άγιο Αρσένιο).
<br />
<br />
Από μικρή ηλικία έμειναν ορφανά και τα προστάτεψε η θεία τους, αδελφή της μητέρας τους. Ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβηκε στα παιδιά και την θαυματουργική διάσωση του μικρού τότε Θεόδωρου από τον Άγιο Γεώργιο που τον έσωσε από βέβαιο πνιγμό, είχε ως αποτέλεσμα, για τον μεν Βλάσιο να δοθεί με τον δικό του τρόπο στον Θεό, να τον δοξολογεί ως δάσκαλος της Βυζαντινής Μουσικής και κατέληξε αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, για τον Θεόδωρο δε να θέλει να γίνει καλόγερος.
<br />
<br />
Στη συνέχεια μεγαλώνοντας, στάλθηκε στη Νίγδη και μετά στη Σμύρνη όπου τέλειωσε τις σπουδές του.
<br />
<br />
Στα είκοσι έξι του περίπου χρόνια πήγε στην Ιερά Μονή Φλαβιανών του Τιμίου Προδρόμου όπου αργότερα κάρηκε Μοναχός και πήρε το όνομα Αρσένιος. Δυστυχώς όμως δε χάρηκε πολύ την ησυχία του, διότι εκείνη την εποχή είχαν ανάγκη μεγάλη από δασκάλους και ο Μητροπολίτης Παϊσιος ο Β΄, τον χειροτόνησε Διάκο και τον έστειλε στα Φάρασα για να μάθει γράμματα στα εγκαταλειμμένα παιδιά. Αυτό φυσικά γινόταν στα κρυφά, με χίλιες δυο προφυλάξεις, για να μη μάθουν τίποτε οι Τούρκοι. Στο τριακοστό έτος της ηλικίας του χειροτονήθηκε στην Καισαρεία πρεσβύτερος με τον τίτλο του Αρχιμανδρίτου και την ευλογία ως Πνευματικός.
<br />
<br />
Άρχισε πια η πνευματική του δράση να γίνεται μεγαλύτερη και να απλώνεται. Με την άφθονη Θεία Χάρη που τον προίκισε ο Θεός θεράπευε τις ψυχές και τα σώματα των πονεμένων ανθρώπων. Είχε πολλή αγάπη στον Θεό και προς την εικόνα Του, τον άνθρωπο και όχι στον εαυτό του, διότι , όταν έβλεπε πολύ πόνο και καταπίεση Τουρκική, η αγάπη τον έβγαζε έξω από τον εαυτό του και έξω από το χωριό του και αγκάλιαζε και τα γύρω χωριά. Θεράπευε αδιάκριτα τον ανθρώπινο πόνο όπου τον συναντούσε σε Χριστιανούς ή Τούρκους. Για τον Άγιο δεν είχε καμιά σημασία, διότι έβλεπε στο πρόσωπό τους, την με πολλή αγάπη πλασθείσα εικόνα του Θεού. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα που επετέλεσε ο Άγιος με τη Χάρη του Θεού. Στείρες γυναίκες τεκνοποιούσαν, αφού τις διάβαζε ευχή ή έδιδε "φυλακτό" που ήταν ένα κομμάτι χαρτί γραμμένο με κάποιες ευχές που τις έγραψε ο ίδιος. Διάβαζε το Άγιο Ευαγγέλιο σε σοβαρές περιπτώσεις, όπως στους τυφλούς, βουβούς, χωλούς παραλυτικούς, δαιμονιζομένους και γινόντουσαν καλά, μόλις τελείωνε την ανάγνωση. Πολλοί Χριστιανοί και Τούρκοι είχαν θεραπευθεί, αφού πήραν χώμα από το κατώφλι του κελιού του και αναμιγνύοντάς το με λίγο νερό το έπιναν, πιστεύοντας ότι θα εθεραπεύοντας ότι θα εθεραπεύοντο και η πίστη τους που είχαν στον Άγιο, έκανε το θαύμα. Χρήματα φυσικά δε δεχόταν ποτέ ούτε κι έπιανε στα χέρια του.
<br />
<br />
Συνήθιζε να λέγει "η πίστη μας δεν πουλιέται".
<br />
<br />
Βίωνε ολοκληρωτικά και "έπασχε τα Θεία". Ζούσε με αυταπάρνηση, διότι αγαπούσε πολύ πρώτα τον Θεό και μετά την εικόνα Του, τον Θεό και μετά την εικόνα Του, τον πλησίον. Αιματηρούς αγώνες και προσπάθειες κατέβαλε για να διατηρήσει τους συγχωριανούς και τους συμπατριώτες του στην πίστη, για να μην κλονιστούν και αλλαξοπιστήσουν στις χαλεπές εκείνες ημέρες και εποχές, από τις πολλές και διάφορες πιέσεις που δεχόντουσαν από τους Τούρκους, αλλά και από διάφορους προβατόσχημους λύκους, τους προτεστάντες, που προσπαθούσαν να ποιμάνουν την ποίμνη του Χριστού.
<br />
<br />
Το κελί του, μικρό, απέριττο, ευρισκόταν μέσα στον κόσμο. Ζούσε μέσα στον κόσμο, αλλά συγχρόνως κατόρθωνε να ζει και εκτός του κόσμου.
<br />
<br />
Σε αυτό, καθώς και για τα θεία του κατορθώματα, πολύ τον βοηθούσαν οι δύο ημέρες (η Τετάρτη και η Παρασκευή) που έμενε έγκλειστος στο κελί του, προσευχόμενος. Οι οποίες καρποφορούσαν περισσότερο πνευματικά τότε, διότι αγίαζαν και την εργασία των άλλων ημερών. Ώρες έμενε γονατιστός προσευχόμενος στον Θεό για τον λαό Του, που τον είχε εμπιστευθεί στα ασκητικά χέρια του δούλου Του Αρσενίου. Η μεγάλη ευαισθησία του Αγίου Πατρός δεν άντεχε να κάνει κανένα κακό στην πλάση. Ιδιαίτερα στα ζώα. Ποτέ του δεν κάθισε σε ζώο να το κουράσει, για να ξεκουράσει τον εαυτό του. Προτιμούσε πάντοτε να βαδίζει πεζός και όπως συνήθιζε ξυπόλυτος. Είχε πάντοτε μπροστά του τον Χριστό που ποτέ Του δεν κάθισε σε ζώο - μόνο μια φορά - και όπως χαρακτηριστικά έλεγε: "Εγώ που είμαι χειρότερος και από το γαιδουράκι, πως να καθίσω σ' αυτό;" Για να κρύψει τις αρετές του από τα μάτια των ανθρώπων και να αποφύγει έτσι τους επαίνους, κατάφευγε σ' ορισμένες "ιδιοτροπίες". Παρουσιαζόταν σαν σκληρός θυμώδης, οξύθυμος, απόπαιρνε τις διάφορες γυναίκες, που από αγάπη γι' αυτόν και ευγνωμοσύνη προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν, με διάφορους τρόπους, να του μαγειρεύουν και να του στέλνουν φαγητό. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε στον πιστό του φίλο και ψάλτη Πρόδρομο τα εξής: "Εάν ήθελα να με υπηρετούν γυναίκες, θα γινόμουν έγγαμος ιερεύς και θα με υπηρετούσε παπαδιά. Τον καλόγηρο που τον υπηρετούσε γυναίκες, δεν είναι καλόγηρος".
<br />
<br />
Όταν ύψωνε τα χέρια του για να παρακαλέσει για κάτι τον Θεό, άρχιζε να τον παρακαλεί προσευχόμενος και φωνάζοντας, "Θεέ μου! λες και ξεκοβόταν η καρδιά του εκείνη την ώρα, και θαρρείς πώς έπιανε τον Χριστό από τα πόδια και δεν του έκανε το αίτημά του. Εμείς όπως έλεγαν οι Φαρασιώτες "στην Πατρίδα μας τι θα πει γιατρός, δεν ξέραμε στον Χατζεφεντή τρέχαμε. Στην Ελλάδα μάθαμε από γιατρούς, αλλ' αν τα πούμε στους εντόπιους, τους φαίνονται παράξενα".
<br />
<br />
Εκτός από τα άλλα του χαρίσματα είχε και το προορατικό χάρισμα. Είχε πληροφορηθεί από τον Θεό, πως θα έφευγαν για την Ελλάδα και έγινε στις 14 Αυγούστου του 1924 με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Γνώριζε από προηγουμένως και τον θάνατό του και ότι αυτός θα συνέβαινε σ' ένα νησί.
<br />
<br />
Η αγία του μορφή συνέχεια σκοπούσε Χάρη και παρηγοριά.
<br />
<br />
Το πρόσωπό του έλαμπε από την ασκητική γυαλάδα, που έμοιαζε σαν το χρώμα του φτιασμένου κυδωνιού.
<br />
<br />
Είχε πια εξαϋλωθεί από τους υπερφυσικούς πνευματικούς αγώνες, που έκανε από αγάπη στον Χριστό, καθώς και από τους πολλούς του κόπους για την αγάπη προς το ποίμνιο του, που το ποίμανε πενήντα χρόνια σαν καλός Ποιμένας.
<br />
<br />
Τρεις μέρες πριν την εκδημία του ήλθε η Παναγία, τον γύρισε σ' όλο το Άγιο Όρος, τα Μοναστήρια, τους Ναούς που τόσο επιθυμούσε να δει και δεν είχε αξιωθεί και του είπε ότι σε τρεις ημέρες θα παρουσιαστεί στον Κύριο, που τόσο πολύ αγάπησε και έδωσε όλο του τον εαυτό σ' Αυτόν.
<br />
<br />
Έφυγε στις 10 Νοεμβρίου το 1924.
<br />
<br />
Με λίγα λόγια αυτός ήταν ο Άγιος Αρσένιος.
<br />
<br />
Ας έχομε όλοι τις Αγίες του Ευχές.
<br />
<br />
<br />
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
<br />
<br />
Των τερπνών απανέστης εμφρόνως Όσιε, χρηματισθείς ουρανόθεν ως Αβραάμ ο κλεινός, και Αγγέλων μιμητής, ώφθης τω βίω σου, λόγω εμπρέπων πρακτικώ, και σοφία αληθεί, Αρσένιε θεοφόρε. Και νυν απαύστως δυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.https://pneumatikotita.forumgreek.com/t10-topicΓια τη Θεομήτορα "Αγίου Σιλουανού"2007-09-09T08:17:37ZgasΓια τη Θεομήτορα
<br />
<br />
<br />
Όταν η ψυχή κατέχεται από την αγάπη του Θεού, τότε, ω, πως είναι όλα ευχάριστα, αγαπημένα και χαρούμενα. Αυτή η αγάπη όμως συνεπάγεται θλίψη κι όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι κι η θλίψη.
<br />
<br />
Η Θεοτόκος δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε καν με το λογισμό, και δεν έχασε ποτέ τη Χάρη, αλλά κι Αυτή είχε μεγάλες θλίψεις. Όταν στεκόταν δίπλα στο Σταυρό, τότε ήταν η θλίψη Της απέραντη σαν τον ωκεανό κι οι πόνοι της ψυχής Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτεροι από τον πόνο του Αδάμ μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί κι η αγάπη Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη από την αγάπη του Αδάμ στον Παράδεισο. Κι αν επέζησε, επέζησε μόνο με τη Θεία δύναμη, με την ενίσχυση του Κυρίου, γιατί ήταν θέλημά Του να δει την Ανάσταση κι ύστερα, μετά την Ανάληψή Του, να παραμείνει παρηγοριά και χαρά των Αποστόλων και του νέου χριστιανικού λαού.
<br />
<br />
Εμείς δεν φτάνουμε στην πληρότητα της αγάπης της Θεοτόκου, και γι΄ αυτό δεν μπορούμε να εννοήσωμε πλήρως το βάθος της θλίψεώς Της. Η αγάπη Της ήταν τέλεια. Αγαπούσε άπειρα το Θεό και Υιό Της, αλλ΄ αγαπούσε και το λαό με μεγάλη αγάπη. Και τι αισθανόταν τάχα, όταν εκείνοι, που τόσο πολύ αγαπούσε η Ίδια και που τόσο πολύ ποθούσε τη σωτηρία τους, σταύρωναν τον αγαπημένο Υιό Της;
<br />
<br />
Αυτό δεν μπορούμε να το συλλάβωμε, γιατί η αγάπη μας για το Θεό και τούς ανθρώπους είναι λίγη. Κι όμως η αγάπη της Παναγίας υπήρξε απέραντη και ακατάληπτη, έτσι απέραντος ήταν κι ο πόνος Της που παραμένει ακατάληπτος για μας.
<br />
<br />
Άσπιλε Παρθένε Θεοτόκε, πες σ΄ εμάς τα παιδιά Σου, πως αγαπούσες τον Υιό Σου και Θεό, όταν ζούσες στη γη; Πως χαιρόταν το πνεύμα Σου για το Θεό και Σωτήρα Σου; Πως αντίκριζες την ομορφιά του προσώπου Του; Πως σκεφτόσουν ότι Αυτός είναι Εκείνος, που Τον διακονούν με φόβο και αγάπη όλες οι Δυνάμεις των ουρανών;
<br />
<br />
Πες μας, τι ένοιωθε η ψυχή Σου, όταν κρατούσες στα χέρια Σου το Θαυμαστό Νήπιο; Πως το ανέτρεφες; Πως πονούσε η ψυχή Σου, όταν μαζί με τον Ιωσήφ Τον αναζητούσες τρεις μέρες στην Ιερουσαλήμ; Ποιάν αγωνία έζησες, όταν ο Κύριος παραδόθηκε στην σταύρωση και πέθανε στο Σταυρό;
<br />
<br />
Πες μας, ποια χαρά αισθάνθηκες για την Ανάσταση η πως σπαρταρούσε η ψυχή Σου από τον πόθο του Κυρίου μετά την Ανάληψη;
<br />
<br />
Οι ψυχές μας λαχταρούν να γνωρίσουν τη ζωή Σου με τον Κύριο στη γη αλλά Συ δεν ευδόκησες να τα παραδώσης ολ΄ αυτά στη Γραφή, αλλά σκέπασες το μυστήριό Σου με σιγή.
<br />
<br />
Πολλά θαύματα και ελέη είδα από τον Κύριο και τη Θεοτόκο, αλλά μου είναι τελείως αδύνατο ν΄ νταποδώσω κάπως αυτή την αγάπη.
<br />
<br />
Τι ν΄ αναταποδώσω εγώ στην Υπεραγία Θεοτόκο, που δεν με περιφρόνησε ενώ ήμουν βυθισμένος στην αμαρτία, αλλά μ΄ επισκέφθηκε σπλαγχνικά και με συνέτισε; Δεν Την είδα, αλλά το Άγιο Πνεύμα μου έδωσε να Την αναγνωρίσω από τα γεμάτα χάρη λόγια Tης και το πνεύμα μου χαίρεται κι η ψυχή μου παρασύρεται τόσο από την αγάπη προς Αυτήν, ώστε και μόνη η επίκληση του ονόματός Tης γλυκαίνει την καρδιά μου.
<br />
<br />
Όταν ήμουν νεαρός υποτακτικός, προσευχόμουν μια φορά μπροστά στην εικόνα της Θεομήτορος και μπήκε τότε στην καρδιά μου η προσευχή του Ιησού κι άρχισε από μόνη της να προφέρεται εκεί.
<br />
<br />
Μια άλλη φορά άκουγα στην εκκλησία την ανάγνωση των προφητειών του Ησαΐα, και στις λέξεις «Λούσασθε και καθαροί γίνεσθε» (Ησ. α΄ 16) σκέφτηκα: «Μήπως η Παναγία αμάρτησε ποτέ, έστω και με το λογισμό;». Και, ω του θαύματος! Μέσα στην καρδιά μου μια φωνή ενωμένη με την προσευχή πρόφερε ρητώς: «Η Θεοτόκος ποτέ δεν αμάρτησε, ούτε καν με την σκέψη». Έτσι το Άγιο Πνεύμα μαρτυρούσε στην καρδιά μου για την αγνότητά Της.
<br />
<br />
Εν τούτοις κατά τον επίγειο βίο Tης δεν είχε ακόμα την πληρότητα της γνώσεως και υπέπεσε σ΄ ορισμένα αναμάρτητα λάθη ατέλειας. Αυτό φαίνεται από το Ευαγγέλιο όταν επέστρεφε από την Ιερουσαλήμ, δεν ήξερε που είναι ο Υιός Της και Τον αναζητούσε τρεις μέρες με τον Ιωσήφ (Λουκ. β΄ 44-46).
<br />
<br />
Η ψυχή μου γεμίζει από φόβο και τρόμο, όταν αναλογίζομαι τη δόξα της Θεομήτορος.
<br />
<br />
Είναι ενδεής ο νους μου και φτωχή κι αδύναμη η καρδιά μου, αλλά η ψυχή μου χαίρεται και παρασύρομαι στο να γράψω έστω και λίγα λόγια γι΄ Αυτήν.
<br />
<br />
Η ψυχή μου φοβάται να το αποτολμήσει, αλλά η αγάπη με πιέζει να μην κρύψω τις ευεργεσίες της ευσπλαχνίας Tης.
<br />
<br />
Η Θεοτόκος δεν παρέδωσε στη Γραφή ούτε τις σκέψεις Tης ούτε την αγάπη Tης για τον Υιό και Θεό Tης ούτε τις θλίψεις της ψυχής Tης, κατά την ώρα της σταυρώσεως, γιατί ούτε και τότε θα μπορούσαμε να τα συλλάβωμε. Η αγάπη Tης για το Θεό ήταν ισχυρότερη και φλογερότερη από την αγάπη των Χερουβείμ και των Σεραφείμ κι όλες οι Δυνάμεις των Αγγέλων και Αρχαγγέλων εκπλήσσονται μ΄ Αυτήν.
<br />
<br />
Παρ΄ όλο όμως που η ζωή της Θεοτόκου σκεπαζόταν, θα λέγαμε, από την άγια σιγή, ο Κύριος όμως φανέρωσε στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας πως η Παναγία μας αγκαλιάζει με την αγάπη Tης όλο τον κόσμο και βλέπει με το Άγιο Πνεύμα όλους τούς λαούς της γης και, όπως και ο Υιός Tης, έτσι κι Εκείνη σπλαγχνίζεται και ελεεί τούς πάντες.
<br />
<br />
Ω, και να γνωρίζαμε πόσο αγαπά η Παναγία όλους, όσους τηρούν τις εντολές του Χριστού, και πόσο λυπάται και στενοχωριέται για κείνους που δεν μετανοούν! Αυτό το δοκίμασα με την πείρα μου.
<br />
<br />
Δεν ψεύδομαι, λέω την αλήθεια ενώπιον του Θεού, πως γνωρίζω πνευματικά την Άχραντη Παρθένο. Δεν Την είδα, αλλά το Άγιο Πνεύμα μου έδωσε να γνωρίσω Αυτήν και την αγάπη Tης για μας. Χωρίς την ευσπλαχνία Tης η ψυχή θα είχε χαθεί από πολύν καιρό. Εκείνη όμως ευδόκησε να μ΄ επισκέφθει και να με νουθετήσει, για να μην αμαρτάνω. Μου είπε: «Δεν μ΄ αρέσει να βλέπω τα έργα σου». Τα λόγια Της ήταν ευχάριστα, ήρεμα, με πραότητα και συγκίνησαν την ψυχή. Πέρασαν πάνω από σαράντα χρόνια, μα η ψυχή μου δεν μπορεί να λησμονήση εκείνη τη γλυκειά φωνή και δεν ξέρω πως να ευχαριστήσω την αγαθή και σπλαγχνική Μητέρα του Θεού.
<br />
<br />
Αληθινά, Αυτή είναι η βοήθειά μας ενώπιον του Θεού και μόνο τ΄ όνομά Της χαροποιεί την ψυχή. Αλλά κι όλος ο ουρανός κι όλη η γη χαίρονται με την αγάπη Tης.
<br />
<br />
Αξιοθαύμαστο κι ακατανόητο πράγμα. Ζη στούς ουρανούς και βλέπει αδιάκοπα την δόξα του Θεού, αλλά δεν λησμονεί κι εμάς τούς φτωχούς κι αγκαλιάζει με την ευσπλαχνία Της όλη τη γη κι όλους τούς λαούς.
<br />
<br />
Κι Αυτή την Άχραντη Μητέρα Του ο Κύριος την έδωσε σ΄ εμάς.
<br />
<br />
Αυτή είναι η χαρά και η ελπίδα μας.
<br />
<br />
Αυτή είναι η πνευματική μας Μητέρα και βρίσκεται κοντά μας κατά τη φύση σαν άνθρωπος και κάθε χριστιανική ψυχή ελκύεται από την αγάπη προς Αυτήν.https://pneumatikotita.forumgreek.com/t9-topicΗ Γέννηση στην Αγιογραφία2007-09-09T08:13:50ZgasΦώτης Κόντογλου
<br />
<br />
Η Γέννηση στην Αγιογραφία
<br />
<br />
Ἀπὸ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ» ἔτος β’ τόμος τέταρτος τεῦχος 45, Χριστούγεννα 1949.
<br />
<br />
<br />
[…]
<br />
Ὁ τύπος τῆς Γεννήσεως στοὺς βυζαντινοὺς εἶναι τοῦτος: Στὴ μέση στέκεται ἕνα σπήλαιο σὰν ἀπὸ κρουστάλινα βράχια περισκεπασμένο. Μέσα στὸ μαῦρο ἄνοιγμά του εἶναι μία φάτνη καὶ μέσα βρίσκεται ἕνα μωρὸ φασκιωμένο, ὁ Χριστός, κι’ ἀπό-πάνω του τὸν ἀχνίζουνε μὲ τὸ χνῶτο τους ἕνα βόδι κ’ἕνα γαϊδοῦρι εἴτε ἄλογο. Ἡ Παναγία εἶναι ξαπλωμένη πλάγι στὸ τέκνο της ἀπάνω σ' ἕνα στρωσίδι, ὅπως συνηθίζουνε στὴν Ἀνατολή. Στὸ ἀπάνω μέρος ἀπό τὰ δεξιὰ εἶναι χορὸς Ἀγγέλων σὲ στάση δεήσεως, ενῶ ἀπὸ τ’ἀριστερὰ ἕνας ἄλλος ἄγγελος μὲ φτερὰ ἀνοιχτά, μιλᾶ μὲ τοὺς τσομπάνηδες σὰν νὰ τοὺς λέγει ταὴ χαροποιὰ τὴν εἴδηση. Στο κάτω μέρος απὸ τὰ δεξιὰ παριστάνεται ὁ γέρο Ἰωσὴφ καθισμένος σ’ἕνα κοτρόνι καὶ συλλογίζεται μὲ τὸ κεφάλι ἀκουμπισμένο στὸ χέρι του, κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ λέγει «ἠβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν», καθ’ὅσον δὲν ἤθελε να ἐκθέσει την Παναγία ποὺ γέννησε δίχως νἄναι δικό του τὸ παιδί. Μπροστά του στέκεται ἕνας γέρος τσομπάνης ἀκουμπισμένος στὸ ραβδί του, ντυμένος μὲ προβιά, καὶ τοῦ μιλᾶ σὰ νὰ θέλει νὰ τὸν παρηγορήσει. Στὰ ἀριστερὰ εἶναι καθισμένη μιὰ γρηὰ ποὺ βαστᾶ στὴν ἀγκαλιά της τὸ νεογέννητο γυμνό, καὶ δοκιμάζει μὲ τὸ χέρι της τὸ ζεστὸ νερὸ μέσα σὲ μιὰ κολυμπήθρα, ἐνῶ μιὰ μικρὴ χωριατοπούλα μὲ τὸ τσεμπέρι χύνει νερὸ γιὰ νὰ κολυμπήσουνε τὸ μωρό. Γύρω τοὺς κι' ἀπάνω στὶς ραχοῦλες βοσκᾶνε πρόβατα, κάθουνται ξαπλωμένα καὶ δυὸ τρία μαντρόσκυλα. Ἕνας τσομπάνης ἀρμέγει. Πίσω ἀπὸ τὴ σπηλιὰ φαίνουνται μέσα στὸ βουνὸ οἱ τρεῖς μάγοι καβαλλικρμένοι στἄλογα, ὁ ἕνας σὲ ἄσπρο, ὁ ἄλλος σὲ μαῦρο κι’ὁ ἄλλος σε κόκκινο. Ἡ Παναγία ζωγραφίζεται καὶ γονατιστὴ, μὰ αὐτὸ θαρρῶ πὼς φραγκοφερνει. Ἡ σκηνὴ μὲ τὶς γυναῖκες ποὺ κολυμπᾶνε τὸ βρέφος εἶναι παρμένη ἀπὸ τ' Ἀπόκρυφα Εὐαγγέλια. Εἶναι παράξενο πῶς οἱ βυζαντινοὶ ζωγράφοι ποὺ ἤτανε ὀρθοδοξώτατοι, βάζουνε στὶς εἰκόνες τους κάποιες σκηνὲς ποὺ δὲν εἶναι γραμμένες στὸ Εὐαγγέλιο, παίρνοντάς τες ἀπὸ βιβλία ποὺ δὲν εἶναι Κανονικά. Στὸ Μυστρᾶ, στὸ Καχριὲ Τζαμὶ κι' ἀλλοῦ εἶναι ζωγραφισμένα ἐπεισόδια ἀπὸ τὴ ζωὴ τῆς Παναγίας παρμένα ἀπὸ τὸ λεγόμενο Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου ποὺ δὲν εἶναι Κανονικό. Ἀλλά τέτοια καθέκαστα εἶναι ζωγραφισμένα στὰ Εἰσόδια, στὸν Εὐαγγελισμό, στὴν ζωὴ Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, κλπ. Γιὰ τὴ Γέννηση βρίσκεται γραμμένο στὰ Ἀπόκρυφα πὼς σὰν πιάσανε οἱ πόνοι τὴν Παναγία, πῆγε ὁ Ἰωσὴφ νὰ βρεῖ καμμιὰ μαμή, καὶ βρῆκε μιὰ γρηὰ ποὺ τὴ λέγανε Σαλώμη, κι' αὐτὴ ἔπλυνε τὸ παιδί. Σὲ κάποιες ἀρχαῖες τοιχογραφίες εἶναι γραμμένο καὶ τὄνομα τῆς Σαλώμης. Στὰ πιὸ ὡραῖα εἰκονίσματα ἡ Παναγία παριστάνεται ξαπλωμένη κ'ἔχει ἀκουμπισμένο τὸ κεφάλι της στὸ χέρι της, κ' ἡ ἔκφρασή της εἶναι γλυκειὰ καὶ μελαγχολική, ἕνα πρᾶγμα πολὺ κατανυχτικό. Σὲ λιγοστὲς εἰκόνες εἶδα ζωγραφισμένα μάτια ἀπάνω στὸ σπήλαιο, σὰν νὰ εἶναι ζωντανό, ὅπως ζωγραφίζουνε πάλι σὲ σχέδιο ἀητοῦ, τὰ σύννεφα ποὺ σηκώνουνε τοὺς Ἀποστόλους στὴν Κοίμηση, στὴ Βάπτιση τὸν Ἰορδάνη σὰν γέρο καὶ τὴ θάλασσα σὰν νεράϊδα, τὶς πηγὲς τοῦ ποταμοῦ σὰν ἕναν πέτρινον ἄνθρωπο ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα του τὸ νερό, κ.ἄ. Ἡ Ἑρμηνεία τῶν Ζωγράφων τοῦ Διονυσίου τοῦ ἐκ Φουρνᾶ τῶν Ἀγράφων, γράφει γιὰ τὸν τύπο τῆς Γεννήσεως: «Σπήλαιον, καὶ ἔσω εἰς τὸ δεξιὸν μέρος ἡ Θεοτόκος βάλλουσα τὸ βρέφος ἐσπαργανωμένον μέσα εἰς τὴν φάτνην καὶ ἀριστερὰ ὁ Ἰωσὴφ γονατιστὸς ἔχων τὰ χέρια ἐσταυρωμένα (1)• καὶ ὄπισθεν τῆς φάτνης ἕνα βόδι κ'ἕνα ἄλογον βλέποντα τὸν Χριστὸν καὶ ὄπισθεν ποιμένες βαστάζοντες ράβδους καὶ βλέποντες μετὰ θάμβους τὸν Χριστόν. Καὶ ἔξωθεν τοῦ σπηλαίου πρόβατα καὶ ποιμένες, ὁ ἕνας λαλῶν αὐλὸν καὶ ἕτεροι βλέποντες ἄνω μετὰ φόβου. Καὶ ἐπάνωθεν αὐτῶν ἕνας ἄγγελος εὐλογῶν αὐτούς, καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος οἱ μάγοι μετὰ βάσιλικῆς στολῆς καθήμενοι ἐπάνω εἰς ἄλογα καὶ δεικνύοντες ἀλλήλοις τὸν ἀστέρα. Καὶ ἐπάνωθεν τοῦ σπηλαίου πλῆθος ἀγγέλων...».
<br />
<br />
Οἱ πιὸ ὡραῖες εἰκόνες τῆς Γεννήσεως ποὺ ἀφήσανε οἱ παληοὶ εὐσεβεῖς ἁγιογράφοι μας εἶναι κατὰ πρῶτον οἱ ψηφιδωτές τοῦ Δαφνιοῦ καὶ τοῦ Ὁσίου Λουκᾶ, ἔργα ἐξαίσια γιὰ ὅποιον νοιώθει τὴ βυζαντινὴ τέχνη καὶ δὲν θέλει σκηνοθεσίες καὶ ἐπιδείξεις κούφιες. Ἄλλη ὡραία εἰκόνα τῆς Γεννήσεως εἶναι στὴν Περίβλεπτο τοῦ Μύστρᾶ, ἴσως ἡ ὡραιότερη, καθὼς καὶ ἄλλη στὴν Παντάνασσα. Σπουδαία εἶναι καὶ ἡ Γέννηση στὸ Καχριὲ Τζαμὶ τῆς Πόλης (ἀρχαία Μονὴ τῆς Χώρας), τῆς Ὑπαπαντῆς στὰ Μετέωρα, στὰ μοναστήρια τοῦ Διονυσίου καὶ τοῦ Δοχειαρίου στ' Ἅγιον Ὄρος, καθὼς καὶ τοῦ Ἁγίου Παύλου, στὸ μοναστῆρι τῆς Μεταμορφώσεως στὰ Μετέωρα, καθὼς καὶ στὸ μοναστῆρι τοῦ Βαρλαάμ, ἔργο τοῦ Φράγκου Κατελλάνου. Ὑπάρχουνε κι' ἄλλες ἔμορφες Γεννήσεις σὲ ἀρχαῖα ἐξωκκλήσια, ὅλες στὸν ἴδιο τύπο ποὺ ἱστορήσαμε. Πλῆθος Γεννήσεις στολίζουνε τὰ ἀρχαῖα χειρόγραφα, ὅπως εἶναι δυὸ ποὺ βρίσκουνται στὸ μοναστήρι τῶν Ἰβήρων. Τὸ ἁμαρτωλὸ χέρι μου ἀξιώθηκε νὰ ζωγραφίσει κάμποσες Γεννήσεις σὲ σανίδι, καὶ δυὸ σὲ τοιχογραφία, τὴ μιὰ στὸ οἰκογενειακὸ παρεκκλῆσι τοῦ Γ. Πεσμαζόγλου στὴν Κηφισιά, τὴν ἄλλη, σὲ πολὺ μεγάλο σχῆμα, στὴν ἐκκλησία τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς στὸ Λιόπεσι.
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
--------------------------------------------------------------------------------
<br />
<br />
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
<br />
<br />
1. Στά χρόνια τοῦ Διονυσίου (18ος αἰώνας) εἶχε ἀρχίσει νὰ φραγκεύει ἡ ἁγιογραφία μας, γιαὐτὸ γράφει πὼς ὁ Ἰωσὴφ εἶναι γονατιστός, καθὼς καὶ ἄλλα ποὺ δὲν εἶναι τῆς βυζαντινῆς ἁγιογραφίας.https://pneumatikotita.forumgreek.com/t8-topicΗ Θεολογία της Εικόνας2007-09-09T08:13:08ZgasOlivier Clement
<br />
<br />
Η Θεολογία της Εικόνας
<br />
<br />
Μετάφραση από τα Γαλλικά: Δήμητρα Καραμπέρη
<br />
<br />
Το «Δοκίμιο για τη θεολογία της εικόνας στην ορθόδοξη Εκκλησία» του L&eacute;onide Ouspensky (τόμος Ι, Παρίσι 1960) είναι ένα βιβλίο που θα αφήσει εποχή. Πάνω σε ένα θέμα που καίει, πάνω σε ένα θέμα ουσιαστικό, αφού η τέχνη γίνεται για πολλούς σύγχρονούς μας αναζήτηση του απόλυτου και, κατά συνέπεια, επειδή η χριστιανική τέχνη θέτει άμεσα σε αμφισβήτηση την ικανότητά μας να ομολογούμε και να ζούμε την πίστη μας, ορίστε μία από τις πρώτες προσπάθειες σύνθεσης που δεν είναι καταρχήν αισθητική ή φιλοσοφική, αλλά βαθιά θεολογική, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης που εμπεριέχει και αξιώνει την πνευματική προσοχή. Σύνθεση που, επιπλέον, είναι έργο όχι ενός θεωρητικού, αλλά ενός από τους μεγαλύτερους αγιογράφους της εποχής μας, ο οποίος, σε συνεργασία με τον π. Γρηγόριο Κρουγκ, μόλις ζωγράφισε σημαντικά φρέσκο στην καινούρια εκκλησία των Τριών Αγίων, Βασιλείου, Γρηγορίου και Χρυσοστόμου (1), στο κέντρο του Παρισιού.
<br />
<br />
<br />
Θα ήθελα ξεκινώντας απλώς από αυτό το έργο, να εξάγω ορισμένα θεμελιώδη θέματα σχετικά με τη θεολογία της εικόνας.
<br />
<br />
<br />
Ο συγγραφέας καταρχήν μας υπενθυμίζει ότι η ευλάβεια προς τις άγιες εικόνες, τις εικόνες του Χριστού, της Παρθένου, των αγγέλων και των αγίων, αποτελεί δόγμα της χριστιανικής πίστης, το οποίο διατυπώθηκε από την 7η Οικουμενική Σύνοδο.
<br />
<br />
<br />
Η εικόνα, λοιπόν, δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο, ούτε ακόμη και μια απλή εικονογράφηση της Γραφής. Είναι αναπόσπαστο μέρος της λειτουργίας, αποτελεί «μέσο για να γνωρίσουμε το Θεό και να ενωθούμε μαζί Του». Γνωρίζουμε ότι ο εορτασμός μιας γιορτής απαιτεί την έκθεση στο μέσο του ναού της (μεταφερόμενης) εικόνας που, με την άμεση απόδειξη της όρασης, αποκαλύπτει το νόημα του γεγονότος του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε. Σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό, ολόκληρη η εκκλησία, με την αρχιτεκτονική και τα φρέσκο της (ή τα μωσαϊκά της) αντιπροσωπεύει στο χώρο αυτό που η εξέλιξη της λειτουργίας αντιπροσωπεύει στο χρόνο: την αντανάκλαση της θείας δόξας, την προ-θεωρία της μεσσιανικής Βασιλείας των Ουρανών. Ο λόγος και η εικόνα στη λειτουργία σχηματίζουν μια αξεχώριστη ολότητα, ένα μέσο συντονισμού, μια «πνευματόσφαιρα» θα μπορούσαμε να πούμε, διαμέσου της οποίας η Παράδοση καθιστά επίκαιρο και ζωντανό το Ευαγγέλιο. Έτσι η εικόνα αντιστοιχεί στη Γραφή όχι ως εικονογράφηση, αλλά με τον τρόπο που αντιστοιχούν σε αυτή τα λειτουργικά κείμενα: «τα κείμενα αυτά δεν γεννιούνται για να αναπαράγουν τη Γραφή όπως έχει. Είναι σαν τις υφάνσιμες ύλες. Εναλλάσσοντάς τες και αντιπαραβάλλοντας τα μέρη τους, αποκαλύπτουν το νόημά της, μας υποδεικνύουν τον τρόπο να ζήσουμε το ευαγγελικό κήρυγμα. Η εικόνα, απεικονίζοντας διάφορες στιγμές της αγίας ιστορίας, μεταδίδει με οπτικό τρόπο το νόημά τους και τη ζωτική σημασία τους. Έτσι, με τη λειτουργία και την εικόνα, η Γραφή ζει μέσα στην Εκκλησία και μέσα σε καθένα από τα μέλη της» (σσ. l64-l65).
<br />
<br />
<br />
Η ευλάβεια προς τις εικόνες είναι συνεπώς μια θεμελιώδης όψη της λειτουργικής εμπειρίας, δηλαδή της προ-θεωρίας της Βασιλείας των Ουρανών μέσα από τις πράξεις του Βασιλέα. «Υπό τους πέπλους» και διαμέσου της πίστης, ασφαλώς αυτή η προ-θεωρία δεν βιώνεται καθόλου από τη συνολική οντότητα του ανθρώπου, αλλά έχει τον άμεσο χαρακτήρα της αίσθησης, είναι η «αίσθηση των θείων πραγμάτων», η οποία γίνεται συνείδηση από τον συνολικό άνθρωπο. Η ορθόδοξη αντίληψη για τη λειτουργία εμφανίζεται έτσι αξεχώριστη από τις σημαντικές αντιλήψεις της ανατολικής ασκητικής για την προσχεδιασμένη μεταμόρφωση του σώματος από αυτόν τον κόσμο, υπό την αντίληψη του θαβωρικού φωτός από τα σαρκικά πνευματικά νοήματα, δηλαδή καθόλου «αποϋλοποιημένα», αλλά διαποτισμένα και μεταμορφωμένα από το Άγιο Πνεύμα. Η λειτουργία, στην πραγματικότητα, καθαγιάζοντας όλες τις δυνατότητες του ανθρώπου, ξεκινά τη μεταμόρφωσή τους, τις καθιστά ικανές να διαβλέπουν το αόρατο διαμέσου του ορατού, την Βασιλεία των Ουρανών διαμέσου του μυστηρίου. Η εικόνα, υπογραμμίζει ο L&eacute;onide Ouspensky, καθαγιάζει την όραση και την μετασχηματίζει ήδη σε οπτασία: διότι ο Θεός δεν γίνεται μόνο ακουστός, γίνεται και ορατός, η δόξα της Τριάδας αποκαλύφθηκε μέσα από τη σάρκα του Υιού του Ανθρώπου. Όταν σκεφτόμαστε τη σημασία της αίσθησης της όρασης για το σύγχρονο άνθρωπο, μέχρι ποιου σημείου αυτός βρίσκει κατάλυμα, κατέχεται και ερωτεύεται με τα μάτια, μέχρι ποιου σημείου η ροή των εικόνων της μεγάλης πόλης τον καθιστά διασπασμένο, τον κάνει «άνθρωπο του τίποτε», καταλαβαίνουμε τη σημασία της εικόνας, αφού αυτή, συστηματικά απελευθερωμένη από κάθε ηδυπάθεια (σε αντίθεση με τόσα έργα, θαυμάσια κατά τα υπόλοιπα, της θρησκευτικής δυτικής τέχνης), έχει ως σκοπό να εξορκίσει, να γαληνεύσει, να φωτίσει το βλέμμα μας, να μας κάνει «να νηστεύσουμε με τα μάτια», σύμφωνα με την έκφραση του άγιου Δωρόθεου (παρατίθεται στη σ. 210). Μέσα σε αυτόν τον πολιτισμό της κυριαρχίας της εικόνας, μου έγραφε ένας φίλος προτεστάντης, η εικόνα είναι επιτακτική για τη θεραπεία της ψυχής.
<br />
<br />
<br />
Ήταν κατά την περίοδο της εικονοκλαστικής κρίσης, τον 8ο και 9ο αιώνα, που η Εκκλησία αναγκάστηκε να ορίσει επακριβώς τη σημασία της εικόνας και το έργο του L&eacute;onide Ouspensky τρέφεται από τα δογματικά και συμβουλευτικά έργα αυτής της εποχής. Ο Ouspensky αφιερώνει στην εικονοκλασία ένα περιεκτικό κεφάλαιο, που όμως έχει το θάρρος να φτάσει μέχρι αυτό που ήταν η ουσία για τους ανταγωνιστές: τα θρησκευτικά τους κίνητρα. Στην πραγματικότητα η εικονοκλασία μοιάζει να εξηγείται σε βάθος από τη βίαιη εξώθηση του σημιτικού υπερβατισμού, από εβραϊκές και μουσουλμανικές επιδράσεις που υπερεκτιμούσαν, μέσα στην ορθόδοξη παράδοση, την έννοια του θείου ινκόγκνιτο σε βάρος της έννοιας της «Φιλανθρωπίας» και της Ενσάρκωσης.
<br />
<br />
<br />
«Η επιχειρηματολογία των εικονοκλαστών στο θέμα του αδύνατου να απεικονιστεί ο Χριστός ήταν μια παθητική προσκόλληση στο ανείπωτο...» (σ. 152). Αλλά η εικονοκλασία ήταν επίσης μια αντίδραση ενάντια στη μερικές φορές ειδωλολατρική λατρεία των εικόνων, αντίδραση ενάντια στη μόλυνση της λατρείας αυτής από την ιδέα της μαγείας ή της θεουργίας (με τη νεοπλατωνική έννοια της λέξης) που ήθελε την εικόνα να είναι, λιγότερο ή περισσότερο, ομοούσια προς το πρότυπό της: φτάναμε έτσι στο να συγχέεται η εικόνα με την ευχαριστία και ορισμένοι ιερείς αναμίγνυαν με τα θεία δώρα τμήματα από εξαιρετικά τιμώμενες εικόνες. Έτσι, μέσα στην Εκκλησία έρχονταν σε αντιπαράθεση οι δύο μεγάλες, μη χριστιανικές, αντιλήψεις για το θείο, που μόνο το δόγμα της Χαλκηδόνας μπορεί να συμφιλιώσει: από τη μία μεριά, ο Θεός μιας στατικής Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος δεν ήταν «ευαγγελική προετοιμασία», ένας Θεός προσωπικός, αλλά περιορισμένος στην υπερφυσική Μονάδα του, ένας Θεός που δεν μπορούσαμε να απεικονίσουμε επειδή δεν γνωρίζαμε να συμμετέχουμε στην αγιότητά του. από την άλλη μεριά, το θείο ως ιερή φύση ή, μάλλον, ως αγιοποίηση της φύσης, η πανταχού παρουσία, της οποίας κάθε μορφή συμμετέχει.
<br />
<br />
<br />
Η Ορθοδοξία υπερπήδησε αυτές τις δύο αντικρουόμενες τάσεις, επιβεβαιώνοντας τη χριστολογική βάση της εικόνας και την αυστηρά προσωπική της αξία (και όχι την αξία της ουσίας).
<br />
<br />
<br />
Έδειξε καταρχήν ότι η εικόνα είναι κατεξοχήν ο ίδιος ο Χριστός. Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός αποκαλύφθηκε διαμέσου του Λόγου: συνεπώς, δεν μπορούσαμε να τον απεικονίσουμε χωρίς να είναι βλασφημία. Αλλά η απαγόρευση της Εξόδου (20,4) και του Δευτερονομίου (5,12-19) συνιστά πρόβλεψη «εν κρυπτώ» της Ενσάρκωσης: απομακρύνει το είδωλο για να κάνει χώρο στο πρόσωπο του Θεού που γίνεται άνθρωπος. Έτσι, ο άμορφος Λόγος γίνεται απεικονίσιμη σάρκα: «- ὅταν ὁρατὸς σαρκὶ ὁ ἀόρατος γένηται͵ , γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, τότε εἰ κονίσεις τὸ τοῦ ὁραθέντος ὁμοίωμα·...» (P.G. 94,1239). Ο Χριστός δεν είναι μόνο ο Λόγος του Θεού, αλλά η Εικόνα Του. Η Ενσάρκωση στηρίζει την εικόνα και η εικόνα αποδεικνύει την Ενσάρκωση.
<br />
<br />
<br />
Συνεπώς, για την ορθόδοξη Εκκλησία, η πρώτη και θεμελιώδης εικόνα είναι το πρόσωπο του Χριστού. Όπως προτείνει ο L&eacute;onide Ouspensky, ο Χριστός είναι στον υπέρτατο βαθμό η αχειροποίητος Εικόνα, «η οποία δεν φτιάχτηκε από χέρι ανθρώπου»: αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της παράδοσης που ανανεώνεται διαμέσου της λειτουργίας, σύμφωνα με την οποία ο Κύριος εντυπώνει σε μία γραμμή το Ιερό Πρόσωπό Του. Ο L.Ouspensky ερμηνεύει με λογοτεχνικό τρόπο τα λειτουργικά κείμενα που διηγούνται την αποστολή από το Χριστό στο βασιλιά της Έδεσσας ενός γράμματος και ενός πανιού (μαντιλιού) επάνω στο οποίο είχε εντυπώσει τη μορφή του. Αφού το γράμμα στον Αγκμπάρ είναι ολοφάνερα μη γνήσιο, δεν θα έπρεπε να συλλάβουμε τη συμβολική σημασία αυτού του επεισοδίου, όπως η Εκκλησία ήξερε για παράδειγμα να πιστοποιήσει τη μαρτυρία, αλλά όχι την ιστορικότητα των αρεοπαγιτικών γραφών; Λέμε, λοιπόν, ότι η ιστορική ανάμνηση του προσώπου του Χριστού έχει φυλαχτεί πολύ προσεκτικά από την Εκκλησία, εν πρώτοις ακριβώς στους Αγίους Τόπους και στα σημιτικά κράτη που τους περιβάλλουν. Είναι γεγονός ότι όλες οι εικόνες του Χριστού δίνουν την εντύπωση μιας βασικής ομοιότητας. Όχι φωτογραφική ομοιότητα, αλλά παρουσία του ίδιου προσώπου και ενός θείου Προσώπου που αποκαλύπτεται στον καθένα με μοναδικό τρόπο (ορισμένοι Έλληνες Πατέρες, ξεκινώντας από τις ευαγγελικές διηγήσεις σχετικά με τις εμφανίσεις του Αναστημένου Χριστού, υπογράμμισαν αυτόν τον πλουραλισμό, εντός της μονάδας, των μορφών του ενδόξου Χριστού). Η ομοιότητα εδώ είναι αξεχώριστη από τη συνάντηση, από την κοινωνία: υπάρχει μία και μοναδική Ιερή Μορφή, της οποίας την ιστορική ανάμνηση διατήρησε η Εκκλησία (ανακαινισμένη από γενιά σε γενιά διαμέσου του οράματος των μεγάλων πνευμάτων) και άλλες τόσες Ιερές Μορφές όσες και οι εικονογράφοι (μάλιστα όσες και οι στιγμές της μυστικής ζωής ενός εικονογράφου). Το ανθρώπινο πρόσωπο του Θεού είναι ανεξάντλητο και, όπως υπογραμμίζει και ο Διονύσιος, για μας διατηρεί αποφατικό χαρακτήρα: πρόσωπο των προσώπων και πρόσωπο του Απρόσιτου...
<br />
<br />
<br />
Ο L.Ouspensky υπογραμμίζει, πληθαίνοντας τις πολύ ωραίες αναπαραγωγές, ότι η εικόνα υπάρχει από τον πρώτο καιρό του χριστιανισμού και ότι η τέχνη των κατακομβών, η οποία είναι συμβολική τέχνη, παρέχει ενίοτε, παράλληλα προς τα καθαρά σύμβολα και τις αλληγορικές παρουσιάσεις, μια αδήριτη έγνοια για προσωπική ομοιότητα. Παρόλα αυτά η αγιότητα βρίσκεται τότε σχεδιασμένη περισσότερο με μια συμβατική γλώσσα, παρά συμβολιζόμενη από την ίδια την εικαστική έκφραση: είναι στον 3ο και κυρίως στον 4ο αιώνα που ξεκινά αυτή η ενσωμάτωση του περιεχομένου στη μορφή, χαρακτηριστικό της καθαρά αγιογραφικής τέχνης.
<br />
<br />
<br />
Θα είχε ζωηρό ενδιαφέρον, για την ιστορία των εννοιών, να μελετήσουμε μέχρι ποιου βαθμού αυτή η εξέλιξη της χριστιανικής τέχνης συνέπεσε με το μετασχηματισμό της ελληνιστικής τέχνης στην «τέχνη του αιώνιου», με την έννοια που δίνει ο Malraux σε αυτήν την έκφραση, και μέχρι ποιου βαθμού διαχωρίζεται από αυτή, αφού «η τέχνη του αιώνιου» αποπροσωποποιεί ενώ η εικόνα προσωποποιεί...
<br />
<br />
<br />
Αν, λοιπόν, η εικόνα που ανήκει στη φύση του ίδιου του χριστιανισμού και αν η κατεξοχήν εικόνα είναι αυτή του Χριστού-Εικόνα του Πατέρα, αυτή η τελευταία, απρόσιτη άβυσσος, δεν μπορεί να απεικονιστεί άμεσα: «Εκείνος που έχει ιδή εμέ, έχει ιδή τον Πατέρα» έλεγε ο Ιησούς (Ιωάννης 14.9). Η 7η Οικουμενική σύνοδος και η μεγάλη σύνοδος στη Μόσχα το 1666-667 απαγόρευσαν κατηγορηματικά την απεικόνιση του Θεού Πατέρα. Όσο για το Άγιο Πνεύμα, παρουσιάστηκε ως περιστέρι και ως γλώσσα φωτιάς: έτσι μόνο μπορεί να ζωγραφιστεί. Δεν θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι η παρουσία του Αγίου Πνεύματος συμβολίζεται ακόμη και από το φως της κάθε εικόνας;
<br />
<br />
<br />
Τέλος, ας θυμηθούμε ότι, παρόλο που ο L.Ouspensky δεν μιλά για αυτό, κρατώντας χωρίς αμφιβολία το θέμα αυτό για το δεύτερο τόμο του έργου του, ο «ρυθμός» της Τριάδας, η πολλαπλότητα της μονάδας Της, εκφράζονται από τη Φιλοξενία του Αβραάμ που καλοδέχτηκε τους τρεις αγγέλους, αυτούς τους Τρεις που ο Roublev ήξερε να ζωγραφίσει με χρώματα που έμοιαζαν με αιώνιο σιντέφι, η μυστηριώδης κίνηση της αγάπης που τους προσδιορίζει χωρίς να τους συγχέει...
<br />
<br />
<br />
Αν η απαγόρευση της Παλαιάς Διαθήκης άρθηκε από και για το Χριστό, αυτό έγινε επίσης και για τη Μητέρα Του και για τους φίλους της, για τα μέλη του Σώματός Του, για όλους αυτούς που, όντας μέσα στο Άγιο Πνεύμα, συμμετέχουν στη θεοποιημένη σάρκα του.
<br />
<br />
<br />
Εντούτοις, για να διακόψει τις κατηγορίες και τις συγχύσεις των εικονοκλαστών, όπως και τις προσβολές ορισμένων ορθοδόξων, η Εκκλησία υποστήριξε σθεναρά ότι η εικόνα δεν είναι ομοούσια με το πρωτότυπο: η εικόνα του Χριστού δεν χρησιμοποιείται διπλά μαζί την ευχαριστία, εγκαινιάζει την επαφή πρόσωπο με πρόσωπο. Η απεικόνιση της ανθρωπότητας της θεοποιημένης από το πρωτότυπο (κάτι που εμπλέκει ένα στοιχείο «πορτραίτου», μεταμορφωμένο αλλά που μοιάζει), είναι ένα πρόσωπο, όχι μια ουσία που η εικόνα κάνει να ξεπροβάλλει. Υπό μια εσχατολογική προοπτική, υποδηλώνει το αληθινό πρόσωπο του ανθρώπου, το πρόσωπο της αιωνιότητας, αυτό το μυστικό πρόσωπο που ο Θεός βλέπει σε μας και που η κλίση μας έγκειται στην πραγματοποίησή του.
<br />
<br />
<br />
Αν είναι πιθανό η ανθρώπινη τέχνη να υποβάλλει την καθαγιασμένη σάρκα του Χριστού και των δικών Του, είναι γιατί η ίδια ύλη, την οποία χρησιμοποιεί ο εικονογράφος, έχει μυστικά καθαγιαστεί από την Ενσάρκωση. Η τέχνη της αγιογραφίας χρησιμοποιεί και, κατά κάποιο τρόπο, εκδηλώνει αυτόν τον καθαγιασμό της ύλης. «Οὐ προσκυνῶ τῇ ὕλῃ, έγραφε ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, προσκυνῶ δὲ τὸν τῆς ὕλης δημιουργόν͵ τὸν ὕλην δι΄ ἐμὲ γενόμενον καὶ ἐν ὕλῃ κατοικῆσαι καταδεξά μενον καὶ δι΄ ὕλης τὴν σωτηρίαν μου ἐργασάμενον͵ καὶ σέβων οὐ παύσομαι τὴν ὕλην͵ δι΄ ἧς ἡ σωτηρία μου εἴργασται. (P.G. 94, 1245).
<br />
<br />
<br />
Προφανώς, παρόλο που η απεικόνιση του Ακτίστου Φωτός μεταμορφώνει ένα πρόσωπο, δεν μπορεί παρά να είναι συμβολική. Αλλά είναι η αναλλοίωτη αυθεντικότητα της χριστιανικής τέχνης που το σύμβολο τη θέτει στην υπηρεσία του ανθρωπίνου προσώπου και που χρησιμεύει για να εκφραστεί η πληρότητα της προσωπικής ύπαρξης. Το ινδικό ή θιβετιανό mandala, για να πιάσουμε ένα θέμα που είναι στη μόδα από την εις βάθος ψυχολογία, είναι το γεωμετρικό σύμβολο μιας απορρόφησης στο κέντρο. Αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε ορθόδοξο mandala – για παράδειγμα, έναν τετραγωνισμένο ναό, στον οποίο προεξέχει ο τρούλος – έχει ως κέντρο τον Παντοκράτορα και μας ενώνει σε μια προσωπική παρουσία...
<br />
<br />
<br />
Για αυτό και δεν θα ξέραμε να εγκωμιάσουμε υπερβολικά τον L.Ouspensky που αξιοποίησε τις εικονογραφικές αποφάσεις της Πενθέκτης Συνόδου (692), η οποία διέταξε να αντικαθίστανται τα σύμβολα της πρώτης χριστιανικής τέχνης – ειδικά το Αρνίο – με την άμεση απεικόνιση αυτών που προεικόνιζαν: το ανθρώπινο πρόσωπο μεταμορφωμένο από τη θεία ενέργεια και εν πρώτοις το πρόσωπο του Χριστού. Η Πενθέκτη Σύνοδος έβαλε θριαμβευτικά τέλος στην προϊστορία της χριστιανικής τέχνης, προϊστορία που αποκάλυψε το χριστολογικό νόημα όλων των ιερών συμβόλων της ανθρωπότητας, «σχήματα και σκιές... προσχέδια ιδωμένα από την άποψη της Εκκλησίας». Ο αληθινός συμβολισμός της χριστιανικής τέχνης εμφανίζεται από δω και πέρα ως τρόπος αναπαράστασης του ανθρωπίνου προσώπου μέσα στην προοπτική της Βασιλείας των Ουρανών.https://pneumatikotita.forumgreek.com/t7-topicΑΓΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ 153 ΚΕΦΑΛΑΙΑ2007-08-27T20:30:32Zgas1. Όποιος θέλει να φτιάξει το ευωδιαστό θυμίαμα, θα πάρει το διαφανές λιβάνι, την κασσία, τον όνυχα και τη στακτή και θα τα ενώσει σε ίσες ποσότητες, σύμφωνα με το νόμο. Αυτά είναι η τετράδα των αρετών. Αν αυτές είναι εντελώς ολοκληρωμένες και ίσες, δε θα προδοθεί ο νους.
<br />
2. Αφού καθαριστεί η ψυχή με την τέλεια εκπλήρωση των εντολών, σταθεροποιεί την τάξη του νου, κάνοντάς τον επιδεκτικό της επιθυμητής προσευχής.
<br />
3. Η προσευχή είναι συναναστροφή του νου με το Θεό. Σε ποια κατάσταση λοιπόν πρέπει να βρίσκεται ο νους για να μπορέσει, χωρίς να στρέφεται αλλού, να πλησιάσει τον Κύριό του και να συνομιλεί μαζί Του χωρίς να μεσολαβεί κανένας άλλος;
<br />
4. Αν ο Μωυσής προσπαθώντας να πλησιάσει την φλεγόμενη βάτο εμποδίζεται μέχρις ότου λύσει το υπόδημα των ποδιών του, πως εσύ πού θέλεις να δεις το Θεό πού είναι πάνω από κάθε αίσθηση και έννοια και να συνομιλήσεις μαζί Του, δε θα λύσεις και δε θα απομακρύνεις κάθε εμπαθή σκέψη;
<br />
5. Πρώτα - πρώτα προσευχήσου να λάβεις το χάρισμα των δακρύων, για να μπορέσεις έτσι να μαλακώσεις την αγριότητα της ψυχής σου και αφού εξομολογηθείς εναντίον σου τις αμαρτίες σου στον Κύριο, να λάβεις από Αυτόν την άφεση.
<br />
6. Να χρησιμοποιείς τα δάκρυα για να επιτύχεις κάθε αίτημά σου. Γιατί πολύ χαίρεται ο Κύριος όταν προσεύχεσαι με δάκρυα.
<br />
7. Αν στην προσευχή σου χύνεις πηγές δακρύων, μην υπερηφανεύεσαι ότι τάχα είσαι ανώτερος από τούς πολλούς. Δεν είναι δικό σου κατόρθωμα αυτό, αλλά βοήθεια για την προσευχή σου από τον Κύριο, για να μπορέσεις να εξομολογηθείς με προθυμία τις αμαρτίες σου σ΄ Αυτόν και να τον εξευμενίσεις με τα δάκρυά σου. Μη λοιπόν μετατρέψεις σε πάθος το βοήθημά σου κατά των παθών, για να μην παροργίσεις περισσότερο τον Κύριο πού σου εδωσε αυτή τη χάρη.
<br />
8. Πολλοί, εκεί πού έχυναν δάκρυα για τις αμαρτίες τους, λησμόνησαν το σκοπό των δακρύων, υπερηφανεύτηκαν και ξεστράτισαν.
<br />
9. Να στέκεσαι υπομένοντας τον κόπο, να προσεύχεσαι με ένταση και επιμονή και να αποστρέφεσαι τις φροντίδες και τις σκέψεις πού σου ήρθαν. Γιατί σε ταράζουν και σε θορυβούν για να παραλύσουν την δύναμη και έντασή σου.
<br />
10. Όταν σε δουν οι δαίμονες ότι είσαι πρόθυμος να προσευχηθείς αληθινά, τότε σου φέρνουν στο νου σκέψεις πραγμάτων δήθεν αναγκαίων και σε λίγο σε κάνουν να τα λησμονήσεις και παρακινούν το νου να τα αναζητήσει. Και επειδή αυτός δεν τα βρίσκει, στενοχωρείται και λυπάται. Όταν ξανά σταθεί στην
<br />
προσευχή, του υπενθυμίζουν εκείνα πού του είχαν βάλει στο νου του και τα αναζητούσε, για να στραφεί ο νους σ΄ αυτά και να χάσει την καρποφόρα προσευχή.https://pneumatikotita.forumgreek.com/t3-topicLINKS2007-08-08T01:00:25ZKLEANTHIS<a href="http://www.youtube.com/watch?v=zmwCsQVQUfU" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=zmwCsQVQUfU</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=16EgO4fNztg" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=16EgO4fNztg</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=m3yJvRSUOdg" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=m3yJvRSUOdg</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=DLbSeFN0tPs" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=DLbSeFN0tPs</a>
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=SQntwFPWAF4" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=SQntwFPWAF4</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=dmZgjpcABPI&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=dmZgjpcABPI&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=6gPpCl6afHw&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=6gPpCl6afHw&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=YRi9Bs33xm8&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=YRi9Bs33xm8&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=Ojy11i64z_A&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=Ojy11i64z_A&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=PC2FwFNSngA" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=PC2FwFNSngA</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=cIeHB6ZHsjo" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=cIeHB6ZHsjo</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=kNZyGPKxgi4" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=kNZyGPKxgi4</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=1P5FZkqWBuU" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=1P5FZkqWBuU</a>
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=Gf9cgCI1c_w" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=Gf9cgCI1c_w</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=MuGvq_csI0s" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=MuGvq_csI0s</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=8nvECgMdpzM&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=8nvECgMdpzM&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=GfGRZvWaYVc&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=GfGRZvWaYVc&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=653vzAPKi4w" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=653vzAPKi4w</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=UWfdi5jxjEc&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=UWfdi5jxjEc&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=4ZjC6J5TRYE&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=4ZjC6J5TRYE&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=9YTMn3_Iiyk&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=9YTMn3_Iiyk&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=uFhoHY4010g" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=uFhoHY4010g</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=cataBm99qoY" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=cataBm99qoY</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=-AOYbfDPNAI&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=-AOYbfDPNAI&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=oD659OZtRIs&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=oD659OZtRIs&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=40UqXm5dZz4&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=40UqXm5dZz4&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=MYK4mXElVOE&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=MYK4mXElVOE&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=5Z8qfKoUBKY&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=5Z8qfKoUBKY&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=VcK26_mYD4Q&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=VcK26_mYD4Q&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=WokZnpD3DOg&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=WokZnpD3DOg&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=ruFh6qmBSVc&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=ruFh6qmBSVc&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=9G2l6B_AUB4&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=9G2l6B_AUB4&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=bHCSd7Zdb3w&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=bHCSd7Zdb3w&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=HXpSIA8emlU&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=HXpSIA8emlU&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=mGeRBR8RYdw&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=mGeRBR8RYdw&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=ptg3RVtoeYA&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=ptg3RVtoeYA&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=v0pjqoJaKiY&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=v0pjqoJaKiY&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=vKZW-l-pAyw&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=vKZW-l-pAyw&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=TDNKGH3heDY&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=TDNKGH3heDY&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=VwN_SEoUza4&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=VwN_SEoUza4&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=LCqVBdurF2w&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=LCqVBdurF2w&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=MJOD7wNX-uA" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=MJOD7wNX-uA</a>
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=Gj4pUphDitA&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=Gj4pUphDitA&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=kktoLNN5YU8" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=kktoLNN5YU8</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=NDep28uz4Hs&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=NDep28uz4Hs&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=t8IgYUfZ-Lw&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=t8IgYUfZ-Lw&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=0KQpZCCXNIY&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=0KQpZCCXNIY&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=Y0vcUDTcEAc&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=Y0vcUDTcEAc&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=hSmxMOyw5pA&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=hSmxMOyw5pA&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=og0FxXCCvnw&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=og0FxXCCvnw&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=fVhOKyj150I&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=fVhOKyj150I&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=pvSsOxZfWvk&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=pvSsOxZfWvk&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=zxbTepXPlc4&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=zxbTepXPlc4&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=50wGjSTlfIs&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=50wGjSTlfIs&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=B0QMM_CUSkI" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=B0QMM_CUSkI</a>
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=2bsR2sEKzZg" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=2bsR2sEKzZg</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=XfOHUkfF154&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=XfOHUkfF154&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=o259EH-XOZw&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=o259EH-XOZw&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=ke-XnzgGaWM" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=ke-XnzgGaWM</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=iOgI4N5oBiA" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=iOgI4N5oBiA</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=Y_NVLaSLS3g&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=Y_NVLaSLS3g&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=pWrRI6KlG90&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=pWrRI6KlG90&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=CWYefwYfn38&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=CWYefwYfn38&mode=related&search=</a>
<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=9pbIqJiLgnc&mode=related&search=" target="_blank" rel="nofollow">http://www.youtube.com/watch?v=9pbIqJiLgnc&mode=related&search=</a>https://pneumatikotita.forumgreek.com/t6-topicΤι μας εμποδίζει να γνωρίσουμε τον Θεό Αγ. Σιλουανού2007-07-22T10:56:24ZgasΑγίου Σιλουανού.του Αθωνίτου:
<br />
<br />
Τι μας εμποδίζει να γνωρίσουμε το Θεό
<br />
<br />
Η απιστία προέρχεται από την υπερηφάνεια. Ο υπερήφανος ισχυρίζεται πως θα γνωρίσει τα πάντα μα το νου του και την επιστήμη, αλλά η γνώση του Θεού παραμένει ανέφικτη γι’ αυτόν, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνο με την αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος.
<br />
<br />
Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές. Σ’ αυτές δείχνει τα έργα Του, που είναι ακατάληπτα για το νου μας. Με τον φυσικό μας νου μπορούμε να γνωρίσουμε μόνο τα γήινα πράγματα, κι αυτά μερικώς, ενώ ο Θεός και όλα τα ουράνια γνωρίζονται με το ’Αγιο Πνεύμα.
<br />
<br />
Μερικοί μοχθούν σ’ όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο, αλλ’ αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. ’Αν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη βασιλεία είτε στην κόλαση.
<br />
<br />
Κύριος έδωσε στη γη το ’Αγιο Πνεύμα. Και όσοι το έλαβαν αισθάνονται τον παράδεισο μέσα τους.
<br />
<br />
’Ισως πεις: «Γιατί λοιπόν δεν έχω και εγώ μια τέτοια χάρη;» Επειδή εσύ δεν παραδόθηκες στο θέλημα του Θεού, αλλά ζεις σύμφωνα με το δικό σου θέλημα.
<br />
<br />
Παρατηρήστε εκείνον που αγαπάει το θέλημά του: Δεν έχει ποτέ ειρήνη στη ψυχή του και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Γι’ αυτόν όλα γίνονται όπως δεν θα έπρεπε. ’Οποιος όμως δόθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, έχει την καθαρή προσευχή και η ψυχή του αγαπάει τον Κύριο.
<br />
<br />
’Ετσι δόθηκε στο Θεό η Υπεραγία Παρθένος: «Ιδού η δούλη Κυρίου. γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. 1:38).
<br />
<br />
’Αν λέγαμε κι εμείς, «Ιδού ο δούλος Κυρίου. γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», τότε τα ευαγγελικά λόγια του Κυρίου θα ζούσαν στις ψυχές μας, η αγάπη του Θεού θα βασίλευσε σ’ όλον τον κόσμο και η ζωή στη γη θα ήταν απερίγραπτα ωραία.
<br />
<br />
Αλλά μολονότι τα λόγια του Κυρίου ακούγονται τόσους αιώνες σ’ όλη την οικουμένη, οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν και δεν θέλουν να τα παραδεχθούν. ’Οποιος όμως ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτός θα δοξαστεί και στον ουρανό και στη γη.
<br />
<br />
H αδιάλειπτη προσευχή προέρχεται από την αγάπη και χάνεται εξαιτίας της κατακρίσεως, της αργολογίας και της ακράτειας. Όποιος αγαπάει το Θεό, αυτός μπορεί να Τον σκέφτεται μέρα και νύχτα, γιατί το ν΄αγαπάς το Θεό καμιά εργασία δεν το παρεμποδίζει.
<br />
<br />
Στις εκκλησίες τελούνται οι ιερές ακολουθίες και το πνεύμα του Θεού κατοικεί σε αυτές. Η ψυχή, ωστόσο, είναι ο καλύτερος ναός του Θεού, και όποιος προσεύχεται εσωτερικά, γι’ αυτόν όλος ο κόσμος έγινε ναός του Θεού. Αυτό όμως δεν είναι για όλους.
<br />
<br />
Πολλοί προσεύχονται προφορικά ή προτιμούν να προσεύχονται με βιβλία. Και αυτό καλό είναι και ο Κύριος δέχεται την προσευχή τους. Άν όμως κανείς προσεύχεται και σκέφτεται άλλα πράγματα, ο Κύριος δεν εισακούει αυτή την προσευχή.
<br />
<br />
Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Αυτή είναι η αληθινή ελευθερία: η αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον.https://pneumatikotita.forumgreek.com/t5-topicΛόγοι Γέροντος Παϊσίου2007-07-11T08:21:40ZgasΛόγοι Γέροντος Παϊσίου
<br />
<br />
Ἐκεῖνος ποὺ ἀγωνίζεται πολὺ καιρὸ καὶ δὲν βλέπει πνευματικὴ πρόοδο
<br />
ἔχει ὑπερηφάνεια καὶ ἐγωισμό.
<br />
Πνευματικὴ πρόοδος ὑπάρχει ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει πολὺ ταπείνωση.
<br />
Νὰ ἀγωνιζόμαστε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις γιὰ νὰ κερδίσουμε τὸν παράδεισο.
<br />
Εἶναι πολὺ στενὴ ἡ πύλη καὶ μὴν ἀκοῦτε αὐτοὺς ποὺ σᾶς λένε ὅτι ὅλοι θὰ σωθοῦμε.
<br />
<br />
Συνετὸς καὶ μυαλωμένος ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἀντελήφθη καλῶς
<br />
ὅτι ὑπάρχει τέρμα τῆς παρούσης ζωῆς
<br />
καὶ σπεύδει καὶ αὐτὸς νὰ θέσει τέρμα εἰς τὰ σφάλματα καὶ ἐλαττώματά του.
<br />
<br />
Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ εἶναι μία συνεχὴς μυστικὴ προσευχὴ
<br />
ποὺ φέρνει ἀθόρυβα τὶς δυνάμεις τοῦ θεοῦ ἐκεῖ ποὺ χρειάζονται
<br />
καὶ τὴν ὥρα ποὺ χρειάζονται.
<br />
<br />
Νὰ ἀναθέτουμε τὸ μέλλον μας στὸ Θεό.
<br />
Ἡ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό, ἔχει μητέρα τὴν πίστη,
<br />
μὲ τὴν ὁποία προσευχόμαστε
<br />
καὶ ἀπολαμβάνουμε τοὺς καρποὺς τῆς ἐλπίδας.
<br />
<br />
Ἡ πλήρης ἀνάθεση τῆς ζωῆς μας στὸ Θεό,
<br />
εἶναι μία λύτρωση ἀπὸ τὴν ἀνασφάλεια ποὺ φέρνει ἡ πίστη στὸ ἐγώ,
<br />
καὶ μᾶς κάνει νὰ χαροῦμε τὸν παράδεισο ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωή.
<br />
<br />
Ὅταν, ἀπὸ φιλότιμο, κάνουμε τον Θεὸ νὰ χαίρεται μὲ τὴ ζωή μας,
<br />
τότε Ἐκεῖνος δίνει ἄφθονες τὶς εὐλογίες του στὰ φιλότιμα παιδιά του.
<br />
<br />
Ὅταν ἀγωνίζεται μὲ ἐλπίδα ὁ ἄνθρωπος,
<br />
ἔρχεται ἡ θεία παρηγοριὰ καὶ
<br />
νιώθει ἔντονα ἡ ψυχὴ τὰ χάδια τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
<br />
<br />
Ὅσο περισσότερο ζεῖ κανεὶς τὴν κοσμικὴ ζωή,
<br />
τόσο περισσότερο ἄγχος κερδίζει.
<br />
Μόνο κοντὰ στὸ Χριστὸ κανεὶς ξεκουράζεται
<br />
γιατὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος γιὰ τὸ Θεό.
<br />
<br />
Ἡ ἀνώτερη χαρὰ βγαίνει ἀπὸ τὴ θυσία.
<br />
Μόνον ὅταν θυσιάζεται κανεὶς συγγενεύει μὲ τὸν Χριστό,
<br />
γιατὶ ὁ Χριστὸς εἶναι θυσία.
<br />
<br />
Ο Θεός ἀπὸ ἐμᾶς θέλει μόνο τὴν προαίρεση καὶ τὴν ἀγαθὴ διάθεση
<br />
ποὺ θὰ τὴν ἐκδηλώνουμε μὲ τὸ λίγο φιλότιμο ἀγώνα μας
<br />
καὶ τὴν συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας.
<br />
Ὅλα τα ἄλλα μᾶς δίνει ἐκεῖνος.
<br />
<br />
Ὅποιος κουράζεται γιὰ τὸν πλησίον του ἀπὸ καθαρὴ ἀγάπη,
<br />
ξεκουράζεται μὲ τὴν κούραση!
<br />
Αὐτὸς ποὺ ἀγαπάει τὸν ἑαυτό του καὶ τεμπελιάζει,
<br />
κουράζεται μὲ τὸ νὰ κάθεται!
<br />
<br />
Πνευματικὴ πρόοδος ὑπάρχει, ἐκεῖ
<br />
ὅπου ὑπάρχει ἡ αἴσθηση ὅτι ὅλα εἶναι χάλια.
<br />
<br />
Νὰ μὴν θυμᾶσαι τὰ κρύα τοῦ χειμώνα,
<br />
γιατὶ θὰ κρυώνεις καὶ τὸν Αὔγουστο.
<br />
<br />
Ὅσο ζεῖ ὁ ἄνθρωπος ἔχει δικαίωμα νὰ δίνει πνευματικὲς ἐξετάσεις.
<br />
Μετεξεταστέος δὲν ὑπάρχει.
<br />
Ἂς ἀγωνιστοῦμε νὰ πιάσουμε ἔστω τὴν πνευματικὴ βάση
<br />
γιὰ νὰ περάσουμε στὸν παράδεισο.
<br />
<br />
Μακάριοι εἶναι ὅσοι ἔχουν στὴν καρδιὰ τοὺς ἄξονα τὸν Χριστὸ
<br />
καὶ περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω ἀπὸ τὸ ἅγιο ὄνομά του,
<br />
νοερῶς καὶ ἀδιαλείπτως.
<br />
<br />
Στὸν οὐρανὸ δὲν ἀνεβαίνει κανεὶς μὲ τὸ κοσμικὸ ἀνέβασμα,
<br />
ἀλλὰ μὲ τὸ πνευματικὸ κατέβασμα.
<br />
Μόνο ἔτσι, βαδίζοντας χαμηλά, χωράει ἀπὸ τὴν στενὴ πύλη τοῦ παραδείσου.
<br />
<br />
Δὲν μποροῦν νὰ μᾶς συμφιλιώσουν μὲ τὸν Θεὸ τόσο οἱ σωματικοὶ ἀγῶνες καὶ οἱ κόποι,
<br />
ὅσο ἡ συμπάθεια τῆς ψυχῆς καὶ ἡ φιλανθρωπία καὶ ἡ πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπη.
<br />
<br />
Ἡ ἀγάπη μας πρέπει νὰ εἶναι ἴδια πρὸς ὅλους.
<br />
Μόνο τότε εἶναι ἀγάπη Θεοῦ. Κάτω ἀπὸ αὐτὴν τὰ πάντα λυγίζουν.
<br />
Δίπλα της ὅλα λειώνουν.
<br />
<br />
Ὅταν ἔχουμε αὐτογνωσία,
<br />
τότε γίνεται ἡ πνευματικὴ διάσπαση τοῦ ἀτόμου μας.
<br />
Ἔτσι ἀπελευθερώνεται ἡ ἐνέργεια
<br />
καὶ ξεπερνᾶμε τὴν βαρύτητα τῆς φύσεώς μας
<br />
καὶ διαγράφουμε πνευματικὴ τροχιά.
<br />
<br />
Στὴν ἐποχή μας, δυστυχῶς ἠ λογικὴ κλόνισε τὴν πίστη
<br />
καὶ γέμισε τὶς ψυχὲς μὲ ἀμφιβολίες.
<br />
Ἔτσι, ἑπόμενο εἶναι νὰ στερούμαστε τὰ θαύματα,
<br />
γιατὶ τὸ θαῦμα ζήται καὶ δὲν ἐξηγεῖται.
<br />
<br />
Μὴν ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτό μας.
<br />
Ἡ αὐτοπεποίθηση εἶναι ἐμπόδιο στὴ Θεία Χάρη.
<br />
Ὅταν ἀναθέτουμε τὰ πάντα στὸ Θεό,
<br />
αὐτὸς ὑποχρεώνεται νὰ μᾶς βοηθήσει.
<br />
<br />
Ἐλέγχοντας τὸ κακό, δὲ βγαίνει τίποτε.
<br />
Παρουσιάζοντας ὅμως τὸ καλό, ἐλέγχεται ἀπὸ μόνο του τὸ κακό.
<br />
Μόνο μὲ καλὰ παραδείγματα ἐλέγχονται ὅσοι ἔκαναν μόδα τὴν ἁμαρτία!
<br />
<br />
Πνευματικὴ ὡριμότητα εἶναι νὰ πιστέψουμε ὅτι δὲν κάνουμε τίποτε!
<br />
Μόνο μέσα στὴν ταπεινὴ κατάσταση τῆς ἀπογοητεύσεως ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας
<br />
κρύβεται ἡ καλὴ πνευματικὴ κατάσταση.
<br />
<br />
Ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει καμιὰ θλίψη καὶ κανένα κακό,
<br />
ἂν μέσα ἀπ᾿ αὐτὰ δὲν βγεῖ κάτι καλύτερο
<br />
ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς ἀνθρώπινα θεωρούσαμε ὅτι εἶναι τὸ πᾶν!
<br />
<br />
Ἡ μεγαλύτερη ἀρρώστια εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια,
<br />
ἡ ὁποία μᾶς μετέφερε ἀπὸ τὸν παράδεισο στὴ γῆ
<br />
καὶ ἀπὸ τὴ γῆ προσπαθεῖ νὰ μᾶς πάει στὴν κόλαση.
<br />
<br />
Ἐὰν θέλεις νὰ πιάσεις τὸν Θεό, γιὰ νὰ σὲ ἀκούσει, ὅταν προσευχηθεῖς,
<br />
γύρισε τὸ κουμπὶ στὴ ταπείνωση, γιατί σ᾿ αὐτὴν τὴν συχνότητα ἐργάζεται ὁ Θεός.
<br />
<br />
Δὲν πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἁμαρτία γιὰ νὰ μὴν πᾶμε στὴν κόλαση,
<br />
ἀλλὰ ἀπὸ ἀγάπη καὶ φιλότιμο,
<br />
γιὰ νὰ μὴν λυπήσουμε τὸν εὐεργέτη μας Χριστό.
<br />
<br />
Ἐκεῖνος ποὺ γιὰ νὰ πιστέψει στὸ Θεὸ ζητᾶ θαύματα, δὲν ἔχει ἀρχοντιά.
<br />
Γιὰ τὸ Θεὸ αὐτὸ ἔχει ἀξία...
<br />
Νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Θεὸ μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ εἶναι ἀγαθός.
<br />
<br />
Οἱ ἁγνοὶ λογισμοὶ ἐξαγνίζουν τὴν ψυχή μας
<br />
καὶ ἀχρηστεύουν τὰ ὄπλα τοῦ δαίμονος τῆς πορνείας,
<br />
διότι μέσα στὸ ἁγνὸ σῶμα διατηρεῖται ἡ ἁγνὴ ψυχὴ
<br />
καὶ στὴν ὁποία παραμένει ἡ Θεία Χάρις.
<br />
<br />
Τίποτα δὲν γίνεται χωρὶς τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ,
<br />
καὶ ὅπου ὑπάρχει ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, σίγουρα αὐτὸ ποὺ συμβαίνει,
<br />
ὅσο πικρὸ κι ἂν εἶναι, θὰ φέρει ὠφέλεια στὴν ψυχή.
<br />
<br />
Φροντίστε νὰ γεμίσετε τὴ κασέτα τῆς καρδιά σας τώρα ποὺ εἶστε νέοι.
<br />
Γιατὶ ἀλλιῶς, ὅταν γεράσετε, ἀνάμεσα ἀπὸ βυζαντινὴ μουσικὴ
<br />
θ᾿ ἀκούγονται καὶ μπουζούκια.
<br />
<br />
Ὁ Θεὸς βοηθάει καὶ δὲν ἀδικεῖ!
<br />
Βλέπει πιὸ πέρα καὶ τὸν ἐνδιαφέρει, σὰν καλὸς πατέρας,
<br />
νὰ μᾶς ἔχει κοντά του στὸν παράδεισο.
<br />
Γι᾿ αὐτὸ δίνει δοκιμασίες σ᾿ αὐτὴ τὴ ζωή.https://pneumatikotita.forumgreek.com/t4-topic